Alle inzendingen van Willem

Een hartslag verwijderd en juist zo dichtbij. De te kussen lippen, een zomer zo lang voorbij. Een zomerliefde, die warmt met de koude; tintelend verlangen naar wat luchtkastelen bouwden. Van hart naar longen trekt het bloed nieuw zuurstof aan. Vanuit de boezems klept het leven ook kamerrijk een nieuwe richting aan. Een omloop van bloed…

O het tranen-vergieten is geen zonde, Gepleegd aan 's werelds mooi somber voortglijden Zacht door de eindeloze gang der tijden... O wie nog tranen, tranen vergieten konde... Hij zou de wrede, wrede wonde op wonde, Die dorsten mensjes in het hart te snijden Hem, die wilde allen in zich zelf verblijden, Helen door tranen. Tranen Zijn Geen…

Winterkost beduidt een Hema worst. Zo'n Gelderse rookworst waar de mensen van de gestampte pot zo smakelijk van kunnen eten. Na een koude winterdag krijgt een oer Hollandse traditie zijn beslag, als de hele familie zich rond die rookworst aan tafel schaart. Samen een deelbare herinnering voor de toekomst vergaart. Waardoor de koude en de…

Enkele honderden struikelstenen sieren sommige Amsterdamse straten. Stappen in duizendtal gaan er dagelijks overheen zonder emotioneel probleem. Stappers die haastig hun zolen aan hen slijten; onbekend met het oorlogsleed dat zij in namen symboliseren in steen. In de Jekerstraat, op het Merwedeplein, maar het kan ook in de Bos en Lommer zijn…

Een verzamelaar gaat voor de complete waarde. Denkt in series. Reist voor zijn doel over de hele aarde. Spendeert aan het hebben een heel kapitaal. Is pas tevreden bij het bezit van allemaal. Op kleur, naar vorm of ouderdom. Het thema bepaalt de adeldom. Postzegels, schilderijen of sigarenbandjes; niets is te dol voor het blussen…

Met jouw mooie ogen en jouw zwoele stem heb jij mij bedrogen en ben jij nu van hem. Maar na vele moeilijke uren komt ook voor mij eens de dag, dat ik dan van jou mag horen dat jij mij het meeste mag. Ook al zal dat nog lang duren. Zie ik jou komen, zie ik jou gaan. Jij bent in mij een van die heetste vuren, waar ik in mijn leven voor…

De roep van de wereld gaat over de hele wereld uit. Tot de laatste snik toe is de wereld bewogen, want door de mensheid ging zij slechts achteruit. Niets kon haar ooit verstoren, want voor de mensheid heeft zij alle hemels bestormd. Nergens vindt men op haar nog de sporen, die uit haar oorsprong werden gevormd. De roep van de wereld…

Wanneer ik in de nachtjes kijk. Ik weer eens voor het verlangen bezwijk de sterren te kunnen tellen in te duiden getallen. Dan denk ik vaak op grond van een veronderstelling die ik maak: 'die daar ginder zou voor mij wel eens kunnen vallen'. Wanneer ik in de nachtjes kijk. Ik voor dat ik voor de slaap bezwijk mijn blik nog eenmaal op…

Wat schuilt er in een menselijke ziel, dat tussen werkelijkheid en dromen men tot een zuiver inzicht kan komen, dat waar de schijn bedriegt; dat waar wat spreekt liegt; dat wat voelt als verkrampt; dat wat wast verdampt; leidt tot een zoektocht van de grenzelozen, van hen van wie het hart klopt voor hetgeen door hen wordt bemind; van hen…

Met vertwijfeling volgde ik de spiegeling van de lijnen van mijn voorkomen. Het zijn de lijnen van mijn gezicht; de uitwerking van al mijn dromen. Het zijn de lijnen, die zich in mijn gezicht vormen in wat uitziet en uitstraalt in het daglicht. Zijn mijn gezichtslijnen in die spiegel echt? Wordt door de spiegel mij de werkelijkheid niet…

Gezond is het leven dat ademen doet. Dat met krachtige longen vers zuurstof brengt in het bloed. Dat verruimend inzuigt met fris vermogen; en verkleinend stikstof uitstoot die door de flora wordt omgebogen. Een leven in disharmonie met zijn omgeving, maakt het vaak traag zonder zingeving. Ademnood schuurt en piept de kinderborst zonder…

Ze handelt, ze handhaaft. Ze herstelt, Ze heelt. Ze heft nimmer haar hand op, maar wel naar diegene die haar handtastelijk bestreelt. Haar handen maken wat haar ogen willen; aan een handeling te veel zal zij haar handen niet verspillen. Haar handen masseren een gestreste geest. Dat er meer in haar huist, is wat je in haar handlijnen leest…

'Jabedabedoe', de futuristische tijd; van een steentijd wereld naar een mogelijke Flintstone werkelijkheid. Wat eens zal kunnen, en nu virtueel wordt geprobeerd; zal dan met feiten aan ons nageslacht worden gedoceerd. De Fred en de Barney's, die met hun Wilma's in ruimtelijke sferen, iets in hun ruimteschip bij Mac Donald's consumeren…

Orchidee, nieuw idee over schoonheid zuiver en onversneden; over uiterlijke schijn, die niet op het innerlijke is toegesneden. Een schoonheid wild bloeiend in de natuur. Zo bloesemfris, zo oogverblindend puur; dat aan het idee voorbij lijkt te gaan, dat dit weldra zo niet meer kan bestaan.…

Tempo doeloe zit het westen niet zo in het bloed. Het lijkt haast wel Oost-Indisch doof voor ieder advies dat het veranderen doet. Haast je, rep je, is wat het leven activeert. Dubbel bewerend wordt met haastige spoed geconsumeerd. Het schrokken, het haasten zonder te verteren. Een ziel vindt geen rust om wat van zichzelf te leren. 'Prima…

Kinderen van deze wereld; hen maakt het niet uit. De stand van neus en ogen. De kleur van de huid. Waar zij werden geboren; hun tongval werd gevormd. Nergens vindt men in hen de sporen die de oproep tot eenheid verstomt. Kinderen van deze wereld; hen maakt het niet uit. Hun spreken in vele talen sluit wederzijds begrip niet uit.…

Op ziekenhuiszalen, aan infuuspalen op weg naar een nieuw onderzoek, valt er voor een kinderziel weinig geluk te halen; valt er soms over alle dromen het laatste doek. Het prille leven kent niet de regelmaat van een blije lagere schooltijd, maar slechts het verzuim van een bittere pil in de gezondheid strijd. Waarin meer verpleegd wordt…

Het is februari en er ligt sneeuw aan de einder. Teruggekeerd is de winter en zij belaagt, mijn hart dat onwennig maar steeds gewender Zijn schrikkel kwellingen met zich draagt. Alleen op mijzelf verlaten heeft februari in mij moeite met zijn eigen gezicht. Doet zij dagdienst onder haar fletse winterschijnsel, kort en kleurloos is…

de zin van het leven de zin van de dood te moeten aanvaarden probleem levensgroot ik zie de natuur als normaal proces dit aardse bestaan vormt mijn levensles de dood niet ontlopen hij woont in mijn stad ik zie hem als vriend op mijn levenspad ik maak me niet druk om het naderend eind onvoorspelbaar blijft het ‘t wordt nooit omlijnd…

Hij had hobby's, eigenaardigheden, fascinaties. Zo zachtzinnig was hij, fijngevoelig, hij had pianovingers. Als hij zijn handen balde, waren zijn vuisten klein. De onbemande auto heeft hem ingehaald. Het kwam onverwacht, al is het altijd te vroeg. Niemand gaat te laat. Wij zullen ons aan herinneringen moeten vergrijpen, zoals je masturbeert…

Van de hoed en de rand, of van toeten nog blazen. Het verschil is markant, als bijna de laatste adem wordt uitgeblazen. Een niet kordaat optreden; kan voortijdig zijn overleden. (het belang van hartreanimatie)…

de ring dag begint meisje wacht zit alleen op trap van steen kleur rood meisje zoekt zon schijnt blad valt op steen met mos kleur groen meisje voelt lichte bries blad ruist aan tak van boom kleur bruin meisje ruikt frisse geur blad ligt op muur van kerk kleur geel meisje tuurt ring rond vogel vliegt tegen blad…

Nog ben ik vol vertrouwen dat er hoop zal gloren in de duisternis. Dat er tussen al die mensen, een reactie geeft op hetgeen ik mis. Nog ben ik vol vertrouwen, dat die een mij vinden zal. Die mij redding biedt, voordat ik ten zonde val. Nog ben ik vol vertrouwen ten aanzien van mijn weerwerk aan de schaduw van het tegenspel. die mij…

Een laantje zonder einde. Een laantje zonder begin. Een laantje van het weten, voordat ik mij bezin. Een laantje naar de einder. Een laantje, het einde niet in zicht. Een laantje wegbereider van de duisternis tot het ochtendlicht. Een laantje dat immer opwekt voort te gaan. Een laantje dat niet doelloos kronkelt zonder levenszin. Een…

Moeder leer mij nog eens lopen. Leer mij te leven bij de dag. Leer mij te houden van dit leven, dat geen kennis vraagt van een ongedwongen lach. Leer mij dat tussen kennis en emotie er nog zoveel valt te weten zonder wetenschappelijk gezag; dat leren lopen zonder 'kennen' leidt tot 'kunnen' bij een moederlijke glimlach. Moeder laat…

Kom hier, mijn goêlijk knaapje! ‘Wat wilt, wat vordert gij?’ Hoe wordt gij toch geheten? ‘Begeerte noemt men mij.’ Wanneer werd gij geboren? ‘In Lentes rijkste pracht.’ En wie, wie was uw Moeder? ‘Zij heet Verbeeldingskracht.’ Wie was uw Voedsteresse? ‘De dartelende Jeugd.’ Waarmee zijt ge opgetogen? ‘Met zuchtjens vol geneugt…

De heilige stoel op een rots van vertrouwen stoelt op een rots waaruit het geloof in Christus werd gehouwen. Vanuit een rots in de eeuwige stad tot miljarden splinters; menselijkerwijs betekent zoiets wat voor wie niet blind is. Symboliseert zo'n stoel heiligheid; tegen de duivels van de nieuwe tijd. De heilige stoel leidt met zijn…

In een wagon-lits onder het turen over het weidse land, klinkt verleidelijk 'koffie, frisdrank, sprits'. In mijn wagon-lits, onderbreekt mij uit datgene mij ontbreekt tussen de rails en de buitenkant; wat ik sluimerend verlang, 'koffie,frisdrank,sprits'. In een wagon-lits, zijn het mijn ogen die vluchtend zoeken aan de overkant. In mijn…

vergeten ik weet niet meer aan wie ik wat geschreven heb ik weet niet meer of het mijn fiets is of m’n step ik weet niet meer of het mijn huis is of een heel hoog hek ik weet niet meer of ik gewoon ben of gewoonweg gek ik weet het verschil niet meer tussen mijn doen en laten zeg, man, zeg vrouw, zeg kind houden jullie me in…

Wie zijn leven als een reis aanvaardt. De grens van plaats en tijd kan overschrijden. Wie zijn blik in vrijheid op beschaving richt; en zo bekomt wat een mens in wijsheid vergaart; die zal zichzelf kunnen bevrijden. Wie zijn leven als een reis aanvaardt. Wie uit angst nimmer een avontuur zal mijden. Wie zijn handelen paart aan het gezond…