Alle inzendingen van Wil Melker

ik wist je nog in het huis van gisteren waar je voetstappen raapte en maakte dat je verschijnen binnen de lijnen van jouw regie zou blijven niemand gaat je tranen zien als de deur weer is gesloten alles opgekropt zit achter ogen en in koele voorhoofden zal de hartslagpijn vaak heel lang blijven kloppen nog hangen de onuitgesproken…

zij wist dat de verte haar wenkte met onderscheiden kleurenpracht alsof er al die tijd naar haar werd uitgekeken en gewacht vorm en compositie waren steeds duidelijker te zien in het naderbij komen nog spraken zij niet maar hun geuren bestreken het uitnodigingsgebied jij hebt de schoonheid van deze bloemenhulde aangenomen en…

je zit nog akelig rechtop met een strakke ongedurigheid die kou uitstraalt gebeeldhouwd vinden ze jouw gezicht waarin de lijnen door de tijd zijn gegrift je bewegen volgt de metronomische tik van je leeftijd waardoor alles op protocol wordt verricht je lach klinkt hoog en wat verdroogd waar ooit zachtheid schaduwde spant…

ze hebben je bijna alles afgenomen waarmee je dacht ooit jezelf te kunnen zijn jij kende van kind af aan de kleine onvolkomenheden die soms speelden en je pijn deden gewoon omdat jij anders was op kleine onderdelen niet helemaal volmaakt zoals wij zouden willen zijn waar wetenschap en industrie bezig zijn met verbetering…

ik zag je zwarte vingerschrift op het maagdelijk wit papier geen kalligrafisch hoogstandje maar duidelijk heden zonder enige zwier ik kende de lay-out van jouw leven de attributen waren al bekend alleen de boodschap mocht zich openbaren de diepere emoties bleven ongekend jij structureerde vanuit een donker perspectief de zonnige…

ik vond jouw boek op de open plek in het bos waar de maan en het mos elkaar raakten feeën rustten nadat zij hun dansjes maakten sloeg het boek open en voelde hoe warmte en magie tussen de pagina’s lagen als bladwijzer om verder te gaan op het pad dat jij volgde want ik weet me anders zo alleen ze zijn allen bij ons gekomen…

in rood en groen staan daar de in glinsters verpakte attributen die horen bij een zalig kerstfeest de jaren van rust tussen versieren en opruimen hebben geen afbreuk gedaan aan de magische gloed van weleer de uitgepakte zaak heeft zo te zien wel veel stuk gemaakt maar de tijd voor nieuw is voorbij deze outfit hoort erbij…

ik zag je in terloopsheid opvlammen door een zonnestraal waarin jij een helderheid aannam die de werkelijkheid extreem overtroefde ik heb wel vaker van die deja vu’s gehad maar deze keer was het duidelijk veel meer en intenser omdat ik vlagen van verse verf rook uit frisse kleuren ik ben je achterna gegaan heb in vele lichtstralen…

je beweegt gracieus en frivool op de langzame warme strijk van een onbekende viool in het orkest gegrepen door de muziek dans jij een schoonheid vrij die zelden zo fraai met voeten betreden is jij en de melodie trekken het publiek uit een hysterische extase voor het wonder dat hier zomaar op de dansvloer geschiedt zacht…

jij was het gezicht in de wolken gaaf gemodelleerd door de wind van volwassen tot kind hij speelde met jou kende je ups en downs wist welke ruimte jij nodig had om te groeien zonder te verdwalen in het strakblauwe bloeien ik proefde jou toen het donkere van de bui mij kuste en je vriend het nat van de regen van mijn…

jij had in liefde ooit hel gebrand het hete vuur uit de ondergang getrokken om vlagen passie vlammend los te krijgen die zich nog niet konden bewijzen zwart donkerde de schaduw tot jouw hitte het opensneed met de scherpte van licht dat meteen toetrad en warmte het opgesloten zijn direct vergat ik zag hoe jouw handen zich…

ik heb met jou de vlucht genomen hebben er eindelijk voor gekozen te gaan voor onze dromen te lang zijn wij nog kind gebleven vertelden anderen hoe wij moesten leven op het uit gestippelde pad wij kenden elkaar spraken al snel dezelfde taal hadden eigen wijze ideeën over het allerhande van de wereld en omstreken wij zijn…

met zacht en rond had jouw lach een levenslang verbond gesloten zonder duwen en stoten samen naar de deal die is afgesproken in alle openheid zo hebben ook jouw ogen in alle harmonie hun eigen keuze voor bepaalde kleuren zij dragen in weerkaatsen dezelfde gloedvolle woorden in alle emoties die zij in contact laten zien…

ik weet dat jij er bent in dwarse universums die ik soms voor de kiezen krijg in schaduw en contrast van verre vroege kleuren woont de wereld van hiernaast waar jij ze vaak op hun aanwezigheid kunt betrappen als zij nonchalant hun gangetje gaan nog is er ook het heerlijk tijdloze mystiek fysieke waarvan ik wel de stof en voiles…

op luwe plekjes langs muren met ramen die al decennialang in vage verten turen dwarrelen vleugjes geur mengen zich zonder kleur tot een database van alle liefde en leed dat in de wereld gebeurt pas als de grote schoonmaak komt in het seizoen van stormen worden de geuren geüpdatet door het blad dat in de herfst gevallen is en meegenomen…

ik heb ze zien bewegen de regen en het doek ook hoe jouw penselen de donkerzwarte bui langs het zwerk joeg als jij dan even rustte brak verderop de zon en glinsterden frisse druppels op een oude regenton jouw beelden zijn geen plaatjes maar stukjes natuur die met hart en ziel begiftigd zijn in de na- middagse zonneschijn…

ooit heb ik schrik gezien op je gespannen gezicht ogen opengesperd in confrontatie met wat niet kan niet waar was en nooit zou kunnen gebeuren behalve nu van irreëel naar werkelijkheid die jou fysiek in de greep had vastgenageld aan de grond zonder een woord te kunnen uitbrengen tot die hoge ijle schreeuw alle angst eruit…

het licht kroop zacht dichterbij met lange warme haren het openbaarde de desolate kou die mij in somberheid gevangen had gehouden in de afgelopen tijd het is begonnen met twijfels aan de echtheid van licht dat opgepimd door anderen veel van zijn glans verloren wist over de warmte die het zou moeten verspreiden en die niemand…

langzaam verkleurde haar lach de spanning in duizenden kinderogen nog knipperden zij op klein vermogen in een zacht heen en weer bewegen kwamen zij weer tot leven ademden hoorbaar uit zo lieten handen in een sterke kramp eindelijk hun vingers weer vrij in een opluchtend gebaar in brekende stilte rezen zij als een man op van…

heb de groeven in je gezicht gelezen bladzijden vol lichaamstaal gezien en nog kan ik niets van je ziel meebeleven omdat jij haar nog niet hebt laten zien keek terug in jouw lange geschiedenis de lijnen uit je hand hoe jouw leven toch verstrikt is met wat chaos en zelfs hier en daar een noodverband verrassend klinkt je stem…

jij deelt het magische licht dat alle leven een gezicht kan geven een vogel in de lucht is voor jou een grandioze vlucht tussen de wolken waar in sierlijkheid en slanke kracht het dartele diertje ultieme schoonheid beleeft het zomers gesprek dat jij hebt met de bomen van het bos over het grondwatertekort jouw samenkomen…

je danste met de eerste regensluiers in je haar nog was het droog op blonde hoogte maar druppels holden achter elkaar aan en slierten in het snel naar beneden gaan water in je nek je lachte schudde miezer in het rond op de draaiende beweging als hond de warme bui gaf je een tweede huid die als gegoten zat waarin jouw…

zij hebben gepraat met elkaar stranden en zeeën oceanen en rotsen delta’s en rivieren in een alles omvattende eerste mondiale beweging ook van binnenuit gromt de aarde spuugt zijn lava kilometers hoog waar de bossen branden en dieren ten ondergaan aan hitte en rook mensen zijn in shock door hun virale nederlaag ook de…

we kasteelden speelden met nat zand op strand middeleeuwen met hoge torens een slotgracht de ophaalbrug met lange schelpen torenkamers met uitzicht op zee voor jonkvrouwen die wachtten op hun prins aanvarend op golvenwit of in galop op strand met spattend zand in witte herinnering zakdoekjes die vrolijk fladderend hun afscheid…

Ik wist als kind al waar ik lang mocht warmen bekende armen hielden mij altijd liefdevol vast met een lach ik voelde het vlammen herkende als baby al geur ben als kind al op zoek geweest naar een plaats waar mijn geest kan rusten als mijn lichaam in een kouder wordende wereld zijn eigen warmte hard nodig had was er altijd…

jij straalde als een opkomende zon op het groene gazon met in je hand de partituur van de natuur in de geur van pas gemaaid gras liep jij lichtvoetig door de eerst aanzet van de proloog onder een dubbele regenboog later walste jij in gepaste kledij de vierkanten in licht en donkere kleur afhankelijk van maaiers vleug in…

nog groent de herfst in krachtig blad en rode bessen omgeven met prikkels en stekel wordt leven maandenlang bewaard wij winterslapen niet maar vieren onze feesten vol verwachting en hoop met sneeuw en ijskoude regens blijft ons binnen veel ellende bespaard toch houdt de pandemie mensen kort omdat bij iedereen er aan de…

ik wist dat jij gedachten kon uitpakken tot veelkleurige creaties zonder dat hun woorden de betekenissen volledig verloren onder jouw handen mengden zich de kleuren van stemming en emotie die in een eigen timbre bewogen en samen lieftallig oogden het was een genot om jou bezig te ervaren met je lach als penseel en schattende…

moleculen schuurden vreemde kleuren uit de zonne-energie in het nog nooit gebeuren zag ongezien de merkwaardige waterval in rood groen profileerde zich noorderlicht maar de waaier kende ander licht het was niet buitenaards maar ontsnapte aan de trage vaart van de natuur die in middeling van evenwicht compensatie zocht voor…

je triomfeerde met de licht hautaine blik die in vitaliteit een jeugd uitstraalde vol lijnen met fysieke aantrekkingskracht de vereenzelving overweldigde als een begeerlijk kleinood dat in verfrissing afrekende met kleinburgerlijke maatschappij opvattingen sterk voelbaar was de legitieme cohesie met nieuwe sentimenten die de…