11 resultaten.
Onze rok
gedicht
2.5 met 144 stemmen
23.007 Rock-'n-roll is here to stay!
O jee, we veranderen
in reizigers. Met een zwak
voor luitmuziek: sssst!
wind in riet. We houden nu het meest
van zaken die je nauwelijks hoort of ziet.
Fragielpotig waden we – omdat het moet. Het water
troost. Ondiep. Onze rok.
hebben we hoog opgetrokken.…
Eilanden
gedicht
2.7 met 20 stemmen
7.338 Vrouwen die schreeuwend als pauwen
doe-het-zelfkasten in elkaar kleunen
terwijl huishoudelijke apparaten met een geraas of er een
lawine naar beneden komt
schoon wasgoed de kamer in katapulteren:
dat alles is niet prettig.
Liever zanderige eilanden, geel oplichtend in de zon,
waarboven meeuwen uitwaaieren als een weerspiegeling van de school…
De zusjes en de antilopen
gedicht
3.0 met 2 stemmen
7.476 De zusjes pijn en kwelling houden zich vlak achter me op,
werpen elkaar veelbetekenende blikken toe, onderdrukken
hun gegiechel met blooskracht. Telkens
als ik van positie verander doen zij het ook,
ik kan ze alleen zien met de ogen op mijn rug
'Zullen we?' hoor ik ze denken, 'of
zullen we nog even wachten?' Hijgend
draag ik mijn lijden…
Boos
gedicht
2.7 met 199 stemmen
44.527 Hij voelde zich veilig in zijn woede:
als iemand die zich op een mooie dag
onderdompelt in een warme tuin.
(De wind kamt de heg
liefdevol in model, kinderstemmen klinken
alsof ze verpakt zijn in watten van zonlicht
en ver weg.)
Niemand kon hem meer iets doen:
hij had alles zelf als vernield.
-----------------------------------------…
Dat ik nog steeds niet geloof...
gedicht
4.5 met 2 stemmen
3.233 12.
'...dat ik in de deuropening van de keuken stond,
dat mijn langzaam weglopende, bijna gestorven vader
zich in de tuin omdraaide om naar me te kijken
en dat ik, terwijl ze van alle kanten op me af kwamen
en ik ze -uit alle macht- van me afsloeg,
tegen hem riep: "Gá nou - ze pakken mij ook!"
(ik tegelijk van buitenaf, als naar een film…
3.
gedicht
4.0 met 1 stemmen
2.375 De professor bedenkt dat er een tijd is geweest
waarin alle speelgoeddieren écht levend waren
een Disneyfilmachtige tijd – alleen minder
wreed, gezelligheid en vrolijkheid
overheerste en de Schepper van Hemel en aarde moest nog beginnen
aan de opwindende en gevaarlijke ontdekkingsreis
die Hem uiteindelijk, na vele omzwervingen
naar Zijn eigen…
HOE H.H. DE WERELD REDDE
gedicht
4.0 met 1 stemmen
1.519 Het was weer eens zover: Herbie Hancock moest de wereld redden.
Maar eerst was het tijd voor zijn ochtendgymnastiek.
Toen hij daarmee klaar was deed hij het
en daarna vroeg hij zich af: heb ik nu tien diepe kniebuigingen gemaakt?
of heb ik er, omdat ik in gedachten onwillekeurig bezig was met datgene
wat ik na mijn ochtendgymnastiek…
Dank
gedicht
2.8 met 4 stemmen
3.344 Niet heb ik meegemaakt
de Tweede Wereldoorlog, die eeuwige
kampen, dat wil zeggen niet
precies ik, wel mensen die precies
op mij leken, bijna mij waren, maar toch
niet precies dezelfde genetische combinatie opgegroeid
in precies dezelfde omstandigheden. Niet
zal ik meemaken: het opraken van de fossiele brandstoffen, het zo hoog zetten
van de…
Hoe alles verder zou moeten
gedicht
3.1 met 25 stemmen
9.958 Je moet je leven leeg leven.
Tenslotte moeten lege flessen niet meer op het strand gevonden worden,
maar in de glasbak worden gedaan.
Als er schot in de zaak komt
- wat je kunt voelen zonder iets te voelen, net als het naderen van de herfst -
wordt alles prettig overzichtelijk.
Geen bergen. Heuvels.
Niet winnen, niet verliezen.
Niet vriezen…
Boven het teiltje
gedicht
1.5 met 19 stemmen
6.281 Het kind laat het hoofd hangen
boven het teiltje en voelt
hoe haar ontbijt zich als een vliegtuig klaarmaakt om op te stijgen
en weer omlaagzakt,
voelt zich een ballon geladen met onheil
en hagelslag. De vader
stelt vast dat haar gewaarwordingen de zijne worden,
dat ze veranderen in wanhoop
die zo af en toe overgaat in opwinding
wanneer hij…
Er ontbreekt iets
gedicht
3.1 met 21 stemmen
11.240 Volle melk, hete aardappelen,
schroeiend vlees.
Meer! Erger! Waar is de slager?
Daar achter die bloedrode horizon.
Verlangend naar het theater van de slacht gingen we op
weg.
Maar het was te vermoeiend.
Geen van ons kwam aan.
en toen we stierven dachten we:
er ontbreekt iets. Dit
was niet wat we ons ervan hadden voorgesteld
en we zijn…