Alle inzendingen van Zywa

Het is zo stil buiten, nooit meer zal hij in de loggia staan, nooit meer zal hij me aankijken, nooit meer nooit meer raakt hij mij aan Ik kon niet slapen, keerde terug bij het eerste licht om hem te wassen en te balsemen, zijn geest was geweken hij was niet meer waar hij lag en ik knielde, omarmde zijn lichaam en huilde de koude doeken…

Na jaren naar 'thuis'. Wat zal ik daar aantreffen? Kan het nog bestaan?…

Het vuur laait hoog op, en onze verhalen ook -- We gloeien ervan.…

Ik voel het ongemak om blijven waar ik ben en het probleem over te laten aan andermans taak of plicht aan de buren bij wie het gebeurt aan de rand van het dorp Er is haast, behoefte om de huizen en de schuren in orde te maken, maar het duurt te lang of er is te weinig tijd voor mijn ongeduld Ik praat met de buren terwijl we wachten…

Vechten is kermen en zwaarden losrukken van de lijken, natte sandalen, rode voeten gewassen in bloed, en dat het uren duurt om 's nachts plein en paleis schoon te spoelen en dan toch nog de stad uitgejaagd worden Vechten is kerende kansen niet opgeven, maar een list verzinnen, een houten paard een Münchhausen of tunnel met honderden…

Een zanger, de knappe droom van een jaar geleden ligt in mijn gedachten nog naast mij nadat hij me genomen heeft in de stank van zijn adem en de strop van zijn hand om mijn nek Mijn lief snurkt met tranen in zijn ogen, en wodka in zijn hart I sta op en ga weg uit mijn hel hier wensend dat hij een tijger was wetend dat ik een panter…

De minaret steekt beschuldigend in ons huis -- haar schaduwvinger.…

De djinns: een wolk snijdt door de maan en door het oog -- dat naar de maan kijkt.…

Het is donker aan de linkerkant een muur rechts de sloot en ver weg hoor ik brommers rijden, die opdoemen aan het eind van het pad en me vangen in hun licht het geluid wordt hard mijn kloppend hart drukt zich dicht tegen de muur nog even en het is voorbij Ze stoppen…

Jouw kussen druilen onder mijn huid ze gonzen alle kanten op Mijn armen en benen hijgen Jouw adem voel ik fluisteren dat ik voorgoed betoverd ben Mijn verlangen zucht naar meer Jouw handen klaterkletteren ze ruisen mij helemaal natternat Mijn zweet gutst in jouw mond Jouw spieren dansen en dreunen ze zwavelen onweer in mijn neus Mijn…

Adam en Eva bedachten god en al gauw -- was die hen de baas.…

Ik denk te kijken, maar het zien is er eerder – dan ik het besef.…

Verjaardag, helaas weet niemand van mijn gasten -- hoe je een feest viert.…

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

Macht is zelfstandig, die kun je niet bezitten -- die gebruik je slechts.…

De storm rukt daken weg van zoldergeheimen -- verslindt verledens.…

Er kwaken kikkers, er rent een paard heen en weer -- maar je ziet niets, 's nachts.…

Is trouw doen alsof je van elkaar houdt, hopend -- dat het beter wordt?…

Maanden lang was ik bang om naar bed te gaan, bang voor de nachtmerries van het leger van alle kanten op mij af zoemende bijen met hun grote bolle ogen die voor mijn gezicht bleven hangen Ik schreeuwde het uit: mama, papa en werd daar wakker van, maar ze kwamen niet, ik was alleen Op school maakte ik fouten ik kreeg liever geen beurt…

Politiek draait om het trachten te beheersen -- van onze onmacht.…

Het is vaak de jeugd, nou ja, een moeilijke jeugd -- Wie kan er zonder?…

Het beste probleem vinden en verkondigen -- dát is politiek!…

Vandaag excursie naar een tempel ergens verderop aan de rivier en we nemen niets mee al schijnt daar niemand te zijn dus geen dagelijkse riten Het zal wel een les zijn We lopen achter elkaar door het bos, we lopen over de rand van een bekken, we zijn er midden in de tempel een rij oranje vlaggen in de open grot van de watervallen…

Ik houd van morgens vroeg dan ga ik met een kar op pad en alle dagen vind ik wat er op de stoepen van de stad is neergezet, een theepot gereedschap, boeken, mikado een ouderwetse radio een keukenstoel en zo 's Winters scharrel ik in de kroeg 's zomers langs de grachten Een mislukte, soms beminde man Tot ik met mijn ware…

Het laatste cadeau: de kinderen om haar heen – die blijven spelen.…

In de stad zijn er veel deuren die 's nachts openstaan naar wakker zijn samen iets beleven over de drempel geen buitenstaander meer zijn In de stad zijn er veel stoepen waar mensen staan en verre gebieden verkennen met wendbare woorden vragen en gedachtesprongen om er thuis te raken In de stad zijn er veel tuinen waar kinderen spelen…

Glimlachend verliefd, niet blind voor onze verschillen, het leven dat achter ons ligt en de voorkeuren die zich bij het gelukkige gebrek aan doldriestheid moeilijk laten overtuigen van andermans smaak en wijsheid - zeer, zeer welwillend aangehoord en zonder toegefelijkheid charmant bevonden, ja, verlangend naar meer inhoud en meer samen in…

Waar de drukte van alledag stilvalt en ik iemand in zichzelf zie keren, houdt alles op ogenblikkelijk val ook ik stil, heb ik geen plannen meer niet eens een lichaam ben ik niet meer op weg alleen nog de zacht trillende energie die liefde heet verbonden met het gezicht dat ik zie, zo mooi in balans met het leven Mens, ik houd van…

Opzij van wat ooit het erf was, een keukenstoel -- in het hoge gras.…

Aldoende vond ik de passe-partout tot vriendschap: er niet op uit zijn.…