Alle inzendingen van a

Blijf niet roeren in de wanhoop, in al wat ellendig is, blijf de bitterheid niet voeden, 't doelloos hangen in 't gemis. Neem de brokken uit 't verleden, alles wat werd stukgeslagen, voeg daarbij ook al het goede dat je ooit hebt meegedragen. Leg dit alles dan tesamen, en begin met veel vertrouwen aan een nieuwe samenhang, aan een nieuwe…

Waar zal ik mijn papieren eens verbergen? Waar vind ik 't groot papieren-paradijs? 'k Wil ook wel eens een anti-fiscusreis naar landen van fortuin en gouden bergen. Misschien kom ik dan in een mooi paleis waar niemand ooit de zwartwerkers wil tergen, of van de rijken wat fairplay gaat vergen, want wie niet graait, die is er niet goed wijs…

Het is zo'n winter laan waarvan je zegt lichte dooi duwt de stuifsneeuw van de bomen die geruisloos valt op het karrenspoor daaronder getrokken door de zwarte paarden die met zachte tred, als in gebed, de winter voor het laatst bewaarden.…

Niet bezweken onder een religieuze wolkendeken verblijf ik hier op aarde en herken het eindeloze veld van licht en donker waaruit dit 'al' ontstaat een hiernamaals of juist zonder ik dien uiteindelijk het moment dat vind ik wel genoeg als wonder.…

Wat je toekomst brengen zal, kan ik niet voorspellen, Echt, ik vond geen glazen bol die het kan vertellen. Maar ik weet dat ik je wens dat je in je streven door en boven alles heen vreugde zult beleven. Vrijheid in verankering, vriendschap en verbondenheid, hoop die grenzen kan verleggen, liefdevolle tederheid. Veel te krijgen, veel…

De humor, da’s een heel speciaal geval. Behulpzaam helpt ze spanning te bevrijden, ze vecht om de verzuring te bestrijden, ze brengt verlichting in dit tranendal. Al kan haar glans niet iedereen verblijden, vertoont ze zich maar best niet overal, ontsnapt ook zij niet steeds aan wat verval, ze blijft verheugd een warme gloed verspreiden.…

Hun dolle geestdrift is weer niet te stuiten, ze gaan er nog eens stevig tegenaan. De ballenvreugde raast als een orkaan in 't streven van die pezige kornuiten. De toezichthouder holt erachteraan - er glipt al eens een deugnietje naar buiten, waarop hijzelf geëxalteerd mag fluiten tot ook aan zijn behoeften is voldaan. Wie zou die vreugde…

Hoe mooi de eenvoud soms kan zijn, hoezeer zijn kracht het hart beroert, toch wordt hij zelden gewaardeerd. Die drang om naar de kern te gaan, de zoektocht naar wat telt, waar schone schijn en ijdelheid meteen worden geveld. Hoe mooi de eenvoud soms kan zijn, hoezeer zijn kracht het hart beroert, toch wordt hij dikwijls genegeerd.…

Wat sta je daar versuft en dwaas te gapen? vanwaar die rare trek op je gezicht? Wat heb je nu alweer voor doms verricht? Je oogt in elk geval niet uitgeslapen. Ik wil dat je meteen deemoedig zwicht, probeert om al je moed bijeen te rapen, al ligt je hersenpan op apegapen - hoewel, ze was ook nooit een zwaargewicht. Allée, probeer je nu eens…

De bron waaruit de dromen zijn ontsprongen, waar elke fantasie haar voeding vindt, waar grenzeloze hartstocht wordt bezongen en waar de mythe aan haar tocht begint. Een reis doorheen een wereld vol verhalen, op zoek naar dramatiek en avontuur, waar passies en emoties nooit verschralen maar zich verblijden in ’t poëtisch vuur. Een taal die…

Zij wou zo graag een vogeltje bekijken, hij wou wel eens fleurig bloempje zien. Hun biologisch inzicht wat verrijken, daar hadden ze allang naar uitgezien. Het vogeltje kwam dapper naar haar lonken, ze voelde zich gelukkig en vereerd. Het bloemetje stond voor zijn neus te pronken en voor hij 't wist, was hij al gecharmeerd. Hun kennis…

Vervuld van hoop hol ik erachteraan, hoewel zijzelf me steevast blijft ontwijken, want telkens als ik haar de hand wil reiken, dan loopt ze vliegensvlug bij mij vandaan. Daar staat ze me dan vrolijk aan te kijken, heel eventjes laat ik haar wel begaan, dan ga ik er weer dapper tegenaan en 'k hoop dat zij deemoedig zal bezwijken. Maar…

Als bruut geweld de harten weer doet bloeden, terreurgeweld dat niets of niemand spaart, als god of mens ook nu niet kon verhoeden dat dwazen weer tot beulen zijn ontaard, dat twijfel dan de blik niet zal verblinden, dat angst noch haat de mensheid dan verdeelt, dat 't hart zich met de rede blijft verbinden en solidariteit de wonden heelt…

Het is nu toch al heel erg lang geleden dat jij voor 't eerst het daglicht hebt gezien, en dat jij op de wereldbol sindsdien de meest bizarre paden hebt betreden. Dus vroeg ik mij plots af of jij misschien, daar ergens in je vrij en vrank verleden, met elke strijd die jij al hebt gestreden, al ooit de Ware Wijsheid hebt gezien. Zeg mij…

Je veroordeelt de daad. Geen weet van de toedracht, de weg die is bewandeld, modder, keien, omgewaaide bomen met gaten zo diep als een waterput gaslagen in drijfzand, verstikkend, beklemmend. Uitkomst, een schreeuw om aandacht. Ik vertel mijn perceptie van de gruweldaad. Met grote ogen kijk je me neerbuigend aan als mijn mening niet…

De spierballen zijn weer eens aan het rollen, de leiders steken woest de borst vooruit, begluren elkaars opgeblazen snuit, en doen hun best om heel gemeen te grollen. Zo nu en dan wat met de mensheid sollen, wat maakt het voor een president ook uit? In ’t vuur stuurt hij de anderen vooruit om zelf naar een beveiligd nest te hollen. Als iemand…

Hier zit ik drie hoog te wachten op hoop, Starend voor me uit , wacht tot m'n leven weer muit. Met m'n glas half vol en een peuk in de hand. Een stap naar voren en ik sta aan de rand. Ik vervloek je maar zoek je onder ieder steen. Hoop is nabij maar ik voel me alleen. De wijsheid die ik zoek, komt niet uit een boek. Regels geschreven in eeuwenoud…

De mode, dat is best een raar geval. Ze predikt over stijl en welbevinden, en dat wat we tot kort voordien beminden, verwijst ze naar het land van het verval. Gewiekst wil zij ons om de vinger winden, ons lokken in haar luisterrijke val, maar 't blikveld dat ze gunt is klein en smal - al weet zij vlot het grote geld te vinden. Slechts…

Voor mij ligt een blad papier, dat vrijmoedig naar me lacht, een onbeschreven vel papier, dat geduldig op me wacht. 't Blad lijkt me wel toe te spreken en het kijkt me helder aan, "Ga je gang", lijkt het te zeggen, "tijd nu om van start te gaan". 't Blad papier heeft dus het woord, en het babbelt lustig voort : "Geef me maar je mooiste…

Laat kunsten maar groeien en schoonheid ontbloeien, de wereld verrijken; dat wij ze bekijken en voor en door zichzelf laten spreken zonder de volheid ervan te verbreken, eerlijk proberen om ze te doorgronden zonder de schoonheid ervan te verwonden, galant te bevatten in heldere woorden zonder de waarheid erin te vermoorden. Laat alles…

Verdraaid zeg, een sonnet, hoe schrijf ik dat? Leer mij nu toch eens hoe ik moet beginnen. Wat moest ik daarvoor ook alweer verzinnen? 'k Dacht dat het iets met rijm te maken had. Ik moet me toch eens dringend gaan bezinnen - er zaten toch ook jamben in vervat? Ik vrees dat ik al heel erg veel vergat, en dat ik weer van vooraf moet beginnen…

De toekomst, die loopt voor mij uit, ik hol erachteraan, maar telkens als ik bij haar kom is zij alweer vergaan. Die toekomst stapt ook naar mij toe, ze wandelt dichterbij, maar van zodra ze mij bereikt is zij helaas voorbij. Die toekomst zweeft ook boven mij, ze dwarrelt zachtjes neer, maar als ik haar dan vatten wil bestaat zij al niet…

De dag dat alles anders werd, waarop de waarheid 't daglicht zag, waarop wat eerst verborgen was, heel openlijk voor 't grijpen lag. De dag dat alles anders werd, waarop de dromen zijn vergaan, waarop de eenheid die er was heel plots de mist is ingegaan. Die dag dat alles anders werd, toen is er ook iets nieuws ontstaan: de vrijheid die…

Hier sta ik ingetogen bij je graf, en 'k denk nog eens terug aan vroeger dagen, hoe waardig jij je leven hebt gedragen, de vreugde die je aan de wereld gaf. 'k Herinner mij hoeveel ik je kon vragen, hoe vlot jij elke misstap weer vergaf, de wijsheid die je tederheid omgaf. Ik ben je dankbaar voor die mooie dagen. Ik weet niet of ik nu…

Als je praten gaat met mensen over 't leven dat ze wensen, over angsten, over dromen, over al wat nog zal komen, laat hen vrij en open spreken zonder hen te onderbreken, luister dan naar wat ze zeggen, vraag hen om het uit te leggen. Ben je bang om het te horen, zijn er woorden die je storen? Heb je zin om 'stop!' te zeggen, om hen 't zwijgen…

Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een knappe kop, er zit toch al wat storing op. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een lenig lijf, het voelt toch nu en dan wat stijf. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al lijk ik nog vol levenslust, die lust is soms wat uitgeblust. Vijftig jaar, da's toch wel raar : al…

De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid wordt genoemd, die wou ik exploreren. Ik dacht dat ik op die manier de toekomst kon beheren. De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid wordt genoemd, die ben ik echt gaan zoeken. Ik heb naar wijze raad gezocht in heel wat dikke boeken. De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid…

Als mijn dromen zijn vervlogen en illusies zijn vergaan, als de winter is gekomen en het licht is uitgegaan, als het leven me te druk is en mijn lichaam te vermoeid, als mijn vrijheid werd gevangen en de wanhoop is gegroeid, dan wil ik mezelf bevrijden en gaan stappen in de wind, wil ik net zolang gaan dwalen tot mijn ziel de rust hervindt…

Omdat de zon opgaat, blauw, rood en purper. Wind mijn huid raakt, de regen in mijn gezicht slaat, zacht huid afstroopt in hete rode streepjes. met kleine metalen haakjes. Een vlieg in mijn gezicht blaast, haren opwaaien, eksters uit bomen, zwarte kraaien. Ik koud tot binnen in mijzelf ben, het ademen mij moeite kost…

De wereld ontwaakt Zilver uit een loden keel Een heggenmus zingt…