inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.510):

Boos

Hij voelde zich veilig in zijn woede:
als iemand die zich op een mooie dag
onderdompelt in een warme tuin.

(De wind kamt de heg
liefdevol in model, kinderstemmen klinken
alsof ze verpakt zijn in watten van zonlicht
en ver weg.)

Niemand kon hem meer iets doen:
hij had alles zelf als vernield.

-----------------------------------------
uit: 'Alle kinderen zijn van glas', 2001.

Schrijver: Wouter Godijn
Inzender: mc, 26 april 2019


Geplaatst in de categorie: woede

2.7 met 199 stemmen aantal keer bekeken 44.358

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

tommy, 15 jaar geleden
ik heb ruzie met mijn ouders en ik ben echt heel boos op ze...en nu denk ik dat niemand me mag:(
Sanne, 17 jaar geleden
Dit gedicht vind ik echt heel mooi!
Katelijn, 17 jaar geleden
Mooi!
I., 18 jaar geleden
Prachtig in zijn raarheid.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)