Alle inzendingen van Xander

Kou ook van... doehetzelfdansen theaterwinkelen museatentoonstellingen en muzieklezen winterskibergen tekensportreizen fotokalligraferen vissenuiteten en schilderijenrondtrekken ...met jou!…

Een lege lijkwade het canvas Als stukken klei onaangetast Lag het uitgespreid voor mij Als ooit haar lichaam was Alle horizonten wentelden Rondom haar ziel Zoals de aarde om de zon De geuren die ik rook en ook De lucht die ik inzoog O alwat ik haar leerde was alles Ik weet, ze gaf me alwat ze droeg En nu voel ik mijn beide handen Verbitterd…

Ik wil nú een boom zelf geplant met vooruitziende blik uitgegroeid tot een gigant, zó dik. Van twijg naar tak naar troostrijk bladerdak de zachte bast tegen mijn groene wang eronder zitten met antiek verdriet je raadt het waarschijnlijk allang: toen het moest, plantte ik hem niet.…

De letters van De Blokker ontroeren altijd weer. Vooral 's nachts als niemand ze ziet en ze toch zo hun best doen.…

je ziet er wat bleekjes uit vandaag ik zie het wel hoor die glimlach van jou die door wil breken alsof je ’t niet uithoudt zo onbeweeglijk stil te liggen elk moment gaat knipogen overeind wilt schieten proestend van de lach het is maar een grap je bent zo mooi zoals je bent zoals je meer dan ooit naar bloemen ruikt…

Aan harde woorden heeft ze niets Zij amper zeven jaar Mama is blij boven in de hemel Ze maakt er lekker eten klaar Ze doet de was van engeltjes En houdt de tuinen schoon Ze eten gezellig met elkaar Mama die is doodgewoon Als ze 's avonds buitenspeelt Dan kijkt ze soms naar boven Ze zwaait en mama die zwaait terug Of ze het nu wel of…