inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 75.954):

Gods vleugels

Groep spreeuwen vliegt op
fladdert van de grond
en wervelt naar omhoog
net als mijn oog
om dan snavelsnel te duiken
in het net ontstane rijk
van scherp scherende schedeltjes
graaiende pootjes, dwarrelende veren
ze zijn al zo hoog en met zo velen
samenzijn is een som der delen
om daarmee een dans te creëren
die het leven gaat eren
alles is mogelijk daar
vermenging maakt onzichtbaar

Zodat je er grenzeloos van wordt
los van de grond, verstomd en verward
de vogels verdampen in een laatste vlucht
en verdwijnen langs ongeziene lijnen
alsof ze er nooit zijn geweest
om dan onverhoeds weer te verschijnen
in rollende golven zwart.

De zee in de lucht is een zeldzaam feest
is dit bedacht ? is er een gevecht ?
welnee, in zijn hand liggen de teugels,
bij hem komen die ontelbare vleugels
altijd op hun pootjes terecht.

Schrijver: a. vande brandhof
19 december 2021


Geplaatst in de categorie: landschap

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 93

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)