Alle inzendingen van Yvette Vanavermaete

Soms verlang ik naar mijn kinderjaren, maar die tijd is al lang voorbij. Naar de tijd dat we nog samen waren, naar onze jeugd zo vrij en blij. Het huis, het hof die zijn er nog, na al die lange jaren Maar onze kindertijd is weggevaren Waar is die mooie tijd nu toch Vader was een kalme man, die het voor zijn gezin opnam. Moeder was streng…

Mijn ziel geklemd, verminkt, in eenzaamheid, pijn Die als duister en nacht verenigd zijn Mijn ogen-meren door tranen overspoeld, omringd door eenzaam land. Tussen zwarte muren, huist mijn bloeddoorlopen hart. Gedoofd van alle vuur, ten prooi aan pijn en smart. Mijn geest, een berg van stilte, achter dichtbegroeide hagen,…

Honderden gingen naar de mis maar, O God ,wat ging daar mis? Zelfmoordterroristen drongen binnen en verzetten met bompaketten hun zinnen mensen rennen om zich te verschuilen geschreeuw,geroep, kinderen die huilen acht explosies verspreid over het land zetten de paasvreugde aan de kant. onschuldige mensen zijn getroffen door bommen die…

Langzaam gaat mijn levenstrein, aan mijn geest voorbij. Langs vreugde akkers, rijdt hij razendsnel voor mij. Vaak reed ik in een tunnel, gehuld in mist en eenzaamheid. Dan weer door de donkere nacht, zonder maan die naar me lacht. Soms kwam hij door een weide van verlangen, begroeid met pijn, verdriet. Of onder een grijze hemel,…

Waar is geen honger, leed of pijn? Wil men nog met weinig tevreden zijn? Waar is geen oorlog, geen geweld? Wie helpt nog zonder geld? Waar zwijgt men over een ander spreekt men geen kwaad? Is er nog vriendschap en groet men op straat? Zelfs het dierenrijk en de natuur zijn verstoord. Omdat de mens houdt van geld en van moord.…

De samenleving is een kader, het leven kostbaar en uniek, Maar de mens kent geen God de Vader En de vrede is zo ziek. Oorlog, diefstal en geld, zijn dagelijkse dingen. Steeds zoekt men naar geweld om zich in deze gemeenschap op te dringen. Oorlog brengt geen vrede, maar vrede brengt geluk. Geluk dat brengt ons liefde en ware liefde kan…

Ontwaakte dag, Met droeve ogen en voeten in de kou. De tijd gaat onmeedogend Van helder weer naar grauw. Onmetelijk ben ik alleen Met droefheid om me heen. Waarom is alles grijs Zelfs dit aardse paradijs?…

Mijn ziel is aan het sterven En niemand die dat weet. Mijn hart zal zich over mij ontfermen terwijl ik je naam fluister....wie weet? Dan verroer ik geen vin, en adem zelfs niet meer. Langzaam, zonder geluid ga ik heen, dan slaap ik in en weet niets meer. De dood zal er dan zijn – voorbij... Kom dan nog even aan mijn zijde staan, buig je een…

Nog steeds Hoor ik je woorden, Fluisterend uit je mond. Draag zorg voor mijn kinderen Ze zijn nog zo jong. BLIJF!!! Schreeuwden mijn ogen. Maar je ging Naar ’t eeuwig licht. Nu, is je leven uitgewist als golven over 't strand. Verstrooid als as, verscholen in het gras nog steeds ontmoet ik je gezicht, bij iedere avond, teder licht…

Zachte tonen Avondstilte Een klank van een gitaar Een treurige melodie, Kilte Verlies, eenzaamheid tegaar. Windvlagen ruisen door de bomen Ver van je liefrijk hart, Als tranen van verloren dromen terug naar zorgen en smart. Zonder jou, een troosteloos leven, Waarom moest jij gaan Voor mij een eindeloos streven van eenzaamheid vergaan Zoals…

Tussen het lover van bomen, ademt het gif van wraak. Men jaagt op vrede, ja, men schiet raak. Deuren van liefde gaan niet meer open. Alles is geblust, men gaat kogels kopen. Men bemind zijn echo veel te graag en geven elkaar het ergste kwaad. Geweld is de grootste therapie, weet men met zijn geweten nog raad? Hopelijk komt de…

Parel van de Vlaamse Ardennen Met je landelijk schoon. In de lente kom je ons verwennen En spreidt je mooiste kleed ten toon. Je bruist van moed en nieuw leven, Een lachende zon, een teerblauwe lucht komen terug vrolijkheid geven In de Vlaamse Ardennen, in mijn gehucht. Ontluikende bloemen Vlinders zo schattig gaan elkaar zoenen De lente…