Alle inzendingen van catrinus

hoe eerlijk ben je als je eerlijk bent ben je eerlijk als je niet de juiste namen noemt wetende dat zij dat dan wel zullen doen terwijl jij volhoudt dat je diegene niet kent kun je eerlijk zijn door oneerlijk te zijn? Iemand beschermen of juist niet ondanks dat hij je ooit verried een geheim bewaren of soms beter van niet? Hoe…

zo zacht je huid zo zacht zachter dan het fluweelste zacht ik zal je door je boven en onderaardse gangen volgen en blijven hopen dat ik als ik mag blijven slapen mijn lichaam mag warmen mijn blind verlangen laven aan jouw fluweelzachte huid deze diepzwarte nacht…

woorden hebben kracht woorden hebben macht sommigen doen verlangen en anderen blijven maar even hangen bedoeld om de waarheid te laten ruiken soms echter laten woorden zich misbruiken we hopen op hen te mogen bouwen ze te kunnen vertrouwen soms schieten ze tekort soms kunnen ze je wel degelijk raken je hele ziel en zaligheid opfleuren of…

de omstandigheden hebben ons doen zwijgen en iedereen is stil de schuldigen die aldoor dreigen voelen nu zelf dreiging koud en kil en buiten horen we de vogels alsof er niets gebeurt zij kunnen vrijuit flierefluiten de wereld is in tweeën gescheurd…

geloven is jezelf een zekerheid verkopen die hoogst onzeker is is jezelf voorliegen? Is het de simpelheid ontkennen van wat werkelijk is: dood na leven? Is het ‘t nog mooier maken? Het is ontegenzeglijk een subtiele fijne vorm van bedriegen en god wat is daar op tegen of is het gewoon vorm geven aan die diep ingeprente zekerheid dat…

hij loopt alleen over straat met een geleend hondje zijn reden de oude buurman is moeilijk ter been en dus alle drie blij de gezagsdrager gebukt onder z’n te dragen last kan hem niks maken een hond mag z’n baas immers nog uitlaten ook hij is blij hij houdt niet van stampij in een stille levenloze straat en vraagt zich af hoe…

zet twee vrouwen bij elkaar die elkaar ook maar een beetje liggen en een woordenhemel breekt open een stortvloed aan teksten daalt neer op de argeloze toehoorder zet twee mannen bij elkaar die elkaar ook maar een beetje liggen en ook zij stralen harmonie uit ook zij bevestigen elkaar ….. in gepaste zwijgzaamheid…

jij laat me binnen je hebt je deur ontsloten ik glij de gang in vage herinneringen aan toen ik hem ooit verliet vanaf de andere kant? Dit is het andere beminnen het voorspel waarvan de natuur in stilte heeft besloten of het al dan niet in een menselijk vorm zal worden gegoten en als door dit avontuur een nieuw wezentje is ontsproten…

de jachtige goedlachse wereld vol snelle en grofgebekte straten is vleugellam geslagen ligt er zo uitgeteld bij en aan z’n lot overgelaten iets meer dan acht tellen waren genoeg deed ons beseffen dat de klap ons toegebracht meer dan verwacht aansloeg zo het virus wil ligt GANS het raderwerk dezer dagen stil…

ik probeer je met m’n ogen te omarmen jij probeert mij met je borsten op te warmen je pupillen verwijden wie ben ik om je gespreide benen te omzeilen heb erbarmen heb erbarmen ik val niet of juist wel te benijden en dan dan verliezen en verdwalen we voor eeuwig in ons beiden jij en ik zomaar door die ene die alleszeggende…

kan een oorlog schoon zijn? Nee niet uiterlijk mooi natuurlijk maar niet vies niet smerig zonder afgrijselijke slachtpartijen zonder mensen aan flarden geschoten opengereten hoofden als kokosnoten gespleten kan dat – zo schoon? Ja dat kan want er zijn bommen die gebouwen heel laten die mensen van binnen raken ze creëren levenloze straten…

de leeuw weet hoe hij het als leeuw goed doet hij weet waartoe hij zich beperken moet meeuwen weten waar te vliegen waar te zijn ze doen dit nu en toen al eeuwen ze beperken zich tot hun wezen – ze zijn meeuwen de hond nog steeds een hond maar ergens ook nog een beetje wolf waaruit hij ooit ontstond hij begrijpt de mens erg goed maar…

de mens vindt zichzelf zo groots zo machtig zo krachtig reist naar de Maan en op korte termijn gaan we zeker naar Mars hij kan zoveel en denkt zo groot maar virussen zo klein zullen hem altijd overvallen even de baas zijn ooit hadden we de Spaanse Mexicaanse en de vogelgriep MERS HIV EBOLA SARS ze verborgen de dood in het geniep…

hoe groot is afstand valt het uit te drukken in tijd zijn het mijlen tussen plaats A en B is het het verschil in cultuur of dat in rang en stand en tel je daarom niet mee? Is het de taal van het ene of het andere land of is het toch die hand van een vader die nooit naar z’n kind heeft gereikt? dit laatste is geloof me de grootste afstand…

weinig zo moeilijk als lezen in de tuin de vogels zingen kwetteren schetteren de vlinders fladderen de mieren kruipen her en der uit de voegen een slak heeft een wereldreis voor de boeg en wat er op de bladzijde stond die ik net omsloeg ben ik al weer vergeten de natuur heeft dit op zijn geweten ik leg het boek maar neer en ben de…

zowaar zomaar kwam ik je tegen jij lacht naar mij ik hoefde niets meer te overwegen ik dacht die vrouw die wil ik aan mijn zij vandaag geef ik jouw dit gedicht kijk hoopvol naar jouw lief gezicht en zie hoe je net als ooit weer zo betoverend naar mij lacht na 30 jaar vanaf toen komen we elkaar weer tegen zonder dat we het beseften…

de geur van een bloem de vlucht van een vogel de warmte van de zon de mens met z’n eeuwige woordengegoochel een spin die in een boek zijn eigen web ontspon ze doen wat ze doen omdat ze het altijd zo deden zij zijn het die het langst zullen overleven ver voorbij de dagen van heden omdat ze altijd dichtbij wat ze zijn zijn gebleven…

O dat voorjaar: het is wakker worden je ogen uitwrijven het gordijn openen de laatste slaap verdrijven de zon zien glimlachen en hopen en dan zeker weten het wordt een stralende dag het leven overrompelt met een gulle lach de oer energie pleegt natuurlijk overal z’n te verwachten overval knoppen barsten open zet m’n deur op wagenwijd…

VRIJHEID hij keek naar de lucht naar de wollige wolken zwaaide de vogels toe nooit blijven ze staan nergens aan huis gebonden welkom in alle landen bij alle volken ze hebben een vrijbrief om overal heen te gaan van wie gekregen waar gevonden wolken drijven voorbij langzaam en vredig en de vogels die acrobaten ze lachen naar mij…

kunnen ze nog wel die standbeelden van oude helden die boeven bleken kan het nog zoiets als ‘Us Mem’ – het beeld * van vruchtbaarheid en voorspoed voor de boer - ze strekte ons land tot eer nu het symbool van uitbuiting uitsluiting vervuiling van en wie weet wat nog meer ? of zullen standbeelden ons blijvend doen herinneren:…

vergelijk ze met elkaar waaier uit die kleurenstaal welke is de mooiste welke ben jezelf? Het hemelse blauw het alles of niets zeggend zwart of wit het vredig groen van gras of is ‘t het diep mysterieuze bruin in jouw ogen wat mij bijna noodlottig was het hoopvolle oranje wat in de opkomende zon zit of verlies ik me in de kleur van…

wees mijn zon mijn wind mijn baken mijn stuurman tijdens ons varen bol mijn zeilen laat de zee op tijd bedaren wees het kompas zorg dat we niet van koers af raken en als ik de lading los moet jij de rust bewaren dat koesteren ruimte in jezelf maken en zolang ben ik je tros het is zoveel wat ik van je durf te vragen ik vraag…

hoeveel talen je ook hebt leren spreken hoe ver je ook reist hoe groot ook de wijsheid die je ermee hebt bereikt ooit zul je ervaren na alle wereldzeeën te hebben bevaren dat je aller diepste gevoelens voor altijd daar gedijen waar ze oorspronkelijk ooit thuis waren want wat is gebleken je oren kunnen alleen daar de waarheid…

probeer als je kunt je lach te laten glimmen verdrijf daarmee rondom voor jezelf en die ander de donkere schimmen geef de zon in je leven de ruimte om zoveel mogelijk schijnen en overdonder hiermee de negativiteit zodat die z’n biezen pakt en weet ik kan beter maar verdwijnen ga glimmen en ook al is het einde minder mooi probeer toch…

vier het grootste feest nog groter dan er ooit onder of boven de rivieren is geweest zonder drugs of drank en debiele liedjes verjaag die zware gedachten die je zo vaak stiekem staan op te wachten versier en maak plezier hang ze op de slingers deel uit de toeters en de bellen laat jou jezelf vertellen dat het enige ware feest het…

lopend langs de etalageruit zie ik hem mee lopen hij kijkt mij aan enigszins gebogen een blik van herkenning het zijn die nog immer heldere ogen thuis probeer ik de spiegels te ontlopen alles en iedereen zelfs ikzelf word door mij voorgelogen het zijn allemaal valse spiegels ze laten je achter in mineur totaal verward spreken slechts…

Verdachte, verdachte? GVD – niks geen verdachte vraag het de overlevenden zij spreken wel namens hen die smekend op het genadeschot lagen te wachten Maar we moeten natuurlijk weer alle begrip hebben ons verstand gebruiken die man is natuurlijk ziek moet wel een normaal iemand doet zoiets niet nee hij rookt geen hasj of wiet erger hij…

de kieviten lopen hier net een beetje anders door de wei ze voelen zich hier zo lijkt het meer thuis ach dat is onzin natuurlijk dat slaat nergens op maar toch ………. ik voel me ook zo’n vogel – ik vloog overal de weiden waren overal even groen maar hier kan ik de mensen het het best verstaan dit is mijn eigenlijke thuis 't is…

laten mijn hersenspinsels zijn als sterretjes in de nacht waarvan ik hoop dat hun licht door u zal worden gezien als liefdevol en zacht u moge troosten misschien of nog mooier u zal kietelen tot u lacht ik hoop dat mijn sterretjes hun eigen twinkelingen in uw ogen mogen zien…

ik bekijk een oude foto het blijft fascineren toont werelden die ik niet ken en terwijl ik hem beter ga bestuderen merk ik dat ik mezelf onbewust in hun wereld ben gaan posteren even voel ik me een van hen tijd en zijn aanvoelen ik probeer hun denken ten diepste in te denken blijf het proberen het ontdekken wat ze bedoelen wat ze eigenlijk…