Alle inzendingen van Zywa

Halverwege kwebbel kwebbel ik plagerig om je klein te krijgen en dan opnieuw je groot te likken en het genot uit te smeren, gemengd met het avondlicht de wieken aan het plafond de lange gordijnen, het geel van de muren en de twee dikke fauteuils van groenbruine aarde Er zweeft een warme zucht over ons zweet van bevrediging en dan…

In het museum waait de wind overal vandaan, overal heen, zoals wij bezoekers uit heel de wereld komen en gaan Wij dragen een cultuurweb, voeden het met de collecties van de musea die groter zijn dan hun gebouwen Wij dragen de kunst met ons mee, ze is groter dan wij groter dan onze tijd en verblijfplaats Wij dragen de kunst uit, de geschiedenis…

In dit heiligdom ben ik de heilige een rondbuikige boeddha Iedereen doet moeite om mij lachend te laten leven Ontvangen is alles ontvangen is groeien Er is zoveel dat ik krijgen kan dus wat zal ik nemen uit het spel? Heb jij van de taarten de slagroom- soes, en van de dieren de eenhoorn en de draak? Dan heb ik gewonnen! De draak brengt…

Liegen en bedriegen beginnen ergens in schoonheid, iets mooier maken dan het is, kijk maar naar jezelf iedereen en alles dat aangeboden wordt om eraan te verdienen, zelfs ruïnes zijn meer met wat fantasie, dus koop een kaartje, zie, hoor en huiver bij huisdierkrokodillen in woonkamers die in kisten hun keel schrapen om een jongen tussen…

Voor jou zorgen en anderen helpen, ongestoord eigen projecten uitvoeren zonder last te hebben van wie of wat dan ook, of tot iets verplicht te zijn Laten zien wat ik waard ben en dan weer iets heel anders doen Fijn samen thuis op de bank zitten lezen over avonturen en zomaar ineens eropuit trekken, vrij zijn en toch erbij horen…

Af en toe kijkt er iemand Dan speel ik een rol in zijn hoofd, als het meisje van de overkant, het meisje met te lange haren om haar borsten goed te zien In de schaduwmaanden blijven de woonblokken grauw Dan sluit ik de gordijnen en dwaal ik door het patroon in deze zelfde zachte stoel waarin ik helemaal vrij ben en van buiten naar…

Het stille leven ligt op het kerkhof hiernaast, het nieuwe leven raast erlangs over ijzeren staven en dat maakt me gek, het dendert door de kamers waar ik heb gespeeld Ik haal ze leeg en ik rook ze uit met Nag Champa, met tranen in mijn ogen sluit ik de ramen en toch worden de muren dikker van het geraas, ze eten het op net als ik, het…

De vrouw achter mijn zusje kijkt naar buiten, ook haar man is bezig met zijn eigen gedachten Ik vraag me af waarom zijzelf langs mij heen kijkt terwijl ze de afstand die zij voelde juist wilde overbruggen en nu voel ik die ook Ze is veranderd haar borsten zijn te vol in het strakke truitje en haar lippenstift is te rood zo ongenaakbaar…

De deur stond open Er is iets gebeurd en ik durf me niet te verroeren Was er een man? Waar zijn haar kleren? Wat is dit voor geur? Zal ik de politie bellen? Haar hand ligt beschermend tussen haar benen Heeft ze me gehoord? Ze kijkt niet op, er is iets mis, moedeloos hangt ze tegen het bed, het laken op de vloer getrokken onder…

Op het lage bordes voor de open deur in de lege straat zit een man met de armen over elkaar zijn lippen getuit om een sigaar -- dikke lippen, nooit mogen ze me kussen Hij loert omhoog naar mijn buik -- een stiekemerd in onkreukbare werkkleren vrij van openlijke verdenkingen maar nooit kijkt er iemand om Hij wordt beleefd gemeden…

Het is hier te hoog en te kaal, en die man zit zo onhandig naar mij te kijken Hij heeft blijkbaar niets te doen en kijkt verkrampt langs mij heen, loensend naar mijn borsten Ook zijn tweede sigaret kalmeert hem niet zijn duim staat strak van begeerte Ik kan nergens heen er zijn geen winkels in deze wijk om in te ontsnappen als hij…

Ik heb genoeg emmers gedragen vandaag Soms zijn ze zwaar Niets aan te doen Ooit zal ik wel iets ietsje te weten komen van wat de inhoud was en dan blijft het de vraag of ik het eerder had willen weten In bed stijg ik op mijn paard, mijn banier in de houder, wapperend in de vaart van mijn wensen oplichtend in de nacht van onmogelijkheden…

Zo is het gegaan, we dragen het met ons mee -- Een rugzak vol ijs.…

De beek buitelt speels over zichzelf heen de berg af -- en drassigt het dal.…

Herfst, het regent weer de oude droefenis -- van mijn bange hart.…

Op de bergweg hupt de volle maan met me mee -- dal na dal na dal.…

Musici dansen op ongelijke benen -- vuur uit de stenen.…

Ongeduldig zijn is slechts een kwestie van tijd: te veel tijd hebben.…

Dagdromen in de toren van beton, het kantoor bemannen, dat gaat wel op een zonnige dag Ik hoef alleen maar mijn neus naar buiten te laten wijzen de schoorstenen te tellen en niet op wolken te letten Er komt toch niemand alleen ik, 's ochtends met een lunchpakket en een leeg hoofd voor nieuwe ideeën over de mensen in de huizen beneden…

's Avonds dansen we vrije expressie, ik ben vrij en veilig in het kamp Er is maar één slot, één man die de sleutel heeft, want wie zou naar buiten willen? Kom maar kijken door de draden van het hek we verbergen niets Lijntrekkerij, stiekem gedoe, een verkrachting alles wordt gezien en dan voert de politie je snel af naar het…

Mimi snort al een half uur op mijn schoot op de wc waar ik haar zit te strelen omdat het onweert Voor haar geen angst ik ben een goed mens dat weet ik zelf mijn kant is de goede kant van de streep onder de deur het blauwe licht van de bliksems en de rommelende donder het zwaard van Michaël dat het kwade scheidt van het goede…

Het was een fijne dag samen uit, samen thuis zoals alle dagen zouden mogen zijn De tafel mooi gedekt elkaars blikken gevangen alles op zijn mooist gespannen en gerekt Na het douchen sta ik in de slaapkamer voor mijn kast zonder sexy kleren Niets om aan te doen om jou te verleiden op de schone lakens romantisch zoals vrouwen zich…

Trek de eerste uit, de tweede en nog een paar elke dag Misschien denk je dan verven is beter en je probeert wat vlotte kleuren en je kijkt vaak in de spiegel Dat is het dan Tot je lege vlekjes krijgt waar een grijze haar niet opvalt Tenslotte trek je de laatste uit…

Papa lag in mijn bed lang geleden, ik bewaar dat in het ovalen Tjoklat blik bij mijn strogele haren van de eerste keer geknipt door papa Mama stond in de keuken Ze had haar pantoffels aan Hij wachtte ongeduldig op de pap en nam de schaar Daarna was zijn pap te heet en die van mama te koud Daarom schoof hij door naar mijn bord, krak…

Ik koop kleren die zomer en winter passen bij zijn sjaal, de bonte waar mijn herinneringen niet uit te wassen zijn Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid…

Laat de mensen maar denken wat ze willen Ik ben sterk, ik klauw vuur van me af adem warmte en licht mijn hart in en uit vruchtbaar verbonden met moeder aarde ik voed het leven dat mij alles geeft met druppels maan- bloed, en ik open mij voor wie waardig is de Kracht kent: haar door elke vezel vrij laat stromen…

Ik huil van ellende, van binnen zak ik in elkaar, weer, weer moet ik mezelf aanvuren om door te zetten De tijd is kort en gaat zo snel maar ik moet naar bed bij mijn tijger gaan liggen en ermee opstaan Huiselijk gebabbel in de keuken de soep begint al te geuren en ik weet dat er kaarsen branden Kon ik maar slapen Ik ril bij het terugslaan…

Wil ik dat hij soms wel, soms niet als een engel mijn bed in duikt -- zijn vleugels klaar voor vertrek? precies naar mijn wensen precies als een man een ervaren minnaar die niet hoeft te ademen want hij is een engel -- hij ruikt geen geurtjes Misschien lukt het met mijn nieuwe toverstok om een luik of klapdeurtjes te maken in de…

Pauze onderweg, te moe om een dutje te doen of hier echt iets te eten wat ze niets eens hebben Het is de moeite niet om mijn jas uit te doen ook die ene handschoen laat ik maar aan Was ik maar thuis, in bed niet dat felle licht, niet die eindeloos donkere nacht nog te gaan…

Nu het winter wordt en de bomen niet vol in het blad hebben gestaan huiver ik om wat er komt om de huiverende mensen in een winter van misschien wel veertig jaar, als een eindtijd van de woekerende groei en ook om de winterkou in onze harten omdat ons leven steeds meer levens kost en steeds meer verdriet Als we er niets aan doen zullen…