Alle inzendingen van bert

De wind blaast Waarheen hij wil - Zo heb ik het Als kind geleerd Van hen die Mij kregen De wind zal Hoe je het Ook wendt of keert Altijd overwinnen - Nu ik geen kind Meer ben, maar al Wat ouder, merk ik Dat die wind niet Alleen om mij Heen tekeer gaat Maar net zo hard Binnen in mijzelf, Een wind zo sterk, Niet tegen…

Levenslang onder Druk van haast En alles wat Daar op leek - Geen tijd om Te beseffen Dat ik leef - Wat heerlijk Dat het nu anders Is, en ik geniet Van elke stap Die ik zet, Niet in de haast, Niet onder stress, Maar gewoon voelen Dat ik loop, Stap voor stap, En dat ik bij elke Voetbeweging zie Dat ik leef:…

Voor J. Wat probeerde je toch Met mij in contact te Komen, jij die dag In dag uit naast mij Was, met lieve, dan Weer met boze woorden Mij wakker te schudden Uit mijn boze droom Die vierentwintig uur Per dag zonder ophouden Doorging, en zelfs in Mijn slaap jouw en mijn Rust te gronde richtte - Nu, zes jaren later pas,…

Stralende ogen, Stem waarin de Liefde voor het Leven doorklinkt, 'k Omvat met mijn Warme handen je Knie die net Een tik heeft Gehad in de wedstrijd Van deze zaterdagmorgen - De pijn waardoor je Huilen moet verdwijnt Als sneeuw voor de zon - Nu zo maar hard en Meedogenloos uit Je leven weggerukt Gezonde jonge man,…

Hemelsblauw de lucht Die door de storm Verlaten achterblijft, Vogels die zich na Uren stil zijn weer Roeren, die laten horen En zien dat ze Er wel degelijk Nog zijn - Stilte na de Storm die zo Veel serener is Dan hij daarvoor Ooit geweest is…

Gegrepen door De orkaan die Depressie heet, Die mijn denken Al meer dan drie Jaar heeft stilgelegd, Geen aandacht meer Voor beeld en geluid Niet de kracht meer Om de regels van Een boek te lezen, Verlammende inbreuk Op de mens die ik ben, Die ik was En die ik werd Is in de razernij Van deze wereld Verworden tot een…

Die na zijn Eerste leven Gereduceerd werd Tot een armetierig Bolletje verdroogde Aarde maar liefdevol Gekoesterd ook na Zijn eerste dood Geeft nieuw leven In puntjes bijna Onzichtbaar klein, Leven dat door De dood heen Zichtbaar wordt En tegen mij zegt 'Jij bent mijn'…

Die ooit de Kracht van leven Had, groeide van Oud hout naar nieuw, Werd stilaan door De eeuwen ingehaald, Schoonheid die zich Toont op ons pad, Verrassing van leven Gevat in steen En wij die ons Verbonden voelen Met elkaar en met jou, Liefde die doorgroeit Door de eeuwen heen…

Voor Albert Het regent eikels En liefde vandaag, De herfst die Zich van zijn Zachtste kant Kennen laat, Hondengeblaf dat In de oneindigheid Verwaait onhoorbaar Zacht in de wind En jij die ons Ouderlijk huis verlaat Voor altijd in Geborgenheid ons kind…

Hartstochtelijk geprobeerd Me voor honderdtwintig Procent in dit Leven in te zetten Langer door te Gaan dan wie ook Als eerste aanwezig, De laatste om te gaan Door het onzichtbare Net van wie dan ook Ingeperkt en tegengehouden - Nooit een kwartje, Hooguit een cent De opbrengst nooit meer Dan achtenzeventig procent…

U die er bent Van de late Avond, als ik Slapen ga, en mij Het volle zicht Gunt op die Grote ronde maan In het oosten, En mij weer Verwelkomt in Het westen als Ik 's morgens Wakker word - U die er bent Ook als ik De aarde heb Losgelaten…

Terwijl de markt Langzaam wat Aantrekt, Er geleidelijk Aan weer keukens En huizen verkocht Worden, Nederland Na vijf crisisjaren Uit het dal Klimt en net Als ik de kop Boven het maaiveld Uitsteek, zie ik Dat mijn jongste zoon In die gewenste Ontwikkeling voorop liep En vanuit mijn Langzaam opgaande lijn Uit mijn…

hoe de laatste roos in de tuin tussen ‘t kleurend en vallend blad haar pure schoonheid nog even bewonderen laat hoe zij in regen en gure kou haar tere knopje boven water houdt, naar ik hoop niet al te snel verdwijnen zal hoe ik deze roos als zij het redt begin november in ‘n vaasje zet hoe zij dan naast die ene kaars tussen zacht…

Voor Jeannet Zo hebben we Het toch geleerd, Nietwaar? Alles netjes Schoon in huis, De kastjes, de Deurtjes niet te Vergeten - En toch hou ik Van die ene vlek Op het deurtje links Van de keukenkast - Een afdruk van de vingers Van jouw rechterhand Vervult mij van mijn Liefde voor jou, Het bewijs dat ik zielsveel Van…

Woorden die langs De ruggengraat Van wie ik ben Tot mij komen, En zo dicht bij mij Komen, dichter en Dichter bij de Persoon die Ik ten diepste Ben, de dichter Die dichter bij Mijzelf staat, Helderder dan Ik het zelf Ooit zeggen kan…

Zo treed ik Je tegemoet Die mij zo graag Met woorden kwelt, Hopend mij voorgoed Te kunnen raken Daar waar ik het Meest kwetsbaar ben, En ik die slechts Bewapend met met Woorden van liefde En verdraagzaamheid, Jou verdragen kan, Die jou het leven Gunt zoals jij mij Het mijne vooral Misgunt en mij hooguit Gedogen wil…

Droom intensief En langdurig, Word al slapend Ongedurig over De kwellende vraag Wie ik dan Wel zou zijn - Probeer op het Nippertje mijn Eigen ik te Achterhalen Hoewel dat moeilijk Wordt, telkens Als ik mezelf lijk Aan te raken zit ik Er doorheen, ben ik door Mijzelf heen naar beneden Gevallen…

Je vak is het Om je medemens Te helpen in Het reine te Komen met zijn ziel, Vooral hij die Al zo vaak viel Over de doornen Op zijn levenspad - Als ik dat andermans Muizenissen noem Reageer je verontwaardigd, Bijna kwaad - want jij Vindt dat dit is waar het Leven ten diepste over gaat…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

In het donker Gerijpt tot Hout van grote Klasse, heldere Overgangen naar Smal, schoon spinthout, Op de houtstek Blijkt pas hoe Kolossaal de kwaliteit Van het leven is dat In het donker Groot werd, Het donker dat Naast dood ook Leven schiep…

Die in onmacht gevangen, Alle kracht geblust In ongebluste kalk Zich met het leven Meten wil maar niet Verder komt dan Maximale inzet van Tandeloze energie, Houdt zich vast Aan de zekerheid Dat Jij het bent Die bepaalt wie De laatste horizon Bereiken kan…

Meer dan zeventig Jaar heb ik gewoond In jou, naadloos Met elkaar verbonden, Maar nu de elementen Hebben toegeslagen En de natuur jou Op de bebouwde Wereld heeft herwonnen, Lijkt het alsof jij Mij nooit gekend Hebt, groene wildernis Die mij niet meer kent Zoals ik jou altijd gekend heb…

Zo ga jij langs Je nieuw gekregen Dag, met de dood In de hand van Je soortgenoten Die zojuist het Leven verloren, ben jij Vandaag opnieuw geboren, In een prachtig kleed gehuld Van rood met witte stippen Toon jij je aan 's Heren wegen Als toonbeeld van schoonheid Met eindeloos geduld…

Vreemd is dat toch, Mensen die menen Te weten dat zware Depressie hetzelfde Is als niet lekker In je vel zitten - Geen benul hebben Ze van de vraag Die ik mij stel Leven of niet leven? - Dat is heel iets anders Dan dat jij me vraagt: Hoe zit je in je vel?…

Kamer die volledig Over de kop is Geweest, vloer, Wanden en plafond Van boven tot onder Gekuist en gereinigd, Alles schoon en fris En dan jij, lief klein Diertje, symbool van Vrede en verdraagzaamheid Die op je dooie akkertje Een wandelingetje maakt over Het snoer van de schemerlamp En glimlachend ziet Dat het goed is…

Donkere wolken Vol dreiging in Het westen Met een paar Laatste sliertjes Licht van de Voortijdig ondergaande Zon - de dag die Zich vermoeid al Vast te rusten legt Voor ze voorbij is En dan onverwacht Een geweldige kegel Van licht die schuin Over het toneel van Deze wereld strijkt En U die ons zo maar Voor het voetlicht…

Geliefd was hij Bij zijn parochianen Gewaardeerd ook buiten De gemeenschap van de kerk Stond voor ieder klaar, Was er als hij er moest zijn En niet alleen bij het Avondmaal en de wijn - Tot hij eigenhandig Besloot de gebedsformule In te korten, met een Woord of vier, Waar hij niet op gereked Had was dat zijn collega hier -…

Goudgeel gerstenat Van rijke kraag Voorzien, hemels Goud op aarde, Smaakt naar meer, Meer, meer, veel Meer, natte sporen Op wang en kin, Is toch normaal Want ik heb zo'n zin Om alle sores die Me kwellen weg te Drinken, zodat ze - In ieder geval even- Niet meer bestaan Nu zie ik pas Hoe diep ik ben Gezonken, nu niet…

Bang voor gist'ren, Bang voor vandaag Bang voor zo meteen, Bang zoals geeneen Bang voor morgen, Bang dat ik het niet meer kan, Bang voor de angst Die het leven platlegt Van een echte man…

Veel raadsels En geheimenissen Kom ik tegen In mijn leven Weet niet meteen Het hoe en Het waarom Toch weet ik Dat ik alles Wat te duiden valt Niet nauwkeuriger Kan omschrijven Dan met de hulp Van mijn poëzie - Beter, en nauwkeuriger Kan ik het niet zeggen…