Laat nu maar los, verzoen je met het einde
Wees maar niet bang voor wat je nog niet weet
Ga maar gerust, wij volgen dan wat later…
Dezelfde weg die jij alvast betreedt
Je hand, zo smal en roerloos in de mijne
Raakt nu de grens van duisternis en licht
Voorbij die grens wacht de volmaakte liefde…
De pijn verdwijnt van je verstild gezicht
Laat…
“Voorzichtig zijn”, zegt moeder tot haar jongste
Bij elke kus kijkt zij hem dringend aan
Hij gaat per fiets door druk verkeer naar school toe
Ze zwaait hem na, ze moet hem laten gaan…
“Voorzichtig zijn”, zegt moeder tot haar puber
“Doe niets wat jou of wat een ander schaadt”
Hij wuift haar woorden weg terwijl hij gaat
Luid toeterend verdwijnt…
Zijn onmacht is verpakt in ferme woorden
Maar gaandeweg vindt hij de juiste toon
De media die zijn massaal gekomen
Emotie klinkt door elke microfoon…
Hij heeft zich na de eerste schok hervonden
Het komt nu aan op visie en beleid
En morgen rijdt de metro weer door Londen
Want “doorgaan” is een wapen in de strijd…
De stad treurt om haar doden…