Alle inzendingen van catrinus

ik vond en zag hem op internet natuurlijk veel ouder als toen dat er iets in hem nestelde voelde en wist ik maar wat? nu weet ik wat het was het zat al die tijd al in z’n hoofd en zou er ooit eens uitkomen het waren de vogels van poëzie hij kan ze nu laten vliegen wie had dat ooit gedacht dat wij elkaar via een omweg van woorden weer…

ze droegen zwarte en bruine hemden stampten alles in en uit de grond schreeuwden met heel harde stemmen hoe lang hoe lang gaan we dit nog herdenken die onmenselijke volkerenmoord we zijn bijna ver genoeg om te vergeten hopelijk duurt dat nog heel lang heel lang velen leven opnieuw in angst zijn weer als toen voorzichtig bang…

ik wil naar de overkant mompelde ze zal ik u helpen met oversteken en nam haar bij de hand maar ze werkte tegen nee ik wil naar de overkant ik ergerde me dan moet u het zelf maar weten ik stak over en keek wat was daar aan de hand een vrachtauto die langs reed remde – helaas de oude vrouw bleek met een stap te bereiken wat ze niet voorwendde…

de tijd vliegt voorbij maar ik blijf staan en laat haar zo snel mogelijk aan mijn gezichtsveld voorbijgaan de tijd vliegt voorbij ik wil niet mee ken geen enkele haast ben met mijn eigen tempo gelukkig en tevree en zij snelt langs hogelijk verbaasd de tijd is zo traag ze sleept zich voort tijdens een preek vergadering in klooster of…

de taal van de liefde wordt door bijna iedereen herkent je kunt het in de ogen lezen van elke vrouw van elke vent en als je goed kijkt in die van ieder willekeurig wezen het is een taal zonder woorden die door iedereen kan worden gesproken op alle plaatsen in wereldwijde oorden een taal die door sommigen hardnekkig wordt ontdoken omdat…

kenmerk van elk ‘waar’ geloof is dat het altijd oorlog oplevert ~~~~ een beetje godsdienst leeft van de discrepantie tussen woord en daad ~~~~ je kunt mensen veel leren geloven het er naar leven vaak niet…

waar is toch dat geluid dat geluid van stilte dat geluid dat ons ruimte biedt om ons van binnen te kunnen en mogen bezinnen ach dat geluid huist in de nacht verjaagt door de hectiek van de dag de plek waar ze ons opwacht zo tussen droom en werkelijkheid daar is het dat ze zijn mag heel even ervaren we daar haar weelde totdat ze verjaagt…

vogeltjes zingen lammetjes springen schapen blaten vuurvliegjes swingen papegaaien proberen je na te praten poezen die miauwen honden ze blaffen koeien die niet loeien zijn vredig aan het herkauwen en allemaal blijven ze ons boeien moet je ze dan voor soms ongewild gedrag straffen nee natuurlijk niet het komt voort uit spontane dicht…

toen ik jong was kon en moest ik wat de tijd mij bood allemaal binnenhalen ik kende geen angst en liet me voor mijn vangst een eerlijke prijs betalen ik was een sterke nette visser nu ben ik oud en zal er niet meer naar talen ben me veel gewisser dat ik het maar moet laten bij mijn waargebeurde verhalen het jochie dat mij koffie en…

hij speelt marimba eentonig want hij bespeelt het slechts op z’n spechts…

ik geniet van ons tot misschien slechts morgen wie weet geef je mij dan wel de bons ik heb genoten van de opkomende zon tot het moment waarop de nacht begon van de zomer winter lente herfst geniet van vakanties – de krokus tot en met die rondom kerst van alle wekelijkse dagen ook al kunnen die van het weekend mij het meest behagen ik geniet…

alles in en om ons smacht naar onverdeelde aandacht ook wij ik naar die van jou en jij naar die van mij ach die bloem smacht ook naar die van ons en die van een vlinder of bij de boom hij wacht met wijd open takken op die vele brutale kraaien die naar plaatsje in hem snakken en hij lacht en mijn hond komt bij me bedelen hoopt…

er is een groot stil verbond dat ooit tussen alles ontstond het zijn de bomen die omhoog rijzen en ons er subtiel en bedeesd op wijzen het zijn de talrijke bloemen die in geuren en kleuren ons met hun pracht tonen dat wat ooit heeft weten te gebeuren wat sommigen niet durven benoemen het zijn de sterren die stralen die ons over proberen…

hij drinkt want hij wil vergeten – nu vergeet hij waarom hij toch drinkt…

wanneer ik niet meer ben ik niemand uit de stoffelijke wereld meer herken als ik ben geweest terwijl ik langzaam aan mijn nieuwe wen na m’n vorige te hebben beleefd neem dan wat van mij overbleef in je handen werp me omhoog in de wind zodat ik mogelijk nog eenmaal dan terwijl ik door de lucht zweef de weg naar mijn dierbaren vind…

compassie is harten delen leven vanuit een gemeenschappelijk hart voel eenheid bij elkaar rijpen met zo veel mogelijk velen dan zet je niemand meer apart compassie is begrijpen wat een ander voelt of denkt en dat je elkaar kunt helpen als je onverdunde aandacht schenkt niet die ander botweg afwijst maar zijn noden helpt te stelpen hand…

ik heb gelachen en gezongen heb schandelijk gefeest heb in het wilde weg als een dolle rondgesprongen als een ongekend losgebroken beest o wat heb ik een lol gehad en nu nu zit ik oud en belegen stilletjes op mijn slappe gat overzie hoe het was en is geweest en heel stiekempjes beleef ik het dan toch weer in m’n eentje met mezelf…

nu ligt tussen straks en zonet tussen heden en wat pas is opgeschreven nu is een niet te formuleren wet nu ligt in mijn armen nu is net neergelegd op en om te kussen nu is als ze mijn hart is aan het verwarmen als ze de tijd voor even heeft weten te blussen nu ligt in het moment dat jij mij ontvangt ondertussen in de eeuwigheid van onze…

wat is toch die drang die ongekende kracht waaraan ik toch zo hang die ook u betovert met z’n macht die zorgt dat we niet opgeven die veel sterker dan gedacht ons dwingt te willen blijven leven ons altijd laat geloven dat er nog een toekomst wacht dat is dat vonkje aan ieder en alles gegeven dat ons doet smachten naar een eeuwig leven…

vuurwerk wat is het toch mooi je komt na afloop weer ogen tekort…

ik bekeek die plant die bloem even van heel dichtbij o God wat ben jij mooi was wat ik hardop zei heel onbewust heel spontaan pas nu besef ik wat ik ervoer toen het is zo waar het is zo diep Hij doordrenkt ons hele bestaan kortom alles wat hij schiep zo ook die mooie plant die prachtige bloem en alles staand op een rij zie ik hoe…

mijn hondje was zo bang de afgelopen uren vraagt zich af hoe lang hoe lang gaat dit nog duren die harde knallen blijven in mijn oren schallen en het is de verbazing die je in z’n ogen leest hoe kan het toch dat de mens die volgens zeggen is bezield met een ‘hoogontwikkelde’ geest ons ooit heeft verweten van het niet hebben van een geweten…

wees blij leef als de vlinder ontwapen iedereen die rondloopt met een hart van steen met je eerlijkheid met je eenvoud en levenslust met je kleurenpracht met je ongedwongenheid met een vrijheid zoals zij ook ieder bloempje kust met je heerlijkheid met je onschuld met het ook zo willen zijn met verbazing en sympathieke lach met verwondering…

noem het maar communiceren altijd zal ik het blijven doen want ik moet iets vertellen over wat ik vandaag deed en toen omdat ik iets wil overleggen iets wezenlijks wil bekennen iets kwijt moet iets ga zeggen iets wat ik niet langer als goudvissen in een ronde kom wil laten zwemmen ik doe het omdat ik weinig vertrouwelingen en naasten ken…

geef gedichten tijd laat ze in rust narijpen als een kaas en wijn ~~~~~~ mijn gedichten zijn pas goed als ik denk : wie heeft dat toch geschreven !…

je zwaait en zwaait nadat ik de deur uitstap en nog even over je bolletje heb geaaid ik weet nu het is voor mij als afscheid bedoeld ik reageer misschien wel iets te onderkoeld je zwaait en zwaait nog maar eens een keer ‘k roep nog tot morgen dan zie ik je weer en als ik me heb omgedraaid en een laatste keer naar haar heb terug…

een vuurpijl schrijft in het donker met haar licht een kitscherig gedicht…

ik probeer de wereld te vangen in woorden probeer een hemel te beschrijven het liefst als het kon in akkoorden ook jou probeer ik met fraaie teksten te vangen in te lijven maar je laat je oren er niet naar hangen mijn woorden zijn te zwak glijden overal wel naar toe hoe ik mijn best ook doe ze omzeilden hem niet - verdwijnen in dat wak…

de hond kijkt me zo begripvol aan – waarom toch? ik begrijp hem niet ~~~~~ in z’n ogen lees ik verdriet hij voelt dat ik niet als hij geniet ~~~~~ kom mee naar buiten lekker spelen – niet langer stierlijk vervelen ~~~~ de hond laat me uit laat me zoveel moois zien ik zie het ook sindsdien…

haar toetsen vertellen over alles wat het leven geeft de natuur stemmingen en verschillende steden kortom alles wat er onder mensen leeft zij toont al wat door ons ooit is aanbeden recht vanuit haar hart durf ik te stellen ze fluistert ons over manen die schijnen verklankt de plaatsen waar voor haar ooit werd geschreven van Egyptische melodieën…