Lastig portret
het museum is spiegeldicht
ik zie niks dan alles
te veel licht
teveel spotlights
ik sta in de witte ruimte
een hoofd staart me aan,
hij tweehonderd jaar oud,
maar maakt een frisse indruk,
ik wil bukken en bidden
als de heilige die hij is,
en slurp de beker met een rietje,
alles is teveel, het koele overzicht
vergeten, staar ik diep in de
zuigende blik van iemand die ik
niet ken. eenmaal buiten vraag ik
me af wat ik net heb gezien,
ik ben wat verward.-
Geplaatst in de categorie: kunst