1883 resultaten.
Waterkuil
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 Vier orgels vertrekken tezamen
Ze schrijden met slepende benen
manmoedig maar moeizaam
Ze hebben de hoeden
van hoger gezag op
Hun sleepbenen reiken
naar achteren, langer en dunner
Hun schouders zakken
steeds schuiner naar voren
Ze vallen, de hoge pijphoeden
kruipen vooruit met armen
zwaaiend en maaiend
door slap wordend zand dat
vermoddert…
Spelenderwijs
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 Reinheid en regelmaat
een weldaad van rust
die me energie geeft
waar ik van ga springen
"in spin, de bocht gaat in
uit spuit, de bocht gaat uit"
Ik spring uit de band
in het tuinfeest der lusten
naar het fruit, rijp en groen
elke dag opnieuw, het kan
niet op, zolang het duurt -
tot ik onder de capriolen
steeds kleinere cirkels
schrijf…
Nog sluimerend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 Nog sluimerend laat ik me
de dag in trekken
Buitenwereld is er
nog niet veel, hoor ik
Geen kwetterende vogels
geen achtergrondruis
alleen het lichter worden
van het vierkant van het raam
op het gordijn, het schijnt door
mijn oogleden heen
Ik voel mijn voeten
Ze zijn wakker, ik draai
me om, mijn benen
willen nog niet
het bed uit…
De vissen vliegen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 De grote zee
schuimt onstuimig
De schepen worstelen
zich er doorheen, duiken
steeds weer op uit de golven
op weg naar de haven
die het wilde water temt
De vissen vliegen
uit de handen van de schippers
snel aan wal, tot hoge stapels
onder de bruinrode hemel
van de ondergaande zon
en de schepen veren op
Aan de donkere horizon
droomt…
Reisverslag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Ik zag een lichtcirkel
geluidloos een muur doorboren
Een gat om in te verdwalen
Alles verandert daar
De aarde staat niet stil
en de hemel jaagt voort, vlucht
van mij vandaan, ik begin
een volgend notitieboek, vlug
vlug, voor de dingen verdwijnen
en ik niet meer weet of
ze er wel geweest zijn
en dan ga dwalen
in mijn herinneringen…
Onzichtbare steden
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 72 Daar achter de bergen
moeten mensen wonen
in fantastische steden
Opgestapelde huizen
torens in zevenvoud
in de rivier, onwerelds
rijk van het goud
dat zelfs stroomopwaarts
aanslibt op de stenen
waar vlinders blok na blok
bloempotten vinden, en blad
voor de rupsen, hun kleuren
een schitterend patroon
een vertrouwd geheim
dat het…
Ontdekkingsreis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Zijn we er?
.....Ja, we zijn er. Luister!
Ken ik dat?
.....Ja, hier is het
Hoe weet je dat?
.....Luister! Dan weet je het
Wat hoor jij dan?
.....Het orgel van de stad
.....Kijk naar die man!
.....Zijn bewegingen
.....De gymnastiek
.....De rode kleren
.....Het is duidelijk
.....Merk je het?
Waarom . . . ?
.....De wonderen!
Ik zie…
De binnenkant van de stad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 69 Onervaren reizigers verdwalen
zo gauw in onbekende streken
Ze laten zich verleiden
door stegen en seinen
en gaan trappen af
naar de binnenkant
onwetend waar ze zijn, ergens
echt of maar wat rondtollen
in hun hoofd, dol doller dolst
gedraaid door hun zintuigen
die hen omringen met muren
die ze willen aanraken
om te weten of ze hard zijn…
[ Liefde is ijdel ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 82 Liefde is ijdel,
je wilt graag ieder helpen --
die lief voor je is.…
Kamer in de hemel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 Zonder de lasten
ervan willen leven
in de stad, boven
de schoorstenen, schoon
schommelen in oma's stoel
voor het erkerraam
de sluimerende monden
van de pokdalige daken
te zien ontwaken zonder hun gif
te hoeven ruiken en het dan
ook nog eens in te ademen
uit solidariteit met ieder
die snel moet leven
in de stenen wereld
waar alles…
Mijn #edt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 De hemel brandt, nevels
rukken op, de seinen slaan neer --
Iedereen leeft langer
dan de wereld waarin hij opgroeide
Hij moet zich terugtrekken
of veranderen
De wachttoren is onbemand
in de verte janken er honden
Deze stad mag niet meer bestaan
zoals ze was, haar theaters
zijn overbodig verklaard
De laatste spelers zien toe
maar nu…
Kijken naar de hond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Ik word te dik
Ik kan geen kant op
Het gras staat te hoog
Niet voor Collie
Zij voelt zich hier thuis
Voor mij is het een sprookje
van Grimm, het bos is donker
het maakt de hele nacht geluid
en duwt tegen het huis aan
dat niet zo mooi is als het lijkt
met het luxe glas, de tierelantijnen
en de luifel boven de deur
Het is de hele dag…
Nachttoneel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 Hoe kwamen we binnen?
Kunnen we dadelijk rechts
het hoekje weer om
en zijn hierachter de wc's?
Zitten we hier of spelen we dat?
De stad slaapt, slapen wij
wanneer iedereen leeft?
Kunnen we elkaar aanraken
en laten blozen, of zijn we
schimmen op het lege toneel
van onze vervreemding?
Wat doen we hier, in dit decor
van gestorven vrede…
American Dream [2]
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 40 Er staat een frisse wind
er waait een nieuwe wereld
door de stad, ik zie
mijn leven in de verte
aan mijn voeten liggen
Jongemannen dingen naar mij
ze geven me alles wat nodig is
voor de nieuwe tijd
Zij zijn de belofte
ik draag haar fakkel
Zij zijn de daad
ik ben de belofte
Ik beloof de hemel
op aarde, mijn borsten
zijn vol, mijn…
Alles inbegrepen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 Op aangewezen keuzedagen
stap ik uit de orde
van mijn werk in de rij
voor nuttige verpozing
Het graan komt op
de zon broedt de korrels uit
en kleurt de winter uit onze huid
Alles is inbegrepen, extra's
kunnen ter plekke geboekt
en op gepaste wijze genoten
worden in een van de vleugels
Zo vliegen we een week lang
rondjes in onze dromen…
Erfgenaam
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 De steen is glad, altijd koel
altijd even blauw
en thuis in mijn zak
We zijn aangekomen en onderweg
We leven en logeren
vandaag in dit hotel
Het uitzicht is wonderlijk saai
Je hoort de treinen razen
over het passeerspoor
Jeanette heeft haar reiskleren uitgedaan
Ze zit te lezen, het is nog te vroeg
om beneden te gaan eten
We hebben…
Een kier in de tijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 66 Schuin valt de zon
langs de schaduw van de uitbouw
op de drempel van het huis
op de vrouw in de deur
Wat heeft haar gelokt
naar deze voorpost van het oude?
waar geen pad meer is
om er te komen
waar geen hek is, geen grens
waar alles open ligt, leeg
zonder een begin
van ergens heengaan
De gordijnen kieren
haar hemd valt open
en…
[ Het leven komt aan ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 Het leven komt aan
op de seconden vóór je --
de kleine toekomst.…
[ Zolang we leven ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Zolang we leven,
leven we in de toekomst --
bij elke keuze.…
[ Ik voel mijn spieren ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Ik voel mijn spieren
verslappen zoals dieren --
die in slaap vallen.…
En dan nog een keer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Halverwege kwebbel kwebbel
ik plagerig om je klein te krijgen
en dan opnieuw
je groot te likken en het genot
uit te smeren, gemengd
met het avondlicht
de wieken aan het plafond
de lange gordijnen, het geel
van de muren en de twee dikke
fauteuils van groenbruine aarde
Er zweeft een warme zucht over
ons zweet van bevrediging
en dan…
Kunstweb
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 In het museum waait de wind overal
vandaan, overal heen, zoals wij bezoekers
uit heel de wereld komen en gaan
Wij dragen een cultuurweb, voeden het
met de collecties van de musea
die groter zijn dan hun gebouwen
Wij dragen de kunst
met ons mee, ze is groter dan wij
groter dan onze tijd en verblijfplaats
Wij dragen de kunst
uit, de geschiedenis…
Manga Baby
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 In dit heiligdom ben ik de heilige
een rondbuikige boeddha
Iedereen doet moeite
om mij lachend te laten leven
Ontvangen is alles
ontvangen is groeien
Er is zoveel dat ik krijgen kan
dus wat zal ik nemen uit het spel?
Heb jij van de taarten de slagroom-
soes, en van de dieren de eenhoorn
en de draak?
Dan heb ik gewonnen!
De draak brengt…
Beginnen in schoonheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Liegen en bedriegen beginnen ergens
in schoonheid, iets mooier maken
dan het is, kijk maar
naar jezelf
iedereen en alles dat aangeboden wordt
om eraan te verdienen, zelfs ruïnes
zijn meer met wat fantasie, dus
koop een kaartje, zie, hoor en huiver
bij huisdierkrokodillen in woonkamers
die in kisten hun keel schrapen
om een jongen tussen…
De verdeelde mens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 Voor jou zorgen en anderen
helpen, ongestoord eigen
projecten uitvoeren zonder last
te hebben van wie of wat
dan ook, of tot iets verplicht
te zijn
Laten zien wat ik waard ben
en dan weer iets heel anders
doen
Fijn samen thuis
op de bank zitten
lezen over avonturen
en zomaar ineens eropuit
trekken, vrij zijn en toch
erbij horen…
Bloot speel ik naakt te zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Af en toe kijkt er iemand
Dan speel ik een rol
in zijn hoofd, als het meisje
van de overkant, het meisje
met te lange haren
om haar borsten goed te zien
In de schaduwmaanden
blijven de woonblokken grauw
Dan sluit ik de gordijnen
en dwaal ik door het patroon
in deze zelfde zachte stoel
waarin ik helemaal vrij ben
en van buiten naar…
Het razen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Het stille leven ligt op het kerkhof
hiernaast, het nieuwe leven raast
erlangs over ijzeren staven
en dat maakt me gek, het dendert
door de kamers waar ik heb gespeeld
Ik haal ze leeg en ik rook ze uit
met Nag Champa, met tranen
in mijn ogen sluit ik de ramen
en toch worden de muren dikker
van het geraas, ze eten het op
net als ik, het…
Chinese thee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 25 De vrouw achter mijn zusje
kijkt naar buiten, ook haar man
is bezig
met zijn eigen gedachten
Ik vraag me af waarom
zijzelf langs mij heen kijkt
terwijl ze de afstand die zij voelde
juist wilde overbruggen
en nu voel ik die ook
Ze is veranderd
haar borsten zijn te vol
in het strakke truitje
en haar lippenstift is te rood
zo ongenaakbaar…
Zomerwond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 De deur stond open
Er is iets gebeurd en ik
durf me niet te verroeren
Was er een man?
Waar zijn haar kleren?
Wat is dit voor geur?
Zal ik de politie bellen?
Haar hand ligt beschermend
tussen haar benen
Heeft ze me gehoord?
Ze kijkt niet op, er is iets
mis, moedeloos hangt ze
tegen het bed, het laken
op de vloer getrokken
onder…
Man op straat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 156 Op het lage bordes
voor de open deur
in de lege straat
zit een man met
de armen over elkaar
zijn lippen getuit
om een sigaar --
dikke lippen, nooit
mogen ze me kussen
Hij loert omhoog
naar mijn buik --
een stiekemerd
in onkreukbare werkkleren
vrij van openlijke verdenkingen
maar nooit kijkt er iemand om
Hij wordt beleefd gemeden…