Alle inzendingen van Willem Houtgraaf

Ik wilde nieuwe dingen zeggen onbedachte waarden overbrengen maar het meeste is alreeds gezegd en toch, voor zwijgen is het nog geen tijd Vroeger beefde onze aarde voor de winden van Gods stem de wind is nu alleen maar lastig oud geluid en geen verstand meer waard Het is zoals gewenst, dus logisch grafisch voor te stellen heel voorstelbaar…

Als geluk voor ‘t grijpen ligt neemt het hoofd ineens het zicht geketend aan een voorstelling een dwaling neemt zekerheid ons logisch in de maling We zien geen waarheid, maar gesluierde schoonheid als het ware, en aanbidden slechts fictieve tijd we dansen vaak op valse klanken als muziek en doen ook nog aan twijfelbare gymnastiek We noemen…

De schoonheid draagt een verbeten sluier ze schijnt gemaakt van ondoorzichtbaar stof en toch ik wil haar ogen helder zien zijn ze bruinig of donker blauw of dof Is haar lichaam tastbaar zolang ik leef kan ik haar wel binnen tijd verbeelden ik denk dat ze niets om mij geeft andren spreken over haar waar ik zwijg En als ik merk dat ze is opgelicht…

natuurhistorisch gezien ben je meer dan halfaap, je loopt op twee benige rechten en ontwikkelt toevallige mond werkjes, een besproken invloedssfeer daarom is de rij ook zo lang vandaag de boeken beloven veel te weten een basis natuurlijk aangemeten schatplichtig aan elke gewetensvraag wind, licht en druk spannen langzaam samen om levensvatbaar…

tijd is niets dan vlijtige wisselingen het wachten op of onder handenwringen van gesloten keien waarbij geen verstand scherpte vindt geen snijdende openingen ik weet niet genoeg uit stenen te knijpen ze zeggen alles in hun eigen woorden over eeuwen die moeilijk te begrijpen zijn zonder ze verstandig bij te slijpen soms denk ik iets van hun…

het heeft geen zin, en ook geen enkel zinvol doel om deze woorden op te schrijven, dit sonnet mist vast en zeker ook zijn trotse feestbanket en duidt ten hoogste op een donker voorgevoel het diepste te verwoorden in een kort gedicht met beelden uit een nog onzichtbaar koninkrijk het blijft toch een uit de lucht gegrepen praktijk waardoor het…

er klinkt een duizend kleurig lied melodie en de woorden bekend zijn als nieuw ouderdom is niet hoorbaar de klanken worden verwend met beleving herkenning van oude dingen levend door opnieuw te zingen er weer anders van te houden zoals het vuur al eerder brandde in een andere leeftijd kijk op dingen verandert herinnering leert het in de…

het eerste onbegrepen hete vuur is aarde, vorm en inhoud in de kiem een wacht voor weerklank tot het laatste uur veel te veel schatten blijven anoniem uit dove chaos komen onverwacht hogere bergen aan het oppervlak een ordelijke glorie, stil gedacht beheerst bewuste daden met gemak en nergens fluiten vogels identiek gelouterd door het zingen…

‘t Verkleurde licht van sterren roept het universum te weerleggen het tegendeel is ook, beroept zich op zijn recht niet te ontzeggen gepatenteerde feiten nemen de eigen ruimte in, de stelling om stelling, houdbare systemen veroordelen een andre velling donkere materie blijft verhuld voor het oog maar is niet te negeren althans, het vreemde…

Uitgekristalliseerde gedachten vinden ruimte en gebakken stenen dromen in woorden papieren krachten verharden nadat ze zijn verdwenen de vergeten uitwerking een keten onder dikke lagen ijdel massa overstroomt de oevers van het weten zoekt meer dan wolken, het licht en manna ik schop tegen muren ik wil breken door blinde obstakels te bevrijden…

ik tracht het mysterie leven in te blazen ik heb het uit een boek we lopen nu al eeuwen lang en begrijpen niet hoe het kan niets is logischer dan iets elke ochtend denk ik aan gewone dingen het lijken wonderen woorden zijn practische dingen maar ze ademen uit zich zelf hebben geen God nodig Ja, dat is het mysterie God had woorden…

Bloemen en bomen blijven voorstelling reële dromen bronnen voor vertelling Want we zien een beeld het zicht blokkeren door een waan bespeeld in het funderen Zijn slot conclusie is nog niet weerlegd het is illusie wat een zintuig zegt…

in je eigen Hof van Eden onbereikbaar door een breed ravijn je bent te ver voor mijn gebeden mijn werkelijkheid is nog te klein welke uitdrukking ik ook bedacht om jouw waarheid te bereiken des te donkerder werd onze nacht om nog goed naar je te kijken maar de zon bij iedereen van binnen werpt een licht op identieke waarheid die onzichtbaar…

de tijd is afstand tussen oud en nieuw oude kindren verwijderen grijze haren en zoeken vandaag geen verse rimpel ze willen herinneringen evenaren maar jonge knuffels bewegen te ver de oude dag verdwijnt achter de evenaar nu denken ze nog aan een avondster heden leeft de vergeten beeldenaar kinderen vullen het prentenboek een album voor…

Poëten dwingen tot betekenis ze maken water hard en stenen zacht ze forceren ruwe steen tot smaragd modelleren taal uit verdommenis Gewone bijen worden grootgebracht en zoemen aldoor in de vensternis ze zoeken buiten zien ontsteltenis en nieuwe beginsels worden van kracht Steekhoudende gedachten geel als lis vergroeien uit versteende dorst…

het heeft geen vormen als onttrokken lucht zonder enig volume dus zonder maat en met niets dan louter vacuüm in staat om alles mee te zuigen in zijn vlucht naar een bestemming een blij toekomstbeeld geloof is goed vertrouwen ook op kracht maar onbenoemd blijft het de sterkste macht onzichtbaar en onhoorbaar en verdeeld namen geven is gewoon…

ik wil niemand bezeren met papier en het scherm spreekt ook al andere taal passen en meten in een gesprek is veel te traag zonder rendement en asymptotisch verdwijnt de uitkomst nu kneed ik waarheid in gedichten in fluwelen woorden zinnen die beelden met bloemen hetzelfde moet laten klinken in onafhankelijke tijden formules voor objectieve…

Mijn mening vond ik nooit belangrijk voor gebruik het was mijn zwijgzaamheid ook tegen elk advies Ik werd heel mysterieus voordat ik nieuw begon en leg nu spotters met gemak het zwijgen op…

Het ruisen van de wind is hoorbaar, onverwacht, als toen toen het naïeve kind het onmogelijke wilde doen Is er iets onmogelijk dan? het ongrijpbare benoemen? de verborgen sluier van geheimen ontdoen en roemen? Het onzichtbare gelaat van het onbenoembare begrip dat in de natuur schuil gaat komt over een zwaar bevochten lip En als het…

hij is iemand die nog iets verwacht een, al is het bescheiden, woord voor begrepen worden door zien de kringetjes van weters zoeken niet maar vissen spachtelpoetsen naar bewondering vergeten kristallen liggen verder dan een vijver met bomen broodkruimels van besef zegels scheuren leven woorden breken lichtvlekken in de stilte bij de…

hij vult het kantoor met atmosfeer herhaalt de lucht en het belang van terugkomende muis klikken verdedigt het luchtruim met kunst rekenen en voorgestelde fouten en vindt recht op langere tenen in verantwoordelijk zitvlees hij plaatst overal windschermen waarschijnlijk uit feitelijke misverstanden maakt hij zich groot belangrijk is echter…

moet ik heuvels omschrijven het oude zwembad noemen woordenwisselingen sommeren het thema kent geen woorden geen taal en moet toch in begrippen leven het is de hoogste taal de bron van alle taal metataal van metataal Plato had er notie van…

Oude beelden liggen in de modder zelfs de stenen zijn als zand vervallen in de tijd en onophoudelijk Waarom is er eeuwigheid als het oude en het nieuwe slechts de bleke stipjes zijn op een eindeloze lijn Heel de ruimte om ons heen is ontstaan doordat toevallige fluctuaties en rimpelingen in het continuüm evenwichten in het vacuüm verstoorden…

Is hij een beeld? Van marmer? Slechts een ding? Zijn lichaam is al eeuwen zo verstard en zijn souplesse zag men onverhard gewoon altijd als knappe jongeling Nu eeuwig en geteld wel vijf icoon werd hij opnieuw volmaakt verfrist en schoon…

rumoerig voor een treurig schilderij misschien voorzag hij steeds al zijn vertrek vol zorgen om het veiligheidsgebrek de dader deed verstommen zijn geschrei zijn trotse roep, verloren, eropuit en nu al missen we zijn stemgeluid…

‘t Is jonge Rutte man op onderwijs hij spreekt van nieuwe dat is snelle tijd in vijf jaar, dat is nu de fletse eis waarin studenten worden opgeleid Hij kuchte op de pijnlijk rake vraag het sneller kunnen is iets van vandaag…

Ik probeer de tijd te meten een seconde, zo verdwenen een minuut, een kort geweten maar dagen te kort voor stenen weken zwijgen voor planeten een maand zoekt naar fenomenen jaren tellen in het weten zoals eeuwen tijdloos schenen De tijd is nog nooit gevangen In momenten en gedachten Tijd bestaat voor jammerklachten Tijdloos is ook zielsverlangen…

Ik schrijf aan tafel een gedicht alsof het komt uit mijn meest diepe gronden uit mijn verstand en eigen zicht en toch ik ben aan twijfel vastgebonden Ik word door vreugd en pijn bewogen en getroffen door het lot dat mij voorziet het blijft altijd mijn onvermogen de noodzaak van zware grieven, anders niet…

Wanneer ik werkelijkheid vervang door realiteit verandert niets aan het gedicht dan het waarneembare gezicht Als ik lidwoorden minimaliseer en ook het bijvoegelijke verweer zoek ik naar betere vorm die beantwoordt aan de norm Een zin als de nieuwe methode is heel positief wordt dan als verandering biedt uitzicht en perspectief…

Ik zwem met mes en vork maar kan niet staan de huidige symbolen dompelen de middelen ook onder elke traan die over gewassen handen mompelen Zo zoek ik oude relikwieën en beschouw van wijze ketters’ middelpunt geheime geesteskind’ren en herken de golven nu nog niet aan mij gegund Ik zie de beker ruim gevuld met gif de prediking van vrijheid…