Netgedichten

netgedicht (nr. 5.447):

Eindeloos

Ik probeer de tijd te meten
een seconde, zo verdwenen
een minuut, een kort geweten
maar dagen te kort voor stenen

weken zwijgen voor planeten
een maand zoekt naar fenomenen
jaren tellen in het weten
zoals eeuwen tijdloos schenen

De tijd is nog nooit gevangen
In momenten en gedachten
Tijd bestaat voor jammerklachten

Tijdloos is ook zielsverlangen
bij de dood nog niet bezweken
en daarna lang niet verstreken