Netgedichten

netgedicht (nr. 32.394):

Een nieuw Nederland

De stilte is indrukwekkend
mensen in rijen achter hekken
op een plein waar een enkel

Geluid van een ambulance
die stilte -zingend- doorklieft
-dat maakt de stilte zo mooi-

Plots een roep, een schreeuw
die duurt en duurt, de gezich-
ten blijven in de plooi, al zie

Ik een enkeling opzij kijken.
En snel verschrikt en paniek
dan, een soort massa-psychose.

Nee hè! Dáar gaan we weer.
Eerst geloof ik haast niet
wat ik zie, mensen als mieren

Door elkaar heen, op de vlucht,
en meteen schiet Karst T.
door je hoofd, toch niet wéér

Een aanslag. Ik begrijp de
trillende en geschrokken
mensen, allemaal verschillend

Van elkaar met andere ge-
dachtes en ideeën mooi bij
elkaar. Maar misschien is

Dát wat ons bindt, de angst
en boosheid over dit nieuwe
Nederland, we herkennen

het in ieder geval allemaal.-