Alle inzendingen van adriaan

(Naar de ets van Rembrandt - 1631) Bezij een kromme wilgenboom zat vrij van enig schroom - haar rokken opgeschort, aan het ontblote onderlijf - een pront en potig boerenwijf te poepen en te pissen. Het was daar waar de Amstelstroom zich uitmondt in het IJ, juist op de plek die Rembrandt meestal als zijn stek verkoos ter studie van een…

Bij ’t graven in het centrum van Den Bosch -men gaat er een parkeergarage bouwen met als gevolg veel zand en grind verstouwen- kwam onverwacht wat prehistorie los. Er kwamen stenen werktuigen naar boven, zoals een schraper, messen en een bijl en scherven als de punten van een pijl; men kon welhaast de ogen niet geloven. Ook jachtbuitresten…

Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn levenslied klinkt verre van Majeur, wat ik me voornam is reeds lang vervlogen al hangt er nog een oliebollengeur. De zon te zien blijft bij een ijdel pogen, de dagen zijn te kort en zonder kleur . Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn hartenklop klinkt danig in mineur. ‘k Verzuip…

Het meisje is een jaar of zes en speelt heel leuk viool. Ze gaat nu al een poos op les, beheerst knap de triool. Haar vader groots van ijdelheid, daarbij gefortuneerd, ziet wond’ren in de kleine meid: zij wordt geadoreerd. Dus geeft hij haar op heur verjaar een prachtig instrument. Een eeuwen oude Stradivaar. Hij kijkt niet op een cent…

Ik zie het ding nog in het schuurtje staan; op zondagavond werd ie aangestoken, een nachtlang stond er wasgoed op te koken want ’s maandags moest en zou de was gedaan. Ook op het keukenaanrecht stond er een, een groen geëmailleerde naar mijn weten. Een kleintje, nee ik zal het nooit vergeten. Het was een éénpits ~Beccon~ naar ik meen. Ma…

Ik zeg u, wat mij zo aan Kerstmis stoort, -’t is wel niet veel maar toch moet u het weten, al is ’t alleen maar dat ik word gehoord- is dat er zo godsgruwelijk wordt gegeten. Iets extra’s met die dagen, nou akkoord, maar wat er niet naar binnen wordt gesmeten, is wat mij met de kerst toch danig stoort en dat mag u van mijn part best wel weten…

’t Is donker en het sneeuwt in de woestijn, de herders waken trouw over hun schapen, ze spieden in het rond en gaan niet slapen nu wolven op de stroop naar lamsvlees zijn. Dan breekt de lucht en engelen dalen neer. Ze blazen zich de lippen vol met blaren op toeters in een hemelse fanfare, getoondicht door de allergrootste Heer. Klaar klinkt…

Het is al weer zo’n jaar of drie geleden dat ik logeerde in het AMC. Ze hebben daar toen flink in me gesneden en dat viel om de dooie dood niet mee. Twee weken voor de Kerst kreeg ik te horen -ik kon nog nauwelijks op mijn benen staan en had inmiddels vijftig pond verloren- dat ik nog niet het hoekje om zou gaan. Niets heeft mij ooit zo…

Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zolang de kerstboom in de kamer staat en zoute tranen uit mijn ogen komen, die sporen trekken over mijn gelaat. Mijn droefenis is niet meer in te tomen, het plaagt mij als een onontkoombaar kwaad. Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zolang de kerstboom in de kamer staat. Vanwaar,…

Een aadlaar streeft steeds naar het licht, Geen berg is hem te hoog; Streef, kindren! zo naar eer en plicht, Houd steeds het oog op God gericht, En houd Zijn wet in 't oog!…

Philas, door de min bestreden, Had de naam van Amaril, Met zijn naam, wel diep gesneden Op de rand der duiventil. 'k Zie haar na haar duifjes treden, Die ze als anders voeren wil. 't Meisje vindt haar naam geschreven Bij zijn naam, zij bloost, zij lacht: Wat zij dacht, is ons om 't even. Maar wie had het ooit verwacht, Dat haar…

Wie mij wenen hoort of klagen, Vraag mij niet waarom. Voog'len zingen in de hagen Vinden alles wat zij vragen; Maar mijn smart is stom. Volg mij niet, als het hart, in duister Sombre beelden kweekt; Eng'len dalen dan vol luister, Brengen mij met zoet gefluister, Wat mijn ziel ontbreekt. Laat mij eenzaam zijn in 't leven Eenzaam met mijn…

Ik heb mijn vader vergeven dat hij mij geboren liet worden, sinds ik mijzelf niet vergeven kan dat ik mijn dochters liet ontstaan. Ik ben schuldig aan hun leven. Alleen zij kunnen, later als zij hun schuld ontdekken, mij vergeven. --------------------------------- uit: Verzen van een vader, 1960…

Een wolk schoof voor de maan, en de verlorene gleed tevoorschijn tot aan de tafel bij het bed. Ik twijfelde: ziet zij mij, of lijdt zij nog maar het bestaan van blinde mijmerij om alles wat is vergaan? Toen de maan weer inscheen was zij er niet meer. Wij zijn al zo lang alleen, al sinds jaren her. ---------------------------- uit…

De kamer was donker; het raam alleen hield nog een licht, dat te sterven scheen. Zij sprak uit het bed: hoe zijt gij zo laat, en uw haar zo wild om uw gelaat? Toen sprak hij met een dode stem, (de blaren ritselden achter hem): Ik kom u zeggen dat ik ga - Nooit keer ik weer waar ik nu sta - Hij zweeg; achter zijn duistere wil viel de…

Hij kan een veer wegblazen, een vingerhoed optillen, een bladzij in een boek omslaan met de namen van alle duivelen. Hij kan een hand vol zand leeg laten lopen op het strand uitkijkend op de golven die elkaar steeds weer bedelven. Hij kan een meisje aanzien met zoveel liefde in zijn blik dat zij zich tot hem richt en vuur vraagt…

Kou regeert het land vorst houdt de grond in zijn greep de dagen lengen.…

Zo verwarrend als het genot is van een vrouwelijke tandarts die zacht en onnadrukkelijk tijdens haar pijnlijk nauwkeurig werk even een borst op je laat rusten zo gemengd is ook de troost die je ontleent aan het bericht van weer een redactie die meldt dat je werk het nèt niet gehaald heeft.…

Emoties beklinken deze avond onverhuld reeds verwachte einde van mijn ongeduld je kunt mijn eerlijke gedachten niet lezen hoeft mijn zuiver denken niet te vrezen ik laat je gaan met die andere vrouw in wetenschap dat ik nog van je hou bewaar momenten van daarnet en toen en geef je als afscheid een hartelijke zoen al kun je gedachten niet lezen…

Denk je werkelijk voor de wereld van bomen in het thuisland van een droom dat deze liefde kan vervagen wil je begrijpen dat het kan dat jij je misschien vergist en niets van dit alles bewaard blijft voor later of ga je mee met die vrouw op de kade in een wereld zonder vertrouwen of genade.…

Wij denken allemaal in dit treurige papegaaienland op het kerkhof van Penibel en het begint aan de buitenkant niet van binnenuit want daar huist het geweten we weten het, er is niet veel te doen op het kerkhof van Penibel maar misschien kunnen we gaan vissen en een bioloog aan de haak slaan doorgaan met ontleden van samenhang…

Alle indrukken van ieder zintuig sinds mijn vormloos besef schuldbewust ontwaakte in jouw buik de kakofonie van onderliggende boodschappen in alle woorden sindsdien tot mij gericht alsook in de veelzeggendheid van zwijgen het knagende besef van alle onbedoelde gevolgen van alle handelingen die ik in onwetendheid verrichtte de worm…

Dronken van leven renden wij door dag en dauw struikelend huiswaarts.…

De maan als een uit mij gevallen oog, een iris die te groot was voor mijn kassen. Het heeft nooit in mijn voorhoofd willen passen. Ik kon er niets door zien, het leek te hoog. Nu kijk ik achter sterren en moerassen. Alles wordt klein en zeeën stromen droog tot op een traan, om engelen te verrassen, verdwalend in 't gezichtsveld van mijn oog…

Voor Paul B. Het zijn extreme tijden in secondes wordt over miljoenen beslist ja, dollars en mensenlevens, heel gewoon volle stadions wereldwijd orkanen van geluid op de gladiatoren ”FUCK, KILL, HELL!!” levensgrote schermen overal vol van de onrustigste beelden als je goed kijkt zie je jezelf zwaaien. Het zijn uiterste beproevingen vloedgolven…

Hij had heel duidelijk een stem gehoord en ook een soort van licht gezien de stem zei: ''Drieduizend maal tien, je brengt ze naar de hemel, dus het is geen moord.'' En zo werd hij, nog voordat hij het wist bijna de eerste katholieke zelfmoordterrorist.…

Soms ontmoet je iemand van vroeger het tandeloze verval eiste zijn tol tropische regenwoudschedels werden kale steppen stralend lachend gelaat verschrompelde tot gelooide rimpelgrijns een hard schonkig stram lichaam is de parasitaire voortzetting van voorgoed verdwenen soepelheid en jeugdig elan leeggevreten is het beloftevolle geheel gelouterd…

Na vele jaren te hebben gestreden voor ons recht om altijd bang te zijn voor ontslag ons recht op een sterk vervuilde leefomgeving voor het recht op stijgende energieprijzen, minder diersoorten ontbossing, duurder wordende gezondheidszorg voor het recht op langere files, meer asfalt stijgende huizenprijzen, vreemdelingenhaat ons recht op angst…

Niet alle moeilijkheden blijven je bespaard niet alle problemen zul je kunnen ontlopen ruim voldoende verdriet komt nog op je af pijn in overvloed, maak je geen zorgen. Lach om pijn en verdriet, als je kunt kijk door tegenslag heen, het is niets je vijanden treffen met hun onmachtig vertoon en afketsende pijlen een uiterlijke verschijningsvorm…

Looft de ui met tranen in de ogen looft de ui want hij geurt in de pan looft de ui die onze verkrampte darmen op gang brengt looft de ui met bruine suiker helpt hij tegen verkoudheid looft de ui want hij zet de salade kracht bij looft de ui om het rode kleurtje dat hij soms heeft looft de ui want zonder hem geen hachee looft de ui als…