Groep spreeuwen vliegt op
fladdert van de grond
en wervelt naar omhoog
net als mijn oog
om dan snavelsnel te duiken
in het net ontstane rijk
van scherp scherende schedeltjes
graaiende pootjes, dwarrelende veren
ze zijn al zo hoog en met zo velen
samenzijn is een som der delen
om daarmee een dans te creëren
die het leven gaat eren…
Mag ik u als schilderij
in monnikspij
zo kwetsbaar als
een net ontgonnen tekening
dan zet ik u op aarde
en ben eindelijk vrij
wanneer ik leef in uw herinnering.…
Tevens mag het winter zijn
met schaduw blauwen over wit satijn
zoals Voerman wist dat het bestond
een voetstap in zijn sneeuw
werd een complete morgenstond
hij laat alle kleuren rijpen
tot vorm naar mijn betekenis
ik probeer nooit iets te begrijpen
wat al vanzelfsprekend is.…
Het is een droommiddag
het is zo heerlijk stil en vredig
geen ander mens
kan deze stemming nog bederven
en de fles is heel erg ledig
Ik moet nog naar het onbekende reiken
zowel gerechtigd als veroordeeld
tot het zijn met mijn gelijken
zonder vroegtijdig te bezwijken
Misschien kan ik nog reizen
en geeft het onbekend terrein
van vreemde…
De vrije val 8+++
Nu ben ik nergens meer
ik trap in de val
mijn brein vliegt door het luchtledige
als een bamischijf door het heelal
het doet niet alleen flink zeer
maar hoe hard is de klap
voor het bewustzijn deze keer ?…
93
Bezig met laden