Alle inzendingen van betty veerman

Twee voeten steken uit het bed. Gluren van onder de dekens. Blank en groot. Beetje behaard ook. Fraai. Ik zie ze al jaren, verstopt tussen leder, leggen ze mijlen af werken, ploeteren, ook voor mij, zo trouw. Plots komen ze in beweging, dribbelen door de kamer, en verdwijnen uit het zicht. De voordeur slaat. Het is niet erg, ik laat…

Een plekje zou ze krijgen, in een mooi en nieuw tehuis. Een grote ruime kamer, met pantoffels voor de buis. En ze zag de voorjaarsbloemen, bloeien in de achtertuin. En tijdens warme zomerdagen, zat ze heerlijk op het duin. Maar de herfst bracht lange dagen, eenzaam lag ze in haar bed. Zo nu en dan kwamen de kinderen, en werd er even opgelet…

We hebben een boek geschreven. Een verhaal over liefde en geluk. Het is herschreven, het is gevallen, maar desondanks ging het nimmer stuk. Er waren soms wat strubbelingen. Er is hier en daar wat uitgevlakt. Maar we bleven het proberen. En hebben de draad weer opgepakt. Het is misschien wat saai geworden, een mens vergeet gewoon te veel…

Soms, als een zonnestraal door de ramen gluurt, de tuin nog glimt door ochtenddauw. Draai ik weer dat ene liedje, dat blijf ik doen, muziek voor jou. Ik zet de deuren heel wijd open, een stem die hoger en hoger klimt. Op zoek naar hem die zo geliefd was, en nog altijd wordt bemind. Mis jij het ontwaken van de lente, de witte rijp op het…

Het water in de beek is helder en bijna vlak. En tussen het wuivende hoge riet ligt een half verdorde tak. Er hangt een geur van dier en gras, als je op het klaphek zit. En de wilde trotse bloemen kleuren van violet naar hemels wit. Voorjaarszon filterend door varens en berkenblad. De bomen hangen hoog en loom over het zanderige pad.…

Hallo Benthe, Zo lief, zo klein. Je werd verwacht, je mag er zijn. Wat werd het krap, in dat warme bad. En ook het wachten werd je zat. Dus met wat hulp en met een knip verliet je snel het moederschip. Wat een ruimte en wat een licht. Van schrik deed jij je oogjes dicht. Jouw leven is begonnen, een fantastisch avontuur. De toekomst zal…

Door de groene drassige weiden, glijd je daverend vooruit. Met een buik vol lentevlinders, en je hoofd tegen de ruit. Er groeien gele paardenbloemen, en druiven voor de zoete wijn. Vliegen die onrustig zoemen, in een veel te volle dichte trein. Langs de hoge kerktoren, voorbij de boer met overall, Door de tunnels, over bruggen, en af…

Ik heb je in het bos verstopt. Het is niet zo ver, ik kom er vaak. En het is heel vertrouwd. De anderen zoeken nog steeds. Vragen zich af waar je bent. Maar ik vind je meteen, zodra de voorjaarszon het woud verwarmt. We fietsen samen. Luisteren naar de vogels. Praten met de bomen. Je verandert niet. En als de herfstbladeren de koude…

Achter witte stapelwolken, schijnt een helder stralend licht. Half verscholen, onaantastbaar, kleurig, magisch vergezicht. De zomerzon laat me lachen, plaagt mijn veel te witte huid. De wind verwart mijn haren, als ze blaast van noord tot zuid. En de aarde blijft maar draaien, om die gele grote ster. Rustig drijvend in het vacuum, onbereikbaar…

Ik heb thuis een hoedje, een hoedje op de kast. Daar ligt hij heel rustig, is niemand tot last. Een hoed draag je meestal, tijdens een koud en nat seizoen. Maar net als de drager, gaat hij eens met pensioen. Die hoed heb ik niet zomaar, die hoorde op iemands hoofd. Dat hoedje van mijn vader, van wie het licht is gedoofd. Ik heb thuis…

Ik ken een hele mooie fee, zo mooi als een lenteroos. Ze woont bij ons in de tuin, ze is altijd vrolijk en zelden boos. Ze loopt lieflijk door het gras, en strooit toverzaad in het rond. En zie al gauw, komen er bloemen uit de grond. Alle kleuren van de regenboog, je weet niet wat je ziet. En in de blauwe lucht, zingen vogels het hoogste…

Hij loopt verslagen door het zand. Zijn huis verwoest en uitgebrand. Hij heeft zich nauwelijks bezeerd. Maar zijn wijk is platgebombardeerd. Zij zoekt al uren in het puin. Een tank staat roerloos in de tuin. Ze roept en huilt allang niet meer. Omarmt haar pluche teddybeer. Er loopt een kind dwars door de stad. Met een mobiel, en een zak…

Hij bouwde eens een houten nest, waar de wolf 's nachts zachtjes huilt. Wurmde zich in het wollen vest, en heeft zijn goud toen ingeruild. De honingbij geeft hem honing, buiten staat de stalen zeis. Hij is vandaag alweer de koning, om zijn hals hangt de eerste prijs. En het woud zingt een voorjaarslied, hij luistert vreedzaam en bedeesd…

Uit de speaker klinkt een stem, zo zuiver en zo puur, Die me eventjes ontroert op het late avonduur. De muziek galmt door de kamer en ik luister ongestoord. Ik duizel door de tekst, die mijn innerlijk bekoort. Ik laat de woorden binnendringen en rijg ze samen tot een lied. Ben gevangen in het verleden maar het heden stoort me niet.…

Zwoele zomeravond in de binnenstad. Decor van rollerskaters. Jongeren die onbesuisd over asfalt scheren. Verbannen, brullend verkeer. Neergeslagen is het stinkende beest, dat al jaren het centrum teistert. En ook de tram en fiets zijn opgelost in het grote zwarte niets. Geen gejakker van een krioelende menigte, bevangen door een verslavende…

Boom, Majestueuze boom in het Wertheimpark. Centrum van de stad. Door het sierlijke staal, wring ik me naar binnen. Imposante boom, met takken die reiken, naar alomvattend licht. Zielen die schuilen tussen groene bladerpracht. Dichtbij een fontein, een waterval in steen en brons. Jouw schaduw, over monument van glas. Geschiedenis bewaard…

Dementie Ik draai me even weg, van dat moe en bleek gelaat. En luister heel geduldig, als je zacht tegen me praat. Je blijft maar zoeken op die zolder. Je blik lijkt soms verdoofd. Trots zing je oude liedjes, die bleven zitten in je hoofd. Als een oude grammofoon, blijf je hangen keer op keer. En als je weer iets is ontvallen, sterf…

Daar zit je dan in je mooie flat Het is nog vroeg, dus nog maar een kopje thee gezet Achterover hangend in je luie stoel Waar moet je beginnen, wat is vandaag je doel Je kan niet meer mopperen tegen die ander, want die is er nu niet meer Niet meer samen eten of lekker zeuren over het weer Een bezoekje aan de buurvrouw of een boodschapje…

Vroeger liep je koddig En je sprak een eigen taal Tegenwoordig vlieg je zonder vleugels Maar in een kast van staal Van oost naar west reis je Door het luchtruim of op de grond De techniek brengt je overal Een vreemde taal komt uit je mond Vroeger liep je Geen zeven sloten tegelijk Tegenwoordig vlieg je En ik zwaai als je naar beneden…

Soms zijn er zware stormen En dan vaart je levensboot Door de ruige zee En is de mens in nood Je zet de zeilen bij Het roer stevig in de hand Trotseer je de orkaan De bemanning aan je zij En tussen het wassende water Heb je nauwelijks nog zicht Maar plots verdwijnt die donderwolk En zie je weer het licht…

Ergens op de Veluwe Door het rulle zand Loopt een vader met een kind Samen hand in hand De avondzon glinstert stralend Door het groene bladerdek Nog even en de zon Wordt door de maan opzij gezet Beiden genieten zwijgend Op dit late uur Van het mooie en het tere De schoonheid der natuur Dan staan ze roerloos stil Want op een open plek…

Dwalend door het beukenbos Ben ik even weer dat kind Dat eens met jou door het lover liep En hoopt dat ze je vindt Ik zoek tussen beuken en berken Door bladeren en natte mos Het bos waar je zo graag kwam En hier laat ik je los Je geest deint op de wind Elk briesje neemt je mee Laat je zweven door het woud Laat je dalen naar benee Dwalend…

Met jouw vast in mijn hand Ga ik door het lageland Welk dorp kent jou niet Overal ben je geweest Daar zing je je winnend lied En is jouw geest Harde strakke lijnen in het midden Gespannen wachtend op die klap Jij aan de andere kant Kan alleen maar bidden Dat dit over gaat Heel rap Zweet druipend op de grond Haren dansend in het rond…

Schoorvoetend treedt hij binnen De jonge debutant Achttien lentes jong nog maar Friemelt aan zijn haar Wachtend op een teken Dat hij beginnen kan Kijkend naar publiek Gespannen jongeman Vingers zetten toetsen aan Klanken die door ruimtes gaan Wiegend op muziek Neemt de knaap ons mee Genietend van zijn spel In het muziekcafé…

Gelegen in het hof Strelend door het haar Vertelt de jongeling Non verbaal Liefkozend zijn verhaal Samen zonder schroom In het warme nest Laat de muze hem begaan Minnend op zijn best En op het bed van bloemen In de open lucht Weet ze dan precies Laat Romeo nog een zucht Voordat hij zich verliest…