Netgedichten

netgedicht (nr. 75.408):

Sintels

Ik koop kleren die zomer en winter
passen bij zijn sjaal, de bonte

waar mijn herinneringen niet
uit te wassen zijn

Ik heb hem geslagen
omdat hij op mij ging lijken

geëist dat ik alleen hem wou
in onze driehoeksverhouding

van aandacht, aanraking en liefde
we hebben er over vergaderd

punt voor punt in bed
elke zenuwcel in mijn huid

aangesproken, gekieteld, gekust
laten gloeien van eeuwigheid

en toch is de kou gekomen
zonder dekkleed over mijn wonden

dus blijf ik poken in de sintels
van het vuur dat in mij brandt