Alle inzendingen van bert weggemans

Vermoeid word ik vanmorgen Wakker in wat een voorjaarszon Lijkt te zijn - Als ik op wil staan Blijkt dat me dat niet Lukt vandaag - bevind me Liggend tussen het platgetreden Pad van pijnlijke cliches met Emoties die vervlakt zijn Tot neergeslagen poolijskou - De enige gedachte die erin slaagt Boven het platte bevroren gras Uit…

Zo graag hadden we Het jou gegund Meer dan wie ook - Altijd verblijdende Glimlach met ondeugende Knipoog naar ons aan Het eind van je verhaal Aan ' t slot van het Achtuur Journaal Toch ben jij het niet geworden Geen reden voor tranen van Verlies - jij hebt jezelf Behouden, leeft je ik Zoals alleen jij dat kan, Hoeft niet te…

Een vreemd soort Weemoedigheid hangt Langzaam in de lucht, Loom als was het een Vooruitgeschoven zomerdag Die net als mijn gevoel Te koud is voor de tijd Van het jaar - een lage, Verschroeide geur van Weemoed die overblijft Van alles verterend vuur En die tastbaar resultaat Lijkt van jouw sterven In dit lijdensuur…

In semi-sluimering Komen in mijn ziel Dia-raampjes voorbij met minstens Vijf soorten zwart bestrooid - Overwegend roet dat net Als ik is neergeslagen In de ruimte die Leven genoemd wordt En soms wel wat weg hebben Van de bril die ik doorgaans Draag in deze donk're tijd Waarin het nooit meer Licht lijkt te worden…

Men was je al bijna Vergeten, visser aan Het kruis die zojuist De geest gegeven had Nadat je in je doodsstrijd Luid om je Vader geroepen had, En waarom jouw God, jouw Vader, Je toch verlaten had, dobbelden Soldaten om jouw kleding die jij Nu toch niet meer nodig had - Toen uit het niets de wereld Aardedonker werd en een Felle…

Verstand op nul Blik op oneindig Strakke schema's Die als serpenten Mij omhangen en mijn Ik verstikken in Meedogenloze omstrengeling - Als het leven zich moedeloos, Bloedeloos, overgeeft aan De dood die mij gretig Opwacht ontdek ik dat Ik aan het leven te kort kom…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…

Als het geboortefeest Achter ons ligt maken we Ons op voor het leven dat Langzaam lijden wordt Van Hosanna en Halleluja Naar Kruisigt hem in Een kleine veertig dagen Zo snel verwaait je roem Van gevierde redder tot Bespotte koning van de joden Het kaarslicht dat ik in Kerstnacht bij de voordeur Heb gezet blijft gedurig Branden…

Jij die niet alleen Met Pasen maar elke Dag wel in mij sterft En samen met mij doodgaat, Wakend de nacht van doodsangst Doorbrengt, me door de dood Heen vasthoudt en samen stervend Tot nieuw leven komt in een Leven dat echt is, waarachtig, Waar niets gekunstelds meer aan is En waar we samen drinken van het water des levens Gelouterde…

Toen we overal langs de Oostkust door anderen Die ons niet accepteerden Werden weggestuurd, wisten Wij het niet meer, overal waar We ons wilden vestigen werden We als nakomers, als vreemde eenden In de Amerikaanse bijt weggehoond En soms zelfs letterlijk weggevochten En toen we het helemaal niet meer wisten Was er nog maar één weg…

Was door de bodem Gezakt - voelde de Grond onder mijn voeten Niet meer en verdween In het ondergrondse duister Waar alleen de pieren nog Van alles kunnen zien, en in De diepte van het donkerste duister Zakte ik langzaam weg toen ik Merkte dat er ook hier geen leven Meer was - inmiddels was ook de Aarden tunnel met het grondwater…

Er is in jou een ruimte Met planken vol verlangen Een kamer die niet op slot kan Daar waar je ziel woont Dat is de ruimte waar jij Jezelf en God ontmoet Bron van geloof, maar ook van kunst Ruimte waar vanzelf muziek gemaakt wordt Jouw leven, jouw ruimte, jouw eigen Zelf, dat wat jou tot jou maakt Ziel ook die kwetsbaar is, die niet…

Wegenwacht die opdook En constateerde dat de accu Zoals hij zei dood was, zo dood Dat zelfs de radio er niet meer Op kon spelen, leeggelopen en Tot de draad toe versleten - Zo erg versleten dat er Geen redding meer mogelijk was En al snel het geel van de Wegenwacht vervangen werd door Het geel-blauw-groen van de Ziekenauto van GGZ…

Verstand op nul Blik op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan…

Loop verdwaald rond op Wat een treinstation moet Zijn in de plaats die mijn Hoofdstad genoemd wordt Maar waar ik al meer dan Veertig jaar niet ben geweest - Alles anders, alles is anders Dan toen, toen de treinen nog Gewoon ramen hadden waardoor je Naar buiten kijken kon - nu zie Ik alleen donkere wagons met tralies Voor luiken…

LIEFDE DIE GEWOON DE WOORDEN MIST Ver van mij verwijderd Is mijn lief - drie Oceanen scheiden ons Van elkaar terwijl we Onuitsprekelijk veel Naar elkaar verlangen In een liefde die gewoon De woorden mist - gevangen In de mist van die hulpeloze Verte weet ik dat jij Daar bent en ook denkt aan mij Misschien gooi ik vandaag Een…

Terug keek ik De afgelopen jaren Op alle donkere dagen Die mijn leven verzameld Had - opeenstapeling van Buitensluiting, van neerbuigend Bejegend zijn, gekleineerd Tot op het bot, dat Onder het kwetsbare lichaam Onzichtbaar aanwezig was, Van vele malen verlies met Bijbehorend verdriet van Er niet mogen zijn - Nu ben ik verder…

Hoop stond in je ogen Geschreven toen je Voorzegd werd dat je De moeder van de Redder Van de mensheid zou zijn En nu Hij daar kansloos Aan het kruis hangt Langzaam te sterven Te midden van een rover En een moordenaar die Alsnog de kans krijgen Om vandaag met Hem mee Naar Zijn hemel te gaan Is de hoop uit je ogen Verdwenen…

Rotsig, met puntige Stenen, uitstekend boven Gevoelloos oppervlak - Zo is mijn wereld Dag aan dag en dan toch Het verlangen voelbaar Naar een aarde die aaibaar is…

Doorrotte maatschappij Die mij nog één keer Vermoorden wil - En mijn hoofd zo lang Al niet meer dan een kous Gevuld met de leegte van louter as, En zo vaak al mijn ik vermoord En wat er van mij restte Alleen nog maar een leeg Lichaam met naar ik bang ben Een onvermoede orkaan die met oerkracht Aan geweld langzaam in mij loskomt…

Wolken die voorbijdrijven Schakerend van onschuldig licht Naar het donker van een Bezwaard gemoed en Tenminste nog uit lucht en Dreigend vocht bestaan waaruit De ontkiemende korrel zijn Kracht kan kweken om Leven door te geven, zij Staan in schril contrast Met de nietsheid van nu - Tranen die geen tranen zijn Maar uitgelopen…

GEDICHT VAN EEN ZENDER Bleek je teint Star de blik in Je ogen waarmee Je doelloos het Leven inkijkt Aangetast door de Onverwacht gure poollucht Eind maart is het in je Hoofd ook onder de Min-vijftien graden Gevoelstemperatuur En als je al woorden Spreekt dan verdwijnen Ze als sneeuw voor de zon, Amper uitgesproken of…

Aan de staart-sliert Van de babyboomers Ter wereld gekomen Opgegroeid in toenemende Welvarendheid, uitzicht Op welvaart en welzijn Zoals de babyboomers die je Tien jaar voorgingen Blik op veel, steeds meer, Op goed-beter-best En jij dacht de je het zelf Ook beter zou doen dan de rest - Maar van' t allereerste begin Bleek het…

Wat weten we toch veel Elke dag een beetje meer Elke dag een beetje slimmer Dan de vorige, vierentwintig-zeven Werken aan de grenzen van het weten Voor jou maakt dat jammer genoeg Niet veel meer uit als je inmiddels Twaalf jaar onschuldig hebt vastgezeten…

Het zou goed zijn Zei de psychiater Tegen de patiënt Dat u niet in uw Verdriet blijft hangen Maar eer deze woorden Waren doorgedrongen had De zieke kans gezien om Zich onopvallend te verhangen…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan een Zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

Zo vaak heb je al gezegd Dat onze liefde mateloos is - Adem van vurige hartstocht Waar geen maat op staat, Onuitblusbaar - vandaag lijkt Het wel alsof de maat van alle Dingen ook onze eeuwig lijkende Liefde in zijn greep gekregen heeft Zou het dan zo zijn dat de Lentekriebels die al menigeen Parten hebben gespeeld onze liefde Met…

Onderaan in de rangorde Van wat vroeger met een Goed woord personeel heette - Nu met verschraald beleid Van de hoge mijnheren Op het pluche hoog in de Ivoren toren die meneer Albert Verfoeid zou hebben afgedaald Tot wat de onderste trede van Onze maatschappelijke ladder Moet zijn - voor jou die al jaren Voor en na je studiedag…

Zo veel jaren zij aan zij Met jou opgetrokken Het leven in alle toonaarden Van hoog naar laag meegemaakt Hoogten en diepten voor ons Niet meer dan standaard, ze hoorden Er gewoon bij, samen Kwamen we verder - en nu wij In goed overleg als vrienden Uit elkaar zijn gegaan merk ik dat jij In gesprekken met anderen mij Niet meer noemt…

Lomp loop je voor me In wat een hobbezak is Gemaakt van spijkergoed Je volle varkenskop lurkend Aan een duur blik Coca Cola - Want het is een halfliters blik - Nadat jij met die dikke vette Varkenspoten het blik geopend hebt En er twee slokjes uit genomen hebt Is het voor jou genoeg geweest En smijt met een knallende boer Het…