Alle inzendingen van Willem.

Van onschatbare waarde is het werk van een chirurg. Precisie is zijn handelsmerk. Sterk is zijn overtuiging om mensenlevens op de snijtafel te redden. Bij vele bedden bereid hij zijn patiënten voor op hun uur U. Van nu tot straks als patiënten wakker worden en zij zich weldra weer beter kunnen redden. Nieuwe hartkleppen worden ingezet. Met maagverkleiningen…

Privacy, wij zoeken iets van een unieke identiteit. Wij tonen ons gezicht in openbaarheid. Tussen de massa willen wij veel over onze wederwaardigheden kwijt. Wij voelen ons uniek in een wereld van verscheidenheid. Tegelijkertijd bestaat er het gevoel van een horen bij. Wij kiezen onze eigen kudde. Wij stemmen op onze eigen partij. Een leven is een…

Van start tot finish is het doel. Een marathon is een bijna onmogelijke menselijke prestatie. Tweeënveertig kilometer en nog iets met gratie. Een mens lijdt de wegen door de stad die hijzelf kiest. En verliest nooit uit het oog de ambitie te existeren. Want van de volharder kan men leren, dat men aan de finish al de palmares kan oogsten met het juiste…

Perfect van kleur. Een wonder van schoonheid. Ervoor gemaakt om bewonderd te worden door de ogen van het algemeen. Enkel één zou ik graag bezitten. Maar die te plukken is ongevoelig; is een blind gaan van een mens met een hart van steen. Laat haar staan op haar plek op de aarde. Als die zeldzame orchidee. Haar waarde puttend uit haar kleuren schoonheid…

Een vrolijk gemoed natuurlijk en ongedwongen. Niet kunstmatig of met het medicijn voor het moment gewonnen. Het kruid is soms bitter en een hart soms gewond. Maar elke dag klopt het vele slagen in het rond. Zulk een inspanning zo essentieel; vraagt om verstand en vertrouwen in de mens als geheel. Hart en geest; het ratio mag dagelijks aan het menszijn…

Die lang verwachte brief waarin een antwoord werd verwacht. Het toch en niet zo gedacht. Het warmen van een hart aan het smeden van een betekenis aan lieve woorden. De verstoorde woordorde die niet spoorde met de ratio die iets anders verlangt. Wanneer de ontvanger blinde liefde niet aan de realiteit hangt.…

Ik klim op naar de top van de heuvel. Daar boven waar geen verschillen zijn. Ik dromen mag als een bezitloze dat er ook een toekomst zonder pijn kan zijn. Grenzeloos en hoopvol gelijk eens Mozes had zijn droom. Van God eens leiding te mogen ervaren in mijn kleinheid zo gewoon. Ik klim op naar de top van de heuvel. Mijn doel kent geen menselijk verschil…

Hoewel wij zeggen Hem niet te kennen is er desondanks een plaats voor ons in zijn bestaan. Kunnen we met Hem in stilte overleggen in een gebed heel spontaan. Ingedachte staan wij bij een ruw houten kruis. Zien wij de mensenzoon voor onze zonden lijden. Hij legt de basis voor de toekomende tijd. Door ontkenning tot geloof kan ieder mens zich van…

Het ezeltje Asinus naar men zegt dom en koppig bovendien. Torst een last aan literaire beelden en icoonvorming, die in de taal niet snel zijn evenknie zal zien. Grijs of bruin, één meter veertig boven de aarde krijgt ook zijn werklust in deemoed en nederigheid religieuze waarden. Het ezeltje Asinus; wie kent niet het Jeruzalem's Palm Pasen onthaal…

Bejaarde borsten; een reeds lang geconsumeerde sex. Tussen twee mensen op leeftijd. Ooit een ontboezeming met veel succes. Borsten als rijpe appels verleidden de man eens tot het naakte liefdesspel. De streling van de tepels in een afglijden naar de buik en navel. Toch konden de borsten hem altijd bekoren; gaven zijn nimmer enige spijt. Minder strak…

Kwam aanvliegen een schotel op zoek naar een kop. Een kop met inhoud; en een toefje slagroom er boven op. Die schotel kon landen en kon in vereniging bestaan; met die kop die zich laat vullen met de troost in ieders menselijk bestaan. Buitenaards eens verrezen kwam de schotel eens door de bocht; in contact met de kop voor het dagelijkse zwarte vocht…

Het lot kaalt; gaat zonder verenkleed. Als een aasgier boven een dorre woestijn bepaalt het een leven in een nieuw soort ongelukkig zijn. Wat de natuur eens gaf lijkt zo lang geleden. Een vluchtige blos in bloesem lijkt inmiddels overleden. Wat overbleef is een optreden tussen nieuwe lijnen, die zich met het leven verbinden in een vals verschijnen…

De poetsvrouw poetst met smartlappen al het verdriet uit haar bestaan. Over het leven dat haar een poets heeft gebakken bezingt zij ontroerend over die glimlach met vaker nog die traan. Die glimlach door de tranen heen. Het verdriet rust niet onder de zwaarste steen. Drukkend op het hartgrondig gemoed dat de tranen bezingen moet. Van een poetsvrouw…

Het blauwe gevoel van de maandag. De blauwe plek op de ziel. De consequentie van de blauwdruk van een leven, waarmee niet te spotten viel. Blauw van de kou verlangt naar de Insulinde. De gordel van Smaragd waar de zon altijd schijnt. Een blauw gevoel van gelukkig te beleven dat voorbij is voor het kwijnt. Het blauw te lopen kent zijn voelen dat…

Regenmensen van de regen in de drup. het sijpelt stromen gebundeld in een waterig geluk. Een waterballet van neervallende doorzichtige elementen. Een parelende eenheid dat stof wegspoelt als in een aardse lente. Regenmensen willen vernieuwend zijn. Het sijpelt in bundels en maakt verdriet heel klein. Regenmensen maken massa's van waterig geluk.…

Vergeten geluk heeft geen geestelijk wonen; verrast soms een mens in zijn stoutste dromen. Blokkades op wat eens domineerde met liefde en lef. Veel suggereerde voor een voelen in wederzijds besef. 't leven liet niets meer over voor een liefde in een retro expressie. Verbrak de beelden met een verleden levenssessie. Foto herinneringen worden door…

Aankomen vliegen als een grasparkiet. In vrijheid leven ging even niet. Een rustplaats schiep een nieuwe droom, die in vrijheid uitvloog heel gewoon. Teer en minnelijk bevlogen keek de gevleugelde mij in de ogen. Een soort kraalogige herkenning van verstandhouding en wederzijdse gewenning. Tussen een wereld van verschil van de menselijke…

De kale vergankelijkheid plaatst een man in een verleden tijd, die om zijn bos met krullen door velen werd benijd. Fijn besnaard maar inmiddels spaarzaam behaard spiegelt een kale schedel omhuld met een sierrandje haar. Van een veertiger die zich vroeger zeer sexy mocht noemen; maar nu het appeal moet missen van een schaar. De kale vergankelijkheid…

Mannen in een vrouwenberoep; brigadegeneraals in de keuken. Die met hun handen aan het bed in het ziekenhuis de verpleging mogen opleuken. Huismannen in de morgen die modern part-time hun gezin verzorgen. Die trots hun kinderen afhalen van de creche. Voor de klok van s'avonds half zes. Eigenzinnig moderne mannen die trots roeren in de vroeger zo…

Ook nu het avond wordt, Heer blijven we op U hopen, Het winterdaglicht kort, Hoe traag de dagen kropen. Het water is zo diep En donker, de lantaren Beschampt de oeroude baren, Waarin de wereld sliep. En als de smalle boot, Waarin ik word gedrongen, Van levens wal afstoot, Hoe hoog de golven sprongen, Van u komt heil en heul…

Een paragnost ziet door de wolken de waarschijnlijkheid van een gelukkig zijn. Volgt levenslijnen in handen; vult de zwarte gaten met nieuwe zonneschijn. Onzekeren en gelukszoekers leggen hun toekomst in de handen van een ziener neer. Vertrouwen op de heldere verbanden tussen het zichtbare en de verborgen levenssfeer. Toekomst zoekt naar zekerheid…

Je weet niet wat je weet over de stille waters van je geest. Bewust wordt je geplaatst op de intuities die het leest. De communicant hoeft niet te leren hoe die door taal kan communiceren. Presteren door de veren drijft de geest ons tot nieuw leren. Een geest die ons vanuit de stille waters levenslang stimuleert; en ons doet leren wat geen leraar…

Een restmens is een mens te veel. Een mens buiten het grote geheel. Die andere blikken steelt zinloos onnodig; zich een buitenbeentje voelt, zo onnodig. Een restmens trekt aan het spel buiten de grenzen. Apart in het zwart tussen de mensen. Een restmens huilt met de wolven in het stille bos. Niet welkom is hij de nummer vijftien buiten het gros…

Een onzekere toekomst kent boze dagen; die niet om clementie vragen. Levensmoed moet vaak veel verzetten. De klippen omzeilen en op de tellen letten. De plannen, het plannen en het vooral jezelf kennen; zijn geen garantie voor een rustig gemoed. Van juist diegenen die niet kunnen wennen, aan dat je vaak moet leven zoals het leven het zelf doet…

Verstand, je gebruikt het of je gebruikt het niet. Je beslist met boerenslimheid of je voelt met een zesde zintuig die niemand ziet. Innerlijk borrelt iets bij gefrustreerde mensen. Dat meer van het leven verlangt dan de werkelijkheid kan begrenzen. Innerlijk spannen de onvervulde wensen. Die minder goed zijn voor het hart van begerige mensen.…

Voor een blinde jongen Een lichaam dat op warmte wacht, de zuiverheid van wenkbrauwbogen, de lijnen van een mond, die lacht, de wimpers boven meisjesogen, je zult het zien, zo goed als ieder ander, Sander. De lieve lijnen van haar keel, de witte parels van haar tanden, je zult het zien in je gestreel van je twee fijnbesnaarde…

De mens als gevangen in zijn eigen rommel. Het plastic verstikt het leven in de zee. De afvalbergen overdekken de aarde. De atmosfeer vertoont grote gaten door de uitstoot van CO2. De mens als rentmeester van de aarde kent pas het belang van zijn waarde als hij zijn tekortkoming erkent. Hij achter de feiten aan rent. Te laat voor de door verzuring…

Van sex tot sextig sex belust. Een drang die niet met het ouder worden rust. Mannen en vrouwen het trekt elkaar aan. Zodra de eros ontwaakt ziet men de andere sexe staan. De sexuele tombola van het aantrekken en het platonisch beminnen. Ontwaakt bij het jonge kind en zal ook de nestor nog wel zinnen. De drijvende driften soms innig bewaard. Van…

rimpels de lijnen van het leven rimpelen het rulle zand korrels krassen in het nu vervormen wijze woorden de beelden in mijn geest verstuiven voor het oog vluchtige veranderingen vervagen verse sporen wie ben ik en waar ik was zo even daar in de rust ontstane rand groeit gekartelde oneindigheid wind vereffent het reliëf door golven…

In spijt der lange diens taan 't Helgespuis bewezen, Mistrouwd, als nog misschien verzoenbaar met Bourbon, Hoe zal hij de achterdocht van 't Duivlenras genezen! Wat gruwel zuivert hem, en toont Napoleon? - De afgrijsselijkste moord met Vorst- en Volkenschending, De Hel ontzet ervan, en kent hem voor haar zoon: ‘Dit schelmstuk, na zoveel…