Alle inzendingen van Zywa

Om iets te doen te hebben poetst de bediende de pompen In het bos is het al donker Hier blijft het licht, open als je even wacht tot hij zijn bed uit is Maar dat hoeft hij 's nachts niet meer De dorpelingen tanken overdag en passanten rijden voorbij De economie blijft bewegen Het land, iedereen, leeft dank- zij het netwerk (het concrete…

We hebben al een tijd niets gezegd het is stil, het zeil staat strak Zeedeining, niets aan de hand een heldere dag, lichtblauw zo ver ik kijken kan En toch staren we allemaal naar de belboei, alarmerend verwaait het geluid Geen vogels, windveren Storm op komst De oorlog lijkt ver weg Er zijn vage berichten over mobilisatie Zal het ieder…

Een heuveltje in het landschap deze leistenen daken van de boerderij onder de hoge rug en de ronde bil langs de Oude Landweg Moet je een stedeling zijn zoals ik om de schoorsteen te laten roken en de beelden in elkaar te schuiven tot mijn eigen naakte lichaam op een schapenvacht voor de open haard wachtend op liefkozingen van mijn man…

Op de foto zie je niet dat het water stil staat en kun je denken dat de zee het land al bijna genomen heeft en het huis binnenkort weg zal drijven Een mens moet nu eenmaal andere standpunten innemen om iets te weten te komen en in de wereld te blijven leven, niet in schijn, decor- stukken van de eigen fantasie leeg, tenzij acteurs…

Het is nog vroeg, geen klanten niemand op weg naar zijn werk alles nog zoals gisteren de brandkraan altijd paraat en nachtrondes tegen diefstal Hier doe jij jouw boodschappen hier ga jij naar de kapper hier wonen jouw vrienden dit is jouw uitzicht, jouw straat jouw wijk, jouw thuis waar jij rustig kunt slapen zonder akelige dromen zo…

Ik stel me voor hoe ik hier zit gezien vanaf de brug, met de donkere kamer achter mij, waaruit heel even de hand van een schim zou kunnen opdoemen om mij, uit het zicht, een duw te geven zodat ik te pletter val, zoals dictators dat met tegenstanders laten doen Ik droom er wel eens van dat ik hen en hun opvolgers uitschakel om de repressie…

Ze bukt, haar billen in de kijk en zet haar schoenen weg Nooit kijkt ze door het raam Nooit kan ik over de straat heen contact met haar maken en mij en mijn verlangen blootgeven Het is heet, het waait zo warm door de stad, dat ik tussen ons in ruimte zou laten, alleen lichtjes haar strelen, niet tegen haar aan liggen, en eerst het licht…

Dwalend loop ik langs de winkels die het pikkedonker minder eng maken al weet je nooit wie er opduikt en dat zou geen droomprins zijn die met mijn liefde zijn betovering kan doorbreken, zodat op slag de etalage een huwelijksbed met hemelsblauwe doeken is en we wegens het versmaden van de kauwtabletten een klysma krijgen om het verleden…

Nog geen etenstijd, ik lig jou te tekenen, jouw rug het boek en de rode kaars het bijna lege spiegelbeeld We hebben genoeg van de stad gezien vandaag en duiken niet meer meteen op elkaar ook al zijn we op vakantie Even intens houd ik van jou - kijkend, tekenend en voelend hoe afwezig totaal aanwezig jij bent, jouw blote schouder die…

De gele gloed maakt me bang Vanmiddag al, toen alles wazig werd maar ik even wakker leek te zijn van de pijn in mijn buik Dat mag niet, ik wil het niet Mijn buik moet veilig zijn voor de baby, hopelijk gaat het gauw over hier, in mijn eigen bed o, wat gebeurt er toch? Ik moet eruit, het gordijn sluiten voor die akelige maan Alles is…

Het zal niet lang geduurd hebben dat mijn ouders iemand meestuurden wanneer ik de treinen ging bekijken na school en in het weekend Veel te vaak, vonden ze, maar ik stond daar graag, op de brug bij het station, juist in dit stadje passeerden er oude modellen Ik ken ze blind, aan hun geluid de trilling van het viaduct hun geur als het niet…

Kleine gelukjes sparen: vers brood, en het bad -- laten vollopen.…

Wie hier wakker wordt, wekt de vlinders uit hun slaap -- op zijn warme wang.…

Hij is zo heilig, dat de wijn aan zijn lippen -- meteen water wordt!…

Ach, oude vrienden: oude herinneringen -- kunnen hen kwetsen.…

Ze werken erg hard, terwijl de pelgrims slapen: de beurzensnijders.…

Het allerergste is vrijen, zo zelfbewust -- als wij beiden zijn.…

De deur knalt het licht dicht, in stilte beginnen -- mijn ogen te zien.…

Verwaaide haren, mijn motor splijt de wind, splijt -- hemel en aarde.…

Het Nu uitbeelden: vibraties van de branding -- de golf van het Zijn.…

Mensen zijn zo veel, verstandig, dom, goed en slecht: mensen zijn kantig.…

Het is vaak de jeugd, nou ja, een moeilijke jeugd -- Wie kan er zonder?…

De ochtendnevel blijft hangen in het gebrom -- van de zonsopkomst.…

Bloot in mijn nachthemd voel ik nog steeds zijn handen -- nog steeds zijn adem.…

Ze bekijkt mijn huis, ik volg als een gids die leert -- wat bijzonder is.…

In het nieuwe land volg ik een vriend, stil stap ik -- in zijn voetstappen.…

Ik wervel, wervel om mijn hart, er is een poort -- de poort naar liefde.…

Ik zie me dansen op snelle, lichte voeten -- zonder gestruikel.…

Er zit veel zon in het zout op mijn huid, ja proef -- waar ik vandaan kom.…

Het landschap ontwaakt in aarzelend ochtendlicht -- ademt nog stilte.…