6 resultaten.
Brandende zolen.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
204 Dansend over de koppen,
brandend in de hel.
Mijn ziel lichterlaaie,
toch vond ik je wel.
Daar lag je dan te wachten,
onder een graniet verdriet.
Zonder enige emotie,
veel hoop had je niet.
Gestorven nog voor je geboorte,
bang als je was.
Te leven, gewoon te leven,
op te staan uit je graf.
Met brandende zolen,
verdovende pijn.
Gejaagd…
Ben ik oud?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
316 Ben ik oud,
als mijn knieën knakken,
als ze knakken, als ik loop op de trap?
Ben ik oud,
als mijn kaken kraken,
als ze kraken, bij het gapen?
Ben ik oud,
als mijn kam zijn tanden verliest,
als steeds meer haar, de vrijheid verkiest?
In m'n hart ben ik jong gebleven,
laat de ouderdom bibberen en beven.
Want zolang men me nog nafluit…
Tedere schreden.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
162 Loop niet weg van je gevoel,
in de donkere nacht,
vadertje maan schijnt begrijpend
en lacht.
De berg ten top,
door heuvel en dal,
de staaf die je steunt,
je komt niet ten val.
Je rood scharlaken mantel,
die je behoedt,
je schreden heel teder,
vervolg je de vloed.
De stenen verdwenen,
terwijl je ze zocht,
eeuwen geleden…
Tante Pietje.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
301 M’n lieve tante Pietje,
de wereld is zo koud.
't Is zo kil om me heen, zo stil,
ik ben klein, eenzaam, alleen.
Jouw ogen lachen,
je trekt me er doorheen.
Sjok, sjok, sjok, achter aan je rok,
zo gaan wij naar buiten,
waar de vogeltjes fluiten.
M’n lieve tante Pietje,
bij jou is de wereld vrolijk en warm.
't Is zo vredig om me heen,…
Ik lachte dansend.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
236 ‘k Lachte dansend, ‘k danste lachend,
midden door m’n bitterste verdriet,
zodat niemand niet het ooit ziet.
‘k Danste lachend, ‘k lachte dansend,
midden in het grijnzend gelaat,
de honende lach, die niemand niet ooit zag.
‘k Zei: 'Ben je vrij,
dans je met me vandaag?
Ik dans zo graag,
maar weinigen dansen met mij.
Durf jij?'
‘k Lachte…
Als vleermuizen in de nacht.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
183 Als vleermuizen in de nacht,
draaien ze hun ronden.
Verloren in de duisternis,
likken ze hun wonden.
Angst voor de verdoemenis,
met een tong die gespleten en vergiftigd is.
Vergiftigd door hun hunkering,
hun hunkering naar vergiffenis,
die ze tot nu toe niet gegeven is.
Ze zoeken het in hoeken,
ze zoeken het in gaten.
Schreeuwend en vloekend…