Alle inzendingen van bert

Zon die op mijn Schedel schijnt, Alle zwarte gedachten Tot achter de horizon Verdrijft - Alleen nog Bloemen in alle kleuren En vogelgekir dat tegen De bergen weerkaatst, Beek die kabbl'en blijft Tot in oneindigheid En die mij van mijn Vaste last bevrijdt Italie, Oggebbio, 2 mei 2013.…

Vat vol tegenstrijdigheden Ben ik, kolkend van Vrede en woede die Tegelijkertijd ongrijpbaar Zijn - het goede heb ik Voor met ieder mensenkind Maar sta ook hatelijk Tegenover hem als ik Omzie naar zijn hopeloos Menselijk tekort en ik Hem zijn wandaden Vergelden wil - Val ik terug op het Geweten waarin mijn Ziel nochtans…

Die altijd zuinig Geweest is op zijn Leven, zorgvuldig Inhoud gevend aan Het menselijk tekort, Plooien effenend In zijn dagelijks Bestaan, ziet terwijl Hij voortgaat alleen Nog maar de rafelranden Waarlangs hij moet gaan…

Als gedachten niet Langer zuiver zijn, Als ze worden Verdrongen door emoties Die nooit tot hun Recht gekomen zijn, en Onverwerkt verdriet alleen Somberheid ten goede komt Dan constateer ik dat Ik zo lang ik leef Aan mijn eigen leiband Loop - hond aan de riem Met te weinig speling…

Lang dacht ik De strijd die Het leven is Te kunnen winnen Door als een egeltje Opgerold door het Leven te gaan - Niemand hoefde dan Mijn stekeltjes te Zien, ze nooit Overeind zien staan, Nu merk ik dat ik een Stuk minder onzichtbaar Ben door mijn stekels In de volle lengte Uit te rollen, en ze Vervaarlijk overeind laat…

Waar hersens door Vermoeidheid en ziekte Tot stilstand zijn Gekomen, vastgelopen In het moeras van Menselijke moeiten, Daar is een glimp Van Jouw licht genoeg Om voor mij het leven Leefbaar te maken En mijn denken weer Op gang te brengen…

Waar met een overdaad Aan digitale wijsheid Het leven zo goed als Verdrongen is, daar zie ik Jouw vleugelslag in de vroege Ochtend als kristalheldere Uiting van het echte leven, Kunst die zich met geen Gigabyte vervalsen laat…

Ooit werd ik in Grenzeloze vrijheid Geboren in een wereld Die bol stond van De schoonheid van De schepping - naar mate Ik ouder word, ervaar ik Dat er steeds weer nieuwe Cirkels om me heen Worden getrokken - zonder Dat ik er invloed op heb, Leren moet ik mijn eigen Grenzen te trekken, om er Vervolgens behoedzaam Over te waken…

Waar jij nu honderd Jaar geleden met Jouw geesteskind, De Sacre, de muzikale Wereld op zijn kop Zette, een tegendraads Geluid liet horen in de Wereld van de ingedutte Klassieken, heeft jouw kantelpunt In de geschiedenis er voor Gezorgd dat wij hier vanmorgen om Acht uur in groten getale Bij elkaar gekomen zijn Om deze unieke…

berusten onze woorden waarin wij aarzelend of blind geloven niet op iets wat we al te graag als waarheid zien of bieden zij misschien alleen maar een dak boven het hoofd als beschutting tegen het harde soms bizarre bestaan mocht dit zo zijn, laat óns dan schuilen in heilzame zinnen waarbinnen én buiten wij ons kwetsbaar…

Als een forum van Professionele hulpverleners Zich vanavond buigt over de stand Van zaken in de Nederlandse Psychiatrie weet jij het Uitgangspunt, het DSM-handboek Als leidraad of dwangbuis, met Een kort zinnetje te nuanceren, Dat wij als mens dichter bij De apen staan dan bij wat het Ideaalbeeld van een mens zou Moeten zijn, en…

Als jij zegt dat individu En context uitgangspunt Voor psychiatrisch onderzoek Moeten zijn worden jouw Woorden genuanceerd als hij Zegt dat het ziektebeeld Voor een groot deel wordt bepaald Door alle moeilijkheden die mensen Eigen zijn en beweert dat alleen Zij die ten diepste aan het leven Lijden aanspraak mogen maken op Vergoeding…

Terwijl ik probeer Orde in de dagelijkse Chaos te scheppen, en Mijn gedachten tot rust Te manen staat daar Opeens een man van De gevestigde orde, Het openbaar gezag, En spreekt mij de Woorden toe die ik Versta als 'Wie mag u Wel zijn' - en terwijl Ik overduidelijk bezig Ben in het algemeen Maatschappelijk belang Voel…

Hersens die langzaam Het vocht verliezen Waarop ze leven Cellen die verdorren Waar ik bij sta Denken dat opdroogt Als een modderpoel In de hete zomer Wat over blijft zijn Gedachten op hun Allerdorst - en in Mij groeit het verlangen Naar gerechtigheid, het Recht waar ik naar dorst…

Vandaag word ik Maar moeizaam wakker En kom niet verder Dan matig bewustzijn Op een ondergrond Die stevig en rustig is Wacht ik op het moment Dat mijn luikjes opengaan Waarin zorgzaam zijn Opgeborgen de woorden Van rust en vree, Van geluk en verdriet, En van overpeinzing Van hoe ik in mijn Donkerste duister Bijna het leven…

PASTORIETUIN Kastanjes in volle Bloei die het leven Vieren in het Vriendelijke ochtendlicht Geur van nu te ruiken In de voetafdruk van toen Van mij als vijfjarig kind Dat aan het begin Van zijn mensenleven Dezelfde bomen meemaakte Met takken die als Slingerplanten dienden om De pastoriegracht over Te steken - en die samen…

Slaap die ik Uit mijn ogen Wrijf, droom die Onuitwisbaar is - Beeld dat helder Op mijn netvlies staat Bestand dat ik Verwijd'ren wil Maar niet met Zich spotten laat Angstbeeld voor Alle dagen Dat ik leef…

Loom luierend in de Late voorjaarszon Beschut genietend Onder het dak van Spinnend lover Merk jij mij op En terwijl verderop Het geroezemoes klinkt Van stamgasten die bij de Minnaar het leven vieren Geef jij mij snorrend Wat kopjes, en leg ik Vol vertrouwen mijn Hand op jouw kop…

Die altijd zuinig Geweest is op zijn Leven, zorgvuldig Inhoud gevend aan Het menselijk tekort, Plooien effenend In zijn dagelijks bestaan, Ziet terwijl hij voortgaat Alleen nog maar de Rafelranden waarlangs Hij moet gaan…

Hoe diep de afgrond Is waar langs ik Gelopen, soms geslopen Ben, kan ik van hieruit Niet zien, geen meting Mogelijk om deze diepte Te peilen en van de juiste Mijlen te voorzien, Afgrond met op de diepste Bodem een sediment van Onverwerkte emoties die Mij met alle geweld Naar beneden trekken, en zonder Mededogen naar zich toe…

In hout geschreven Legden wij indertijd Onze liefde vast - Jouw naam in de mijne Verbonden door een Hart voor eeuwig In deze boom gekrast - Nu jij me hebt laten Gaan is dat nog het Enige dat ervan over is: Ons nog net leesbare geluk Beschreven in een berkenbast…

Stilstaan in het nu, Herbeleving van het Moment, dat is waar Mijn geest naar verlangt Noem het rust voor Het overwegen van een Gebeurtenis die anders Ongemerkt vervliegen zal In de oneindigheid van De tijd - in het nu Wil ik leven, altijd in Het nu, ook als ik zeker Weet dat die rust me Niet gegund wordt, want Zoals alle…

Schoorvoetend sla ik Deze bladzij van Mijn leven om Nog niet wetend Of ik de volgende Eigenlijk wel lezen wil - Angst doemt op aan De rand van het Blad dat hier en daar Met ezelsoren verrijkt is Verder moet ik, altijd maar Verder, terwijl de grens Al lang bereikt is…

Hoe kan het toch Dat mijn lichaam Vanaf het moment Dat ik geboren werd Elke dag veroudert En elke seconde die Ik ouder word zijn oude Zelf verliest - terwijl Mijn hoofd met de dag Voller wordt en overloopt Van onverwerkt verdriet…

Zo zorgvuldig met Bloedend vaderhart Verstopt op een Onderaardse plek Die met infra-rood Niet te vinden was Handen bedekt met het Bloed van intens verdriet Levend in de gedachte Hier vinden zij ze niet Brengt de overvloedige regen Van het moment een waterstroom Op gang die het laat gebeuren, Die als enige de kracht heeft wat…

van die dagen uit een grijs verleden die hem zo nu en dan nog onderhuids betasten bij vlagen strelen van die dagen die hem soms nog laten verwijlen in verloren jaren die zijn bestaan ooit met fierheid kleedden van die dagen die stiller en eenzamer worden, geen uitzicht meer baren gaandeweg zonder hem verglijden…

Gehongerd heb ik, Gedorst naar de Gerechtigheid die Jezus alleen mij Geven kan - Hem kom Ik vanmorgen tegen Langs de boorden Van deze kabbelende beek Waar het water zachtjes Opspat van vreugde En Hij mij met Zijn water Het eeuwig leven geeft Geschreven op het Pinksterfeest 2013.…

Waar het volk zich Vermaakt met louter Lege spelletjes op De kermis van deze Tweede Pinksterdag Zie ik heldere vonkjes Oplichten in het duister Van dit jaar - vonkjes Die mijn donk're hart Verlichten en een einde Maken aan mijn levenssmart…

Hoe lang kan een Door-en-door vreedzame Hond zijn geduld bewaren Als hij dagelijks gestenigd Wordt door de onopgevoede etters Van hiernaast die denken dat Het wel lollig is om die goedzak Op stenen in plaats van Een knuffel te trakteren - Levende vrede die vermoord wordt - En als ik dan die loebes Ben die elke dag op woorden…

Granaatscherven die Vernietigend in de Rondte vliegen, dood En verderf zaaien in Wat eens de wereld Van de schepping was - Dat is wat in mijn Hoofd gebeurt zonder Dat er een oorlog Aan te pas komt…