Alle inzendingen van c. paris

Boomstronk. Vogel. Hoog in de lucht. Geen plek meer. bossen. Vervuiling. Kapping. Mensen. Water. Zee. Rivier. Olie. Vervuiling. Leegroof. Vissen. Dood. Hoelang nog? Tot Sint Juttemis? Nee. Veel eerder. Als we zo door gaan. De lul. De mens. gezond- heid. Schadelijk. Niet leuk. Voor gene- raties na ons. En nu al. Verschrikkelijk. Dood. Dood…

Het is bekend en het staat vast de PVV wint enorm en haalt de bezem door de politieke kamers en daar moeten we blij mee zijn, toch? Maar of Nederland dat zal zijn, dat valt nog te bezien en wat en hoe gaat Wilders nu te werk, zal hij fatsoenlijk en com- promisvol zijn of als een hork, een lompe boer in een herenhuis? Het is afwachten…

God wacht in de schemering, Hij heeft een kaars in z'n hand en laat een traan vallen in het boek der wereld en mensheid.…

Ik start als een soldaatje door de modder bewapend met al m'n voorraad en geweer, zo breek ik telkens door de linie heen, ik ga, van kwaadheid gemaakt en ben brekebeen. Want alles wat ik doe valt verkeerd uit en de vijand is toch net een onsje slimmer, altijd kom ik weer verkeerd uit de nacht en sta ik op met hartwond en bloedspijt. Ik…

het zilveruitje zweeft achter de ruit van het ronde glas, hij komt uit de koelkast, uit de winkel, uit de grond.. maar nu dus in deze pot, hij glanst, is bleek, haast doorzichtig, hoe vreselijk zijn lot! Ik eet 'm daarom maar vlug op om 'm uit z'n lijden te verlossen, want anders gaat 'ie in de vuilnisbak (de groene) en wordt 'ie wéér…

Ik riep de zwanen maar zij sprongen op als vlinders en bewogen in de hemel zo vrij en draaiden om elkaar heen. Toen riep ik ze nog een keer en kwamen ze terug en landden op de vijver en voorbij was mijn trip alweer. De brug bracht mij terug naar huis en ik zocht alweer in het telefoon- bestand naar mijn dealer en belde hem en…

ik zie jouw lach, aan het strand met handdoek in je hand, en op de achtergrond een koelbox en een parasol die me elke keer weer als een klok in mijn hoofd en mijn hart, stilzet. Telkens ont- vreem ik weer jouw lach jouw gedachten uit een lichaam die ik nooit goed heb begrepen. Soms besta jij teveel in mij.-…

ik wil nog één keer uitleggen het nut van gedichten maar tik tegen het whiskeyglas dat omvalt en in de bar wordt het onmiddellijk stil en wijst het publiek met de spotlight op mij gericht naar mij en even later loop ik buiten dronken en leg ik uit aan de sterren, schreeuw ik naar de sterren, die ik ook vraag om de juiste weg naar huis…

(om onder water te blijven) ik maak gehakt van de sprookjes ik schrijf over de werkelijkheid ik ben een diepzinnig artiest die binnenkort naar de bodem van niet alleen de oceaan maar van het leven op zoek zal gaan. Ik schrijf stilistisch dat je d'r koud van wordt. Alleen laat ik tranen met tui- ten, omdat niemand me wil le- zen. Ze…

haar ring geeft haar net die extra klasse of juist extra ordinaire aantrekkingskracht, dat hangt ook af van de vrouw natuurlijk…

ze is zo lief ze kruipt in de telefoon opgerold haast in slaap mompelt ze nog een paar woordjes, voordat ze ophangt, ik hoor de telefoon nog kraken dan sluiten we ons weer af, ieder voor zich in z'n eigen kamer, in z'n eigen cel.-…

ik wil graag een fou- te haiku schrijven die uit z'n verband wordt gerukt door een storm…

het museum is spiegeldicht ik zie niks dan alles te veel licht teveel spotlights ik sta in de witte ruimte een hoofd staart me aan, hij tweehonderd jaar oud, maar maakt een frisse indruk, ik wil bukken en bidden als de heilige die hij is, en slurp de beker met een rietje, alles is teveel, het koele overzicht vergeten, staar…

De stilte is indrukwekkend mensen in rijen achter hekken op een plein waar een enkel Geluid van een ambulance die stilte -zingend- doorklieft -dat maakt de stilte zo mooi- Plots een roep, een schreeuw die duurt en duurt, de gezich- ten blijven in de plooi, al zie Ik een enkeling opzij kijken. En snel verschrikt en paniek dan, een…

arm en onopgemerkt glijdt de slak over het tuinpad bij nacht. Hij draagt z'n huis zoals de mens z'n kruis en verdwijnt onder de heg, de zon schijnt morgen weer hard op de stenen. Hij draagt het als de slak die hij is. moeizaam.…

de shampoo maakt van mijn al kleine wereld een pijnlijk tranendal…

het is koniningenacht slingers en pisbakken in de stad, muziek die door het volume je richtings- gevoel verstoort, lallende oranje mensen die gekreukt plastic achterlaten, en morgen nog twee keer zo hard, overmorgen hangt er een rare stilte in deze stad, en zullen bezemwagens de orde herstellen, zullen de duiven weer voorzichtig…

de lucht betrok het begon te waaien en te regenen, niet normaal! de dichter trok z'n zondagspak aan en begon te dichten…

De vogels tjilpen volop de bomen worden groen een tractor rijdt rokend voorbij ik verwonder me over de wereld, de kip en het ei. En alles maakt me blij zomaar omdat alles leeft onder de zon, al verdwijnt die weleens, ik maak me ook vrolijk omdat ik Besef dat als ik dat nu niet doe, het er nooit meer van komt..en ik wil ook weleens…

Het wil maar niet klinken ik zal er een keer in verdrinken in dit onnodige tijdverdrijf. Dit zingen is mij een last het lukt me niet maar ik oefen alvast. Gebroken akkoorden dat past goed bij mij: zingende noten om een gebroken ei. Laat het roesten en roken en dan op een goede dag of nacht: een gedicht dat op zichzelf staat als…

mijn kolen jouw kolen we branden langzaam op in het donker, en geven nog af op elkaar.…

ik zie de bomen al groen bewegen voor de blauwe lucht, vogels schieten heen en weer, van boom naar boom naar boom en wij leggen ons neer op het kleed en genieten van deze dag, het blauw van de lucht spoelt de zorgen van ons af, verwarmd worden we door het geluid van spelende kinderen, en de auto's niet al te ver weg storen ons niet eens…

Ik sluit af met een gedicht dat alle moois wegjaagt iets vets en goors zoals je het zelden hoort Dat afrekent met poëzie als iets moois. Dat as strooit in je ogen en je haar ver- wilderd achterlaat Ik hoop dat dit gedicht je op de een of andere manier schaadt. (terwijl ik wegrace op mijn brommer..) Toch hou ik nog van jou, dat…

Het onweer buiten is losgebarsten. Ik hou me stil in mijn hol en luister in stilte naar wanneer het gevaar buiten is geweken. Intens en met kloppend hart naar wat gaat komen, introvert maar klaar om aan te vallen. (ik lijk wel een bedreigd dier) Nadat het gevaar is geweken ga ik naar buiten, kijk opgelucht om me heen, strek m'n ledematen…

je mooie fonkelende ogen zijn het niet alleen, je prachtig glanzende blonde haar ook niet, dat prachtig opgestoken verfrissend richting de hemel schiet, je stijfrode lippen die lachen al zijn ze gesloten, je wipneusje die je iets grappigs geeft, je rode wangen die stralen als door zonbeschenen appels en verder al je fenomenale golvingen…

Het hoofd stroomt ondersteboven van het bloed, ik zie beelden achteruit als auto's racend van Alkmaar tot Citroenwege? Alles is fantasie, en is sterren en manen en ook planeten. Ik ben boerenlul geweest maar zit nu gesjeesd in een inrichtingswezen. Ik plant steentjes in de harde grond en zie walibi's in de dierentuin naast bokken…

Ik heb aan iedereen lak mijn rijmpjes zijn luchtig als schuimgebak, met ro- de kersen eromheen ge- drapeerd, zo rood als rode rozen en daarna dan met een kwast heb ik lak ero- verheen gesmeerd voor de glans, een schilderijtje van suikerverf en dan nog vier mooie roze latjes daar- omheen, een schilderijtje om te eten, waarom…

De fietser tegen de wind sprint tegen een vervelende opponent die hij goed kent, maar wennen doet het niet. Hij heeft huid en haard verlaten en koerst af op een nieuw zijn op zijn new- age fiets, een tent achterop en twee lichten. Wat is de nieuwe bestemming? Een beter leven. Langs koeien en industie rook droomt hij over verlichting…

Hij praat boeiend, legt zijn woorden uit als een accordeon. Alles gaat bij hem vooruit of blijft haken anders, in depressie en een slecht geweten. Daarom zingt hij vlug en muzikaal, dat wel, alsmaar vooruit of blijft thuis. En als hij er een aantal op heeft wordt hij aanvallend en na verloop van tijd moe, zakt achter…

dronken kruisvaarder ben ik, kruisvaarder met een tik flauw ga ik door de ruimte van de tijd, met veel haat, altijd met haat, en dronken ook nog. Als het aan mij ligt, haal me van die baan want ik ben niet gekwalifi- ceerd, haal me van die baan, ik neem de afslag vast ver- keerd, lijdend onderwerp ben ik van veel discussie,…