Netgedichten

netgedicht (nr. 63.451):

Gewoon maar genieten.

Laat kunsten maar groeien
en schoonheid ontbloeien,
de wereld verrijken;
dat wij ze bekijken

en voor en door zichzelf laten spreken
zonder de volheid ervan te verbreken,
eerlijk proberen om ze te doorgronden
zonder de schoonheid ervan te verwonden,
galant te bevatten in heldere woorden
zonder de waarheid erin te vermoorden.

Laat alles wat mooi is, maar grenzeloos vloeien
om vrij en veerkrachtig te groeien en bloeien,
om te verheugen en om te vervoeren,
om ons te raken en ons te ontroeren,
om andere waarheden zo te ontdekken
om pijnen met zachtheid te kunnen bedekken...

Laat schoonheid maar komen,
altijd weer,
gewoon maar genieten,
zonder meer...