Alle inzendingen van Wilco Bosems

Vlinders in de buik Liggen zwaar op de maag Het valt niet mee Verliefd te zijn Als vegetariër…

“en nu vlug!”, Riep de mug Tegen de neet Op het kleed “ik heb net gezogen, Kom jij aan gevlogen Wegwezen jij Of ik roep de bij, erbij!” Nu werd het de neet Een beetje te heet Onder de voeten En hij riep: “De groeten!” Dus weg was hij En de mug weer blij Want de smetvrees van de mug Woog zwaar op zijn rug En in zulke gevallen, dat weet…

Bakker wilde hij worden Er rezen echter meer vragen op dan broden Niemand zag er brood in en zelfs de honden lustten er geen brood van “Dit brood is mijn lichaam” riep hij in wanhoop uit en stortte zich in de vijver van het park De eenden hadden de dag van hun leven…

Hij liet het van zijn kant gaan ging er vervolgens kapot aan verloor zijn verstand en kloste zich van kant…

Oh, hoe schoon is de natuur na een haring in het zuur grauwe ganzen op de loop blinde mollen zonder hoop en de zon schijnt op het land Kijk: een houtduif vliegt in brand! Oh, hoe schoon is de natuur…

Hij dwaalde door de weiden Liep in zeven sloten tegelijk Haalde er oude koeien uit Waar niemand op zat te wachten De boeren zwegen en Schudden hun verweerde koppen Het vee zweeg ook En zwaaide met zijn staart.…

Zij bezag de wereld vooral op haar rug soms lag zij langer vaak ging het vlug De klant was koning zijn wil haar heilig standjes voorspelbaar maar zelden veilig Zij had haar dromen verdiende haar brood zij was maar een hoer en nu is zij dood…

De kamelendrijver Dreef zijn kamelen tot wanhoop Slappe bulten kregen ze ervan Lekke roeiboten werden het, De schepen der woestijn Wolken dreven over Foetussen dreven af En de kamelendrijver Dreef door Door en door Bij iedere temperatuur…

Hartje winter ging de bel voor de deur stond Fred witte muts en verder blauw vroeg hij om een bed Blij met deze buitenkans greep ik Fred zijn lurven niets dat in mijn open haard zo lekker brandt als smurfen Epiloog: Het was mij echter liever en evenzo mijn partner dat brand uitbreekt in de baard van de heer Pierre Kartner…

Vrijdagavond gangbang op de parenclub een file van fallussen steigerend en kwijlend wachtend op het moment dat zij zich met horten stotend storten in vlees dat hen opneemt en verlost velen komen niemand blijft.…

Van het dak Uit de goot Klinkt herhaald Een schrille noot Geen vogel kent Een valser lied Dan de schele Kierewiet…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Hij had geen idee -in de verste verten niet- hoe nabij teder was op de huid gezeten door zijn verleden.…

Het huis is gepoetst gisteren nog De boekenruggen staan in ‘t gelid alfabetisch Stapeltjes kleding keurig gevouwen, op kleur gerangschikt gestreken waar nodig vullen de planken van de kledingkast De auto staat te blinken op de aangeveegde oprit ’t is af ’t is klaar ’t is wachten nu tot er iets gebeurt.…

Muggen bulten van kamelen in de woestijn muizen vallen de mussen uit het gordijn…

Je zag me niet staan Ik zag je niet zitten Je hing me de keel uit Je lag me gewoon niet Ik liet je lopen Je vloog er vandoor Als een Concorde Met je rare neus…

je bent het moe wilt een huisdier zonder gedoe Geen poppedeintjes geen tierelantijntjes want gnoe is meer dan gnoe…

Ik heb je lief, Louise Ik heb je lief, Louise Ik heb je lief, Louise Ik heb je lief ontvoerd Ik heb je lief, Louise Ik heb je lief, Louise Aan de vissen in mijn hof Heb ik je lief gevoerd Herman was geen fijne gast Hij heeft ook nooit bij jou gepast Hij heeft ook in zijn broek geplast Op mijn achterbank De hele weg ging hij tekeer…

Als er één schaap over de dam is volgen er meer En ik maar tellen Slapen wil ik! Waar is dat hek van de dam? Ik wou dat ik de herdertjes was die lagen bij nacht in het veld uitgeteld…

Het orkest zweeg Het publiek verveelde zich dood De dirigent nam de tijd voor zijn hoge nood…

De dood, de dood dan haal je geen adem Aan adem geen nood Dat is de dood Leven is even Dood dat is lang een dik stenen muur met een laagje behang Jij bent zo anders zo een geeneen dood gewoon dood verscheiden en heen Nooit uit de mode past iedereen dood met zijn allen en ieder alleen…

Mannen onderweg geven gas als het stoplicht oranje voorbij is strak in het pak naar de hoeren hun huwelijk naar de haaien hun moraal achtergebleven afgedankt op de pechstrook…

Onrust is gasgeven met ingetrapte koppeling of een stokstaartje op de uitkijk in een lege vlakte Onrust is een stoker op een stilstaande trein of aan tafel in driedelig pak bij je nieuwe schoonfamilie terwijl een mestkever een hol in je reet graaft…

Regen Valt niet Omlaag Het waait Te hard Vandaag…

Het hondje mist een oogje verloren in het bos Het hondje mist een oogje er zat een steekje los 't is naar de knoppen draaien helpt nie meer 't is naar de knoppen 't is kapot meneer Krik krak, krik krak deurke gaat op slot Krik krak, krik krak alles is kapot 't kachelke is uit de kaarskes opgebrand alles is gekuist 't huiske is aan…

Mijn lopend onderzoek naar zittend werk staat op het punt -na een vliegende start en een staande ovatie- stil te vallen. …ik lig er wakker van.…

Het begint te regenen als ik halverwege ben Bij aankomst blijkt mijn lenerspas thuis Terug Regent het harder Alle stoplichten staan op rood Op één na Die-ik-in-een-sprint- hoop-te-halen-als… mijn voorvork breekt Het lukt me niet te genieten van het moment van gewichtloosheid wanneer ik over het stuur naar het asfalt zweef “Analfabetisme…

Ik zit op kunststof wit als tandpasta warm noch koud nietszeggend draagt het mij lang staan valt mij zwaar Als de zon schijnt heb ik schaduw bij regen zit ik droog behalve als de wind hard vanuit het westen waait Ik ben niet thuis heet niemand welkom ik zit en kijk naar ruggen van mensen onderweg In een wolk van diesel stopt een…

Er zit een blote man op een tak in de perenboom Ik zie hem door het keukenraam Onder hem, in het gras ligt zijn decorum Op de tafel waaraan ik zit staat een kinderloze foto Ik ruik de strijkbout die zich door een overhemd brandt In de huiskamer, in zijn kooi fluit de kanarie en ik denk: "van het concert des levens krijgt niemand een program…

Ik had je beet Het is geen grap Ik had je hoog Daar op die trap Totdat je beet Je nam een hap Ik liet je los Daar op die trap Daar ging je met Gezwinde spoed Eerst je hoofd Tot slot je voet Ik dacht nog even Dat je sprak Het was je nekje Het zei: “krak”…