Alle inzendingen van c

de rommel in huis kan me niet schelen ik kom hier om spullen te stelen en als ik ga laat ik hooguit een haar liggen eigenlijk ben ik best netjes. er is hier geen mens te bekennen straks misschien een paar en een hond maar ik ben niet bang niet bang voor trammelant laat ze maar komme ik ga voor niemand uit de weg ik ben niet bang uitgevallen…

ik stond bij de pin-automaat en drukte de pincode in daarna ging ik naar huis om te slapen. in mijn droom ging een camera rond in m'n huis die me maar bleef volgen, heel irritant, maar wat doe je er aan? niks vrees ik, in deze moderne wereld is een hoop aan de hand wat vanzelfsprekend is en als je dat niet meer be- seft…

druiven roken sigaretten melken vlees drinken slapen op de plank dromen oppotten alles op z'n kop zetten om werkelijk- heid te verslaan als een bezeten journalist.-…

zo kort mogelijk als ik kan zeggen: ik hou van jou.…

met waterpistool de albert heyn binnenlopen, mensen daar bang maken maar wel op een bescheiden manier, je moet de mensen rustig benaderen en niet de stuipen op het lijf jagen, beetje rondstappen met je flap- schoenen en je rode neus op, tot slot de groente water geven, de wonderen van het kapitalisme aanschouwen, jezelf de winkel…

het leven is een treurig gebeuren, het zal je maar overkomen.…

ik staak vandaag mijn zinnen en neem de bus naar de overkant van de oceaan ook in het echte leven bega ik geen doodzondes dan toch stommiteiten of struikel ik weer nog voordat ik kan beginnen, mijn levenspad is een vluchten voor dingen zo ziet mijn leven er nu eenmaal uit, tot slot van dit stukje wil ik nog een lied voor u zingen…

de lucht is benauwd het ademen valt je zwaar alweer geen regen te bekennen en het wordt er niet beter op volgens buienradar tja, ik denk dat ik maar naar het buitenland verhuis om te verlanden in een buitenhuis of zo en anders de koelkast in- loop om daar te chillen ja, je moet toch wat, je moet toch wat met je spaarzame tijd…

je keek bewusteloos toe schuin vanuit je ooghoek naar waar je wilde kijken, je keek omhoog naar het donkere raam, per vergissing jouw arm afhangend van de bank. hij herstelde je pose, deed vaderlijk een deken over je heen, het leek of je sliep. vol bewondering zal god jou naar boven tillen, daar waar de gloeilamp gloeit.-…

Bang te ontwaken slechts nog mijn ogen open en het is voorbij…

opgesloten in dit vertrek hou ik m'n mond luister naar de buizen luister naar het druppelende water niet dat ik daar wat mee kan, een muis rent radeloos om me heen en verdwijnt door een kier, hij wel. ik niet, mijn huilende stem echoot droog tegen de muren, ik blijf zitten waar ik zit en treur, huil bakstenen tranen. er boven zit…

als weer de tijd heen en weer rijdt je er naar blijft kijken gebeurt er niks ben je een stilstaand beeld op een wit doek een dood beeld zonder zin of bloed en dat is mooi, als je dat wilt.…

Als een dor herfstblad in het hart van de zomer voel ik me misplaatst © C. Estmoi…

ik loop je achterna je bent de wind te vlug af het zonlicht heeft zelfs geen vat op je, hoe kan je zo ijl zo rap zo watervlug zijn? ik probeer een afdruk van je te vinden een blauwdruk die bewijst dat jij bestaat dat ik niet tegen windmolens vecht, maar ik word belachelijk ge- maakt, hoe kan het bestaan dat ik je overal vind, in de…

de wind zucht de wieken bewegen het hout slijt, en de tijd draait er als altijd omheen.…

'halsje wilde biertjes achteroverslaan zoveel dat 't z'n neus uitkwam en z'n oren hij belandde in 't ziekenhuis waar hij helaas overleed. jammer dan, had ie dat maar niet moeten doen dan had ie zich maar moeten inhouden had ie maar moeten overslaan maar kom op val mij niet lastig zeg ga hier vandaan…

lag verloren tussen de bladeren had een hand voor m'n mond gaapte en liet een boer, ik voelde me compleet op m'n gemak in deze herfstzon o als ik dit maar over kon doen, daar zou ik veel voor geven en ook overhebben. ja, de wereld is een wrede plek er wordt gemoord, ledematen worden afgehakt, ziektes in aantal haast niet te tellen en dan…

ik was onheelbaar mijn geheugen liet me toen ook al in de steek, zoals dat gaat met verwarde mensen, je denkt je drinkt je vlucht wat en staat altijd langs de kant van het levenspad, kijk, zie je? daar gaat het leven aan je voorbij in sneltreinvaart een automobiel, en alles wat je zegt verstomt in de regen daar sta je met je paraplu…

De liefde en ontroering die ontstond toen haar lichaam in aanraking kwam met het vooruitstrekkende heiligdom Neem mijn hand, pak hem goed vast Ze voelt haar vlinders op zoek naar een uitweg door de slokdarm om de lucht te vullen Vlieg Vlucht! Laat ze gaan Het zijn maar eenvoudige insecten Ze volgden één voor één tot het hemeldak gevuld…

het loopt best het loopt best aardig soms hakkelt 't wat nee, ik laat me niet insneeuwen ik ga ski's kopen, denk ik.…

ik schiet gaten door de vergankelijkheid je moet toch wat als verder niets wil baten, gekleurde lichtbollen in de lucht als ver- zet tegen iets waar je je niet tegen kunt verzetten en heb daar veel lol in. nee, het gaat buitengewoon goed voor mijn doen, de hele dag geef ik energie- kaartjes aan iedereen die ze wil hebben, de rest van…

een kleine luchtbel in mijn hoofd werd een knikker, en zo kwam ik van mijn depressie af.…

een stroom van woorden of toch maar stil? nee, het is aan jou om te beslissen of liever in een rivier doodstil op de bodem zitten wachten in een glazen vierkant de vissen en de lissen om je heen bewegen je als je stil blijft zitten komt het allemaal goed, maar onder en boven je hoor je alleen maar blup en de vissen gaan…

Het is donker langs het water regen golven maar ik wil het Druppels langs mijn haren mijn kleren kleddernat maar ik wil het Mijn neus mijn oren mijn gezicht koud en blauw maar ik wil het Ja, ik wil het!…

één man maar die koninginnedag in de soep laat lopen, met een auto in volle vaart het publiek in en onherstelbare schade veroorzaakt, één persoon die, in de war of niet, het verpest voor iedereen, jong en oud, zwart en wit, man en vrouw, één gek die van één van de weinig typisch hollandse rituelen, van deze dag niks overlaat dan…

De zon brak langzaam door de wolken heen Ik voelde haar warmte teder op mijn gezicht Wat is de wereld toch mooi in zulk stralend licht En wat voel ik me intens gelukkig hier alleen Vorig jaar juni, ik weet het nog goed De telefoon ging, ga jij vanavond mee we gaan vannacht met een groep naar zee zwemmen want het wordt op zeker vloed Tuurlijk…

de vogels vliegen laag over het huis twee soepele geluidloze motorvliegtuigjes twee ganzen indrukwekkend samen geruisloos over de bomen op weg naar.. ja, waar naartoe? ik weet het niet, ik zou het moeten nazoeken op internet maar dan verpest ik het beeld en dat wil ik niet. dus denk bijvoorbeeld aan Nils Holgersson die zit op de rug van…

niksvermoedend ging ik zitten naast het net geklede gezelschap op een houten stoel in de halfronde zaal, de muziek begon: het leek alsof ik door een vloedgolf werd geraakt, ik kon nog net op tijd mijn benen schrap op de grond zetten, mijn handen versteend op mijn knieën, jammer ik werd toch weggeblazen de ruimte in en onder mij bewogen…

pas als ik niet oplet hoor ik een brommer die voorbijgaat zo verschrikkelijk hard, hoor ik uit een raam een melodie zo- veel mooier soms dan wat ik ooit heb gehoord- bij allebei blijf ik bevroren staan.…

blaas hoog van de toren als je wil ik sluit me weer op in de toren en zie je wel nadat de storm- de kale bloemen plukkend in de zomer en dan op vakantie gaan. en daar op een fluit blazend met de vogels om me heen, zal ik van schilderijen genieten en thee voor mezelf inschenken- en eenmaal terug de luiken weer openen om jou te begroeten…