Alle inzendingen van Windwhisper

een kleine oneffenheid op haar pad ze kon het niet opbrengen om over die drempel te stappen keerde om en nam een andere route het werd een molshoop die almaar hoger en hoger leek te worden het maakte haar nog meer huiverig maar waar ze ging een uitweg leek er niet het werd een berg op elk te volgen pad moedeloos werd ze ervan tot ze begreep…

fluweelzacht en zo frêle haar vleugeltjes het lijfje trillend van genot vlinder de tuin vol geurende bloemen waarin ze van de honing snoept de vrouw kijkt toe ze ziet het ze bewondert dan vlieden haar gedachten elders meisje, mijn meisje vanaf de allereerste seconde dat men jou in mijn armen legde hield ik meer van jou dan dat ik ooit…

tranen vloeien niemand ziet wangen blijven droog ze staat daar maar aan de oever van de rivier aan haar voeten kringelen rimpels in het water ooit gooide zij een kiezelsteen ze schreef haar boek zo vol van leven nu staart ze naar de rimpels in het water haar hand blijft leeg…

ragfijne regendruppels op het venster betraande ogen, natte wangen aan de keukenmuur hangt de mattenklopper die heeft vaak pijn bezorgd ze weet het nog goed eens in de week diende die de vloerkleden ze waren stoffig maar meer nog…….zouden kinderbillen kunnen vertellen uit de dagen van ooit…

Noem het verwerken weet u, ik vind u een schat altijd die warmte in uw ogen ook al was uw boodschap aan mij minder vrolijk maar goed, het is niet anders vanaf volgende week kijk ik beslist weer blijer de wereld in maar dan door een andere bril wees positief klinkt het in het fluisteren van de wind en zo is het minder struikelen scheelt…

Het open venster wimpert een glimlach en ik, ik groet de nieuwe morgen…

donkere ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan handen volgen de eigen weg noem het liefde noem het troost klinkt het zacht in de fluistering van de wind open je hart geef je hand…

daar staan ze de beuken en de eiken met hun bladerdak in de zon getooid en de berken en de tamme kastanjes kijk ze staan, als een glimlach als een ode in hun schaduw aan de stam is het goed vertoeven zonlicht sijpelt tussen de takken door iets ervan schittert op de lijfjes van libellen ook op het donsveren kleedje van opvliegende vogels…

in goud gesponnen draden als liefdesmelodie van hart tot hart in vleugelslag guirlandes gedragen door de wind als een fluistering tot ver over de horizon ooit was jij mijn lief maar jouw ogen sloten in eeuwigheid nu brengt jouw warmte me een glimlach vol herinneringen bitter en zoet omdat houden van meer dan liefde is en was…

met haar kleine broze hand in de mijne keek ik haar aan een laatste blik ik las de wereld in haar ogen…

een mager zonnetje wat waterig nog verlicht de straat als een guirlande van vloeibaar koper ze stapt het huis uit wat schuchter haar vrienden zijn immers de boeken waar ze zich mee omringt maar sinds kort heeft ze een maatje Chanel een hoogblonde dame op vier voeten dus vroeg in de morgen zie je haar gaan met Chanel aan haar zijde net…

in de schaduw van de wind strelen dromen vol verlangen donkere ogen en natte wangen…

Op dit moment, dat ik zonder honger heel tevreden voor mijn pc zit en deze woorden typ wordt er in Suriname getracht om een man tot president te kiezen die bloed aan zijn handen heeft en internationaal als drugsbaron wordt gezocht Elders in de straten van San Francisco wordt een jonge vrouw van het leven beroofd In de Haagse Schilderswijk…

Ten hemel schreiend Maanden geleden schudde de aarde onder hun voeten wegen scheurden open, bruggen zakten in huizen donderden in elkaar alsof het luciferhoutjes waren duizenden mensen werden bedolven onder brokstukken en puin stierven een vreselijke dood anderen werden verminkt en zeker dakloos ontredderd zagen we ze voor ons verschijnen…

Dag Junior Het was fijn, dat jij zeven maanden lang ook mijn vriendje wilde zijn Elke morgen even dat snuffelen het eten geven een blaadje andijvie en erna het knuffelen Vandaag was je te moe deed je je donkere oogjes voor altijd toe Ik zal je missen kleine vriend ben blij dat ik jouw vriendschap heb verdiend Je maatje Cobie Ook…

In het prille van de morgen ademde ze rust en vertrouwen het was alsof de berg die voor haar lag steeds minder hoog leek stap voor stap zag ze papavers en prachtige veldboeketten langs de weg ze keek haar ogen uit tussen de wolken door fluisterde de wind een lint van liefde haar handen begonnen te vangen waar wangen bloosden piepte…

een bootje dobbert stuurloos op de golven wolken pakken zich samen boomkruinen zwiepen heen en weer ze vangen veel wind terwijl het bootje op de golven voort dobbert staan de beste stuurlui aan wal zoals altijd…

zilverglans dons vleugelslag dromerige oogopslag was ik vrij als die vogel hoog in de wolken zwevend moeder aarde aan mijn voeten lag zou ik beminnen ….jou elk begin van een nieuwe zomerdag vlinderzacht als een fluistering van de wind als een kus van de zon met een warme glimlach de kerkklok slaat vier en ik lees (de) wijzer…

De labrador Hoogblond op ranke poten haren golvend snoet richting vleugjes wind slank als een hinde De kater Door het open venster gooide hij met een smak zijn lcd scherm naar benee het licht doofde voor “oranje” en hij was niet tevree De vrouw Ze wandelt in de vroegte van de morgen ook haar haren golven inderdaad haar snoet…

Voor Eline Nog herinner ik me die winterdag waarop je mama mij toevertrouwde met tranen in haar ogen “mam ik ben zwanger” Jeetje ik was zo verrast ging wat later de stad in kocht een pop en een rode kerstsok Wat was je welkom meisje De tiende juli nu alweer twaalf jaar gelee kondigde jij je aan Het was of je er altijd al was geweest…

stoere mannen strakke kontjes gebogen ruggen reppende pedalen Tour de France geen tour d’amour wel voor liefhebbers…

dauwdruppels op een bloemblad honingzoete nectar als de kus van een vlinder op kersenrode lippen…

een vroege vogel op pad anderen vliegen hoog in de lucht stap voor stap zweetdruppels parelen waterhoentjes kissebissen in de sloot een verdwaalde hommel zoemt voorbij ergens bloeit en lokt lavendel in de tuin van mij af en toe een voorbij razende auto men heeft haast ik niet dit is genieten tussen hoge bomen bij het tuinhekje zie ik…

het levens elixer drinken de hartbeat dansen al heupwiegend met kersenrode lippen de nagels gelakt kussende ogen waar een stralende glimlach zelfvertrouwen weerspiegelt mijn hand in die van jou…

In Morheus's armen gedragen door droomland spint ze garen weeft nieuwe plannen slaapdronken nog bij het ontwaken breekt de glimlach van de zon door in haar hart zelfvertrouwen recht haar rug en schouders de uitdaging aannemend stapt ze in het beloftevolle van de nieuwe morgen de wind streelt heel even door een warrige bos krullen…

Morgen ga ik er de tijd voor nemen Louis Couperus schreef ooit het beroemde boek De stille kracht Walter van der Kamp verfilmde het met als personages Pleunie Touw, Bob de Lange, Willem Nijholt Caro van Eyck en Hans Dagelet met muziek van de legendarische Tony Eyk Dus als morgenmiddag de zon op zijn heetst staat Den Haag in het Zuiderpark dendert…

zeg me glimlachte de vrouw hoe proef je geluk de wind bleef even stil, nadenkend plotsklaps scheen de glans van de zon over het water en de wereld die eerst zo kleurloos leek veranderde voor haar ogen zilver en goud weerspiegelde zich golvend toen sprak de wind geluk proeft als een zacht gekookt eitje op een knapperig vers broodje en de…

Goede morgen klinkt het zonnig het fluisteren van de wind doet bladeren ritselen getjilp klinkt van uit de boomkruintjes kleine open gespreide vogelbekjes roepen hongerig ouders vliegen af en aan wurmpjes in hun snavel ze voeden hun kroost het lijkt nooit genoeg onder de boom zit poes Minoes ze kijkt wat scheel maar reikhalzend naar…

als bomen konden spreken liepen er statige heren zij aan zij met jou al babbelend zouden ze je omarmen hun stam zou jou dragen de bladeren zouden jouw tranen drogen en knapperige twijgjes zouden je zacht in je zij porren tot er een glimlach verscheen jouw troostbomen zo statig als heren hun kruin fier in de lucht met nestelende vogels…

streel zachte krullen speels warme handen doen twee olijke kijkers stralend glanzen liefde geeft blozende wangen zelfs na twaalf en een half jaar doet hartstocht nog immer branden zij is de bruid hij is de gom twee kleine meisjes volgen dansend 18-12-’97 18-06-2010…