Alle inzendingen van bert weggemans

Waarheid die hoe dan Ook gevonden moet Worden zegt de rechter In de zaak Van Rey - Deze vraag stel ik mij: Bedoelt hij de waarheid Van Jos van Rey of die Van onze maatschappij?…

Met lege handen En een lelieblanke Ziel ben ik ter Wereld gekomen Heb me waargemaakt Waar het maar kon, Gedaan voor de ander Wat er in mijn vermogen Lag onder Gods zon - Verheugen doe ik me Op het moment dat Ik terug mag gaan naar Waar ik vandaan kom, Met lege handen naar Hem, Dat ik weer gaan mag Zoals ik gekomen ben…

Wat lijken we toch Veel op elkaar, Wat hebben we toch Veel met elkaar gemeen, Zeggen de mensen die Het weten kunnen over De oosterburen van ons Lage landje - één verschil Is er wel, bij hen is er Het constitutionele hof Dat over 's lands armen Waakt - waar in Nederland Vierhonderdduizend kinderen In schrijnende armoede Opgroeien…

In zijn gedachtenwereld Voel jij je opgesloten De kronkels van zijn Denken een ondier Met tentakels die Jou meer dan je Lief is gevangen houden En jou de vrijheid Die je lief was Voorgoed ontnemen…

Jij die mij al Jaren hebt gekend, Door en door weet Wie ik was, wie ik Werd en wie ik geworden Ben, die hoog en laag Met mij heeft meegemaakt, Vindt dat nu de tijd Gekomen is mij tot De grond toe af te breken En te verbreken de band Die ons zo lang bond Terwijl je net zo goed als Ik weet: die beschuldiging Van jou mist elke…

Zo kom ik je tegen, Fietspadgebruiker - Helm gevuld met Leegte, donkere Glazen die de persoon Verbergen die je bent, Blik op oneindig, Het asfalt opeisend Zonder bel, maar met Dwingende lichaamstaal En af en toe een schreeuw Want jij, ja jij, voelt je De wielrenner van de eeuw…

Toen ik nog genesteld Was in de boezem van De arbeiderspartij Ging alles nog gewoon Zoals het hoorde, Zoals van ouds, Toen wist ik wat Ik aan haar had, En zij aan mij - Nu is alles anders, En als ik mijn Partijgenoten vraag Waarom zij doen Zoals zij doen, Dan is hun antwoord Alleen maar: Daarom - Zo nietszeggend weinig…

Had ik het geweten, Sprak de moordenaar Bij het overdenken Van zijn daad Dat die doodslag Zo op mijn geweten Zou drukken - dan had Ik het niet gedaan En had ik het gelaten Bij alleen maar slaan…

Geen zijloket in het Het klooster meer nodig Geen vondelingenklep meer Noodzakelijk voor moeders In diepste geestelijke Nood, voortgejaagd Door verdriet dat Levenslang duren zal - Want de baby dump rijdt Hier gewoon voor me, Recht voor me op de A1 Vrachtwagen die van de Daken schreeuwt dat je Je baby bij hem wel altijd Mag…

Wortels die vergeefs Naar water zoeken Wanhopig op zoek naar Water voor de dorst Ondergrond die geen Leven meer geven kan En ik die zo vertrouwd Ben, die de boomstam Ben en voel dat er Uit mijn takken Geen nieuw leven meer Groeit, doch alleen Nog de dood…

Zonder weerwoord De mens die aan Zichzelf te gronde Gaat - verbale Aanvallen van anderen Beu, meer dan zat, Niet eens meer de Moeite nemend er Tegen in te gaan Hersens gevoelloos, Niet meer in staat Een weerwoord, hoe Klein en kwetsbaar ook, Te formuleren…

Half verdwaald, Weggerukt uit Dromenland op deze Ernstig vroege dag Die toch bol staat Van de overvloedige Zonneschijn, open Ik half in slaap De bijkeukendeur - Nadenkend hoe ik Deze keer mijn Fiets uit het Hok naar buiten tillen zal Word ik op ooghoogte Bijna aangeraakt door Een van de tortels Die om onze woning Huizen…

Gedrag, Dader, Gedachtegoed - zo maar Wat termen uit het Handboek der psychiatrie Die duiding moeten geven Aan wat er in je omging, Mens die zichzelf en ook De weg kwijt was en dingen Deed waarvan je nooit Had gedacht dat ze binnen Jouw bereik zouden liggen, Mens van goede wil die Je altijd geweest bent En nu terechtstaat…

Waar multinationals Goede sier maken Met het terugroepen Van hun personenwagens Die weliswaar van Topkwaliteit zijn Maar desalniettemin Onvolkomenheden vertonen, En deze actie dankbaar Gebruiken als gratis Publiciteit - daar werd Ik, belast door vele Onvolkomenheden in mijn leven, Door de Hoogste van het Heelal teruggeroepen…

Ergens aan het eind Van wat mijn actieve Leven lijkt te zijn Moet ik moedeloos Constateren dat ik Niet meer verder kan Bedrading in het hoofd Die al mijn gedachten Sturen kan is in de Loop van veel verdriet En menselijk lijden Beschadigd geraakt, En uiteindelijk doorgebrand Met smeulende dampen Die mijn hele wezen Doortrekken…

Op de breuklijn Van mijn gedachten Halverwege hemel En aarde, ergens Tussen het paradijs En de woeste ledigheid Van de donkerste Van mijn hersenspinsels Word ik wakker vandaag, Wrijf de slaap uit Mijn ogen en zie dat De zon schijnt, de lucht Blauw is, mijn jonge Aanwas goed gedijt, En zie dat Het goed is…

In de prachtige lage Zon die deze jonge Avond onweerstaanbaar Maakt in het geurigste Fluitenkruid dat er Maar zijn kan, zie ik Op het speelveld Van de pas gemaaide Weidegrond met een Grasmat waar elke Arena trots op zou zijn Twee hazen die hun eigen Spelletje spelen, elkaar Bespelen met een brille Waar geen bal en ook Geen…

Dacht dat ik je goed Gepeild had, die Elke dag zo nadrukkelijk In mijn blikveld aanwezig Bent, overduidelijk bezig Mijn vertrouwen te winnen Tot ik het vandaag Aandurfde buiten mijn Gezichtsveld te kijken En zag dat jij nog Niet half de persoon Bent die jij zegt Te zijn…

Doorgaan moet je, Altijd doorgaan, Nooit stil blijven Staan, kijk nooit Achterom, alleen Maar voor je, Niet links, niet Rechts, alleen maar Voor je, recht voor je, Verder moet je, altijd Verder, tot het laatste Lichtje gedoofd is…

Kijk niet om - Kijk nooit om Zelfs niet schuin Over je schouder Kijk niet links Kijk niet rechts Kijk alleen recht Vooruit, kijk alleen Voor je, alleen maar Voor je, en nooit Meer achterom, Omdat je verder Moet, altijd verder, want anders - dat weet je Toch - word je een zoutkolom…

Wat is kunst, anders Dan vermaak voor De massa die er Royaal voor betaalt? Of is het heimwee naar het Beeld, in hout of steen, Of naar het decor van het Wereldtoneel waar gespeeld Wordt om achter de Waarheid te komen? Toneel waarin je de Beelden verglijden laat in De waarheid, die zoals altijd Universeel blijkt te zijn.…

Zon die op mijn Schedel schijnt, Alle zwarte gedachten Tot achter de horizon Verdrijft - Alleen nog Bloemen in alle kleuren En vogelgekir dat tegen De bergen weerkaatst, Beek die kabbl'en blijft Tot in oneindigheid En die mij van mijn Vaste last bevrijdt Italie, Oggebbio, 2 mei 2013.…

Vat vol tegenstrijdigheden Ben ik, kolkend van Vrede en woede die Tegelijkertijd ongrijpbaar Zijn - het goede heb ik Voor met ieder mensenkind Maar sta ook hatelijk Tegenover hem als ik Omzie naar zijn hopeloos Menselijk tekort en ik Hem zijn wandaden Vergelden wil - Val ik terug op het Geweten waarin mijn Ziel nochtans…

Die altijd zuinig Geweest is op zijn Leven, zorgvuldig Inhoud gevend aan Het menselijk tekort, Plooien effenend In zijn dagelijks Bestaan, ziet terwijl Hij voortgaat alleen Nog maar de rafelranden Waarlangs hij moet gaan…

Als gedachten niet Langer zuiver zijn, Als ze worden Verdrongen door emoties Die nooit tot hun Recht gekomen zijn, en Onverwerkt verdriet alleen Somberheid ten goede komt Dan constateer ik dat Ik zo lang ik leef Aan mijn eigen leiband Loop - hond aan de riem Met te weinig speling…

Lang dacht ik De strijd die Het leven is Te kunnen winnen Door als een egeltje Opgerold door het Leven te gaan - Niemand hoefde dan Mijn stekeltjes te Zien, ze nooit Overeind zien staan, Nu merk ik dat ik een Stuk minder onzichtbaar Ben door mijn stekels In de volle lengte Uit te rollen, en ze Vervaarlijk overeind laat…

Waar hersens door Vermoeidheid en ziekte Tot stilstand zijn Gekomen, vastgelopen In het moeras van Menselijke moeiten, Daar is een glimp Van Jouw licht genoeg Om voor mij het leven Leefbaar te maken En mijn denken weer Op gang te brengen…

Waar met een overdaad Aan digitale wijsheid Het leven zo goed als Verdrongen is, daar zie ik Jouw vleugelslag in de vroege Ochtend als kristalheldere Uiting van het echte leven, Kunst die zich met geen Gigabyte vervalsen laat…

Ooit werd ik in Grenzeloze vrijheid Geboren in een wereld Die bol stond van De schoonheid van De schepping - naar mate Ik ouder word, ervaar ik Dat er steeds weer nieuwe Cirkels om me heen Worden getrokken - zonder Dat ik er invloed op heb, Leren moet ik mijn eigen Grenzen te trekken, om er Vervolgens behoedzaam Over te waken…

Waar jij nu honderd Jaar geleden met Jouw geesteskind, De Sacre, de muzikale Wereld op zijn kop Zette, een tegendraads Geluid liet horen in de Wereld van de ingedutte Klassieken, heeft jouw kantelpunt In de geschiedenis er voor Gezorgd dat wij hier vanmorgen om Acht uur in groten getale Bij elkaar gekomen zijn Om deze unieke…