Alle inzendingen van amstreeg

mist laat oren hangen naar de morgen weilanden laven zich aan diffuus licht…

pimpelmeesje in roze clematis waant zich onbespied…

na diepe slaap wakkert vogelgezang aan tot het uitbrengen van liefst een hooglied hangt af van de stemming…

wellustig dansende witte vlekken de zee ligt lonkend aan het strand, lokt met lichtblauwe parels een enkeling trapt erin…

gespeend van schaamte bloeiend in volle glorie niet wars van vrieskou…

voor alles wat ik tegenkom op een tochtje door de velden zijn er woorden toch val ik stil het pad leidt mij langs fluitenkruid waarvan de geur me volgt weilanden met zuring madelief en boterbloem lome koeien slaperige huisjes mais houdt zich nog wel even in en dat geeft lucht…

kijk genietend hemelhoog zie vastigheid luchtig vluchtig vervliegen lazuren windstreken aquarelleren nieuwe wolken…

grisgrassend schieten sloten door het weiland spetterend goudgeel speenkruid siert de walkant als een volleerd mannequin toont de treurwilg een gewaad in filigrain…

waar gedachten blijven hangen boven de duinen langs de zee of het wad lucht en wolken samenspelen voor de aan hen gegunde tijd neemt zo'n eiland velen geheel voor zich in de boot is al betaald…

dag citroenvlinder ik had je nog niet verwacht wat een verrassing…

schaamteloos laat je je blad vallen wacht maar volgend jaar bloos je weer en blikken wij…

glanzend als zilverwerk rechtlijnig een slootje…

bomen maken zich op om kou te vatten ontdoen zich van hun zomerjas ook in hun blootje hebben ze iets aantrekkelijks…

neem me mee op wegen langs weilanden en sloten onder luchten grijs, wit, blauw, 't is me om het even daar ervaar ik geluk en mag het gras groener dan mijn ogen zijn…

de blik op oneindig blauw oeverloze kabbelbabbel aan het deinende water riet neemt een loopje…

nog trekken bollen als knollen aan ons voorbij fleurende gladiolen buigen, beuren op…

halsstarrig loopt het blauw aan wil niet vergeten worden met pure overlevingsdrift en behulp van inschikkelijkheid verovert het zich een plaatsje…

ik schilder in mijn hoofd het erf van mijn ouderhuis een rechthoekig veldje gras met afgemeten rode rozenperk de strook aarde met geurende floxen en dikke dotters om mij daarin nog eens te kunnen verliezen…

mereljongen ontgroeien hun nest kukelen over de rand als te royaal gegoten pudding…

hartverwarmend die getuite mondjes ze geven luchtkusjes krokussen, net boven de koude grond…

nog huppen argeloos de lammetjes varen vriendelijk wiite wolken langs dat ongemeten blauw geleid door stroming van wispelturige wind zullen bloemen en bijen weer sjansen en dansen tegenwicht voor al wat drukt…

verleden als een vlecht door heden es klebt uns an zegt zij kind van toen daar op de vage grens van kwaad en goed en staart beschroomd wenden wij ons af blikken naar Peenemünde voor haar nog uit den boze…

een koolmezenpaar neemt de uitnodiging aan en trekt bij ons in…

eens in je leven hoorde je een kikkerkoor ook nog een keertje het gehamer van een specht je hebt het wel getroffen…

na veel wikken een weinig wegen voor echt verklaard en waar welkom in jullie woning lief pimpelmezenpaar ik ben verkocht...…

zo open en bloot domme schaapjes op de hei onwetend en vrij…

hoe klein en fijn ook ieder jaar vraag jij aandacht vergeet-mij-nietje…

een lichtgroen hartje een bedje van meeldraadjes geel als het kelkje prachtig boterbloempje heb je even bekeken…

weg ben je zoals mist voor de zon verdwijnt aan het licht komen schimmen die velen denken te herkennen het maakt niets meer uit weg ben je…

ha, daar ben je weer ik heb al op je gewacht dag citroenvlinder…