Alle inzendingen van Willem.

We waren van 't voetbal teruggekeerd, we hadden een treinstel verruïneerd en we liepen nog wat door de angstige stad en toen riep er eenje: Hé! Zie je dat! Daar is verdomme een ster gekomme! Toen riep er een ander: 'Heremejee, dat is een nieuw geintje van de ME: nu jagen ze ons weer op de vlucht met helicopters, hoog in de lucht, en er…

Nu huilt de winter in mijn hart, De vlagen donkren buiten, Als wilden beiden van de smart De flauwe ogen sluiten. Dat is gekomen van de pracht Dier schone zomerdagen, Wier gloed geen menselijke macht Noch bloeisel kan verdragen. O, droefheid van dit Aards gezicht! Het moet toch al verdorren- Het mensen-hart, het zonne-licht, Zij sterven…

Dit is ons laatst verlangen In onze laatste nood, Nu harten en gezangen Zijn volgestroomd met dood: O Christus, dood gebloed! Zie, hoe wij moeten Ons bloed boeten Om uw bloed! Nu bréékt het leven open, Een vrucht van rijpheid rot. Wij stellen onze hope In 't uiterst nòg op God! O Christus, opgestaan! Open uw paradijzen! Laat ons met…

Zij had de gang van een bezetene, badplaats, midden februari: zo schijnbaar onbedacht 'Ben ik iets kwijt? Nee, daar...' snelde zij langs halfverholen eet- en drinkgelegenheden. Een vreselijk dunne man hield haar staande met plotseling geheven brauwen. Om hem direct op zijn gemak te stellen had zij een horloge moeten dragen en niet gedreven…

Gij hebt de geselende regen Gedreven door het dorrend lof. Tot vaste vloet ligt 't mulle stof Gebonden langs de hete wegen. Een vogel, uit zijn vleugelveren Klappert een kleine zilverbui, Verschikt zijn natte halskraag lui, En fluit verwonderd een paar keren. Gij hebt de wereld rein gewassen. De velden gonzen; in de plassen Vist kalm…

Nu is de lucht zo teder groen Als 't ritselen der vroege lente. Knapen plantten hun blanke tenten In schaduw van het fors plantsoen. Nu, na de lang genoten dag, Liggen ze stil omhoog te staren, En zien de sterren statig varen En zijn vol goedheid en ontzag. In deze wijde dadenloze Dagen is niets door hen verkozen Dan lach en milde heiligheid…

De bloemen dringen om U samen: De rozen koninklijk en rein In rode zijde en wit satijn, Edel van stam en hoog van namen; In geur van meidoorn en seringen Der duizendschonen stijve rij; En werelds in bruingouden pij De muurbloemen, de boetelingen. Ach Heer, in dit uitbundig leven Heerst reeds een onbekend gevaar. Als zij hun zoetste geuren…

De knoppen der kastanjes kleven, De struiken schieten kreuklig uit, En ’t glimmend rijs, dat nog niet spruit, Staat met gespannen bast te beven. De sappen stijgen in elk leven Dat zich voor Uwe drang ontsluit. Heer! Zie uw dienaar! Zie Uw bruid! Bereid, hun volle bloei te geven. Bloeien wij, Heer, alleen gelaten Met schaduw en met spiegelbeeld…

Zijn tanden spraken delen van een boek de goedzak etaleerde woord voor woord in stijf geperste lippen als een doek zijn zure zinnen bleven ongehoord Geen reden om te huilen, zonneschijn genoeg, hij zag zijn zelf gemaakte wrok de valse hoop verborg zich in een klein gebleven hoek en tikte met de klok Hij houdt zich groot, met wijsheid en…

Gij hebt ter wereld zoveel schoons geschapen. Hoe fel ik leef, 'k kan al uw vreugd niet rapen. Gun mijn verdoolde zinnen eindlijk rust. Laat mij één nacht lang en gelukkig slapen.…

Ik probeerde hun verloren aandacht weer te krijgen, met hen mee te lopen want de meters muren leken open breed van doorgang, vol van nieuwe geestkracht Maar het was alweer de lucht, ongrijpbaar als de tijd verdwenen in seconden spinsels in een rij aaneengebonden die ik dagelijks verbeten nastaar Bij het zien al, lijken ze te vluchten werelden…

België is een abdijenland echt Bourgondisch, woorden als allee bier is eenzaam heilig en plezant de bewoners winnen het dictee Nederlandse orde spreekt tevree eigen woorden helpen uit de brand zeiken doen ze zelden op de plee Lage landen, anders maar verwant Schaarse zonnestralen uit de krant worden breed ontvangen op het strand heel veel…

haar leven duurt nog als de wormen zijn uitgegeten haar vlees is niet te zien maar doordringt de kamer met gedachten haar kracht is als een inktvlek op een laken een ronde golf in een vijverspiegel haar geboorte is pijn als zwerende wonden verloren illusies en vergeten zinnen…

Droom weg in vlagerige zonstrepen onder de appelboom van vorig jaar in de geborgenheid van mijn schoot Hul je in zomergekleurde tuinkleden tussen coulissen van lavendel en lavas op het toneel van je wonderlijke leven Hoor het hart van moeder natuur kloppen van lichtblauw naar donkerbruin meerstemmig doorjubelend in je wezen Voel je vrij…

Godverdomme, alles gaat naar de klote vroeger kon je met veel minder rondkomen Haagse munten zie je zinloos wegstromen In hun eigen beurs? Dat stelletje malloten! Grootverdieners in een grijs pak, kiesbandieten. Wie betaalt hun dik belegde boterhammen? Nieuwe waarden pogen ze er door te rammen zonder geld! Van praatjes kun je niet genieten!…

Plekjes van ontspanning gebiedjes van genot wegdromen in armen fluisteren in oor hele avond door langzaam kussen van neus tot tenen slokje cider nemen affectie, geborgenheid, geven, laten geven intimiteit stroomt rivieren lang naar warme zee van rozige liefde kom naar het Centrum voor Levensgenieten…

een geasfalteerde autosnelweg met een berm ernaast, de waterkant eenden lopen langs de brede rijweg en een nijlgans aan de overkant bomen in een rij voorbij de rondweg kale weiden aan de schaduwkant de konijnen hollen langs de sluipweg vogels zichtbaar van de onderkant in mijn auto zie ik de natuur als een film gewoonweg paraderen tot…

O, dit geluk bij u te zijn En al ’t andre te vergeten. Alleen te leven van het weten: En ik ben de uwe en gij zijt mijn! En geen verdriet of wensen meer; Een vreê, waaruit men niet kan dwalen; Een rustig hoorloos ademhalen In zuivre keer en tegenkeer. En oog ziet diep in anders oog Al werelds bonte wisselingen Vergaan in wijde lichte…

De nacht grenst aan de dag, en aarde aan de hemel. Er is geen scheidslijn tussen deze twee. Geen niemandsland bevindt zich tussen beide Waarin wij ons neutraal bezinnen kunnen En ons toekomstig woonoord vrij verkiezen. Hier zijn wij, en een eeuwige seconde Belet ons om de hier geheven voet Daar neer te zetten, ach, en ’t hier begonnen Glimlachen…

Buiten malende gedachten te kunnen staan Vrij en los van het vergruizende stenenrad Zo in niet vermoede sferen naar binnen gaan Binnen in de wind en boven de lage stad Als een vogel vliegend boven het perspectief Met een overzicht gelijk aan een hoge vlucht Boven stille muren zwevend, beproefd massief Uitgesproken haat verwekkende ijverzucht…

Ik roes van jou zweef over paden verdwaal in tuin raas in overdaden ik bloos van jou schilder vissen rood water warm paars planten bont en blauw ik kook van jou snij pink in vuur rook brood zwart vergeet etensuur wij zijn glas mijn hobo hart jouw serene snaar kwetsbaar helder…

Over de heuvel rent een vrouw, veert op ijswitte sportschoenen. Ze beweegt als een astronaute die het landschap in kaart brengt. De lucht buigt voor haar passen. Ze maakt een tunnel van de wind rekt het uitzicht op en de weg voegt zich vanzelf naar haar gang. Een aanhangwagen vol sneeuw rolt voor haar voeten de helling…

Op mijn zeventiende zat ik vrijdagmiddag al tekenend te luisteren naar de topveertig van Veronica Ik tekende zeven berglandschappen en zeventien stoomboten De teksten drongen niet tot mij door de muziek des te meer For What It's Worth Buffalo Springfield Op mijn zevenenvijftigste zit ik zaterdagmiddag al schilderend te luisteren…

Hij verraadt zichzelf, zijn mooie woorden Licht en luchtig tegelijk, zijn duister Komen voort uit blind omrande twijfel Harde holheid heeft zijn woord verlaten Het ontstaat, hij tast in donker sferen Hoogst verloren bruist het op als water Uit een hete onbegrepen geiser Vol van druk en onderhoofdse krachten Later, als de luwte weer terug…

Nieuw wonen doet hamers en zagen en boren zingen en grommen Stofdelen bewazigen de lucht in het huis van vrij en majeur Tranen om het oud sporen in het stof twee wangen af gedenken in mineur…

Dat dit tussen ons kan zijn, Deze liefde (druppel wijn In een glas klaar water glijdend, Zich oplossende verbreidend), Deze suizelend gedempte Fluistrend ademende stem te Horen in gedachte en bloed, Dat is goed.…

(dubbel blauw kust bruin dubbel bruin kust blauw) Ik zweef jouw ziel binnen en land op een eiland van zachte harmonie en jubelende melodie waar lach en liefde lucht en licht inkleuren waar niemand eist geen god heerst geen vlieg kwaad doet geen gevel instort slechts een zuivere zon zandkorrels een voor een dagelijks zegent Ik vlei…

O droom, die in een slapeloze nacht Verschenen zijt voor wakkre brandende ogen. Gij naamt uit mij vorm en bestaansvermogen. 'k Heb u verwekt en smartelijk voortgebracht. Eindelijk zie ik, bang, de late pracht Van uw gelaat, o zoon, mij toegebogen: Trillende wimpers over tintlende ogen, Zo warm en diep en donker als de nacht. Er moet veel…

Hij zit elke week preken te maken, Die de gemeente Zondags komt horen. Hij moet dopen als er wordt geboren En in het sterfhuis een zucht gaan slaken. Daartussen ligt een lange reeks van jaren, Waarin men tot hem zegt: u kunt mooi praten. U moet de kerk midden in het dorp laten. Daar zijn we altijd wèl bij gevaren. Hij moet het volk brengen…

Eenzaam zijn de woorden die het verste reiken ze komen uit een onderbekende voorraad van bovenhoofdse begrippen die zwellen als de vrijheid stroomt die woorden zijn versierd eerlijker dan groepse praat waar ze palen stellen aan stroming en open deuren rijker dan plastische prentboeken met vetzucht bedreigde grenzenloosheid als de kracht…