Alle inzendingen van catrinus

de knappe ransuil sjanst maar zij blijkt eentje van de familie steen…

beklim ook de berg richt je gezicht naar de hemel wie weet breekt hij ook voor jou open en gunt je het inzicht waar we op mogen hopen ga niet uitputtend zoeken stel je open en het zal spontaan bij je naar binnen lopen het ware licht * *n.a.v het interview met Hinne Wagenaar in het TV- programma ‘De Verwondering’.…

plots blijft hij stil staan onbewogen en laat hem snel gaan een windje…

hij heeft bergen beklommen via afwijkende wegen en kronkelpaden heeft rivieren bezwommen daarin bijna bezweken zich onnodig met problemen overladen toch bovengekomen de overkant bereikt zal hij weer afdalen een weg die soms afwijkend lijkt en dreigen te verdwalen maar ook hij zal als een ieder het einde halen ook hij hoopt na de finish…

bladeren vallen stuk voor stuk naar beneden en alles blijft heel…

Ach zij had alles alles wat ik in een vrouw zocht ze was lief en zo mooi en wijs gaf me af en toe een knuffel en ik waande mij af en toe in het paradijs met haar ga ik later trouwen en om mijn vrouw te zijn zal haar echt niet berouwen toch af en toe kwam er iemand langs even met haar smoezelen op de gang verdorie ze heeft een vriend…

als ik jou niet had wie of wat zou ik dan zijn een gat in de ozonlaag een begin zonder eind zonder jou ben ik niet meer dan een ruwe schets niet uitgewerkt nog niet verfijnd zo nog nietszeggend nog flets een lied dat niet gezongen wordt het kent nog geen echt refrein de spreker wiens ware woord in geen enkel oord wordt aangehoord ik…

een zebra op zoek kan nergens oversteken maakt zijn eigen pad…

als ventje wilde ik nog zoveel weten maar vragen durfde ik niet over hoe zit dit hoe zit dat over wie is wie en wie is wat en hoe het toch kan dat God toch alles ziet en hem zien doe ik niet dus schreef ik ze aan de onderkant van mijn schoen om ze nooit te vergeten om me blijvend te vergezellen op mijn levenspad van toen tot ik het…

ik vang vlinders met mijn hart ik knoop vogels in mijn oren vraag bomen om me bij te staan leg de bloemen vast met m’n zicht en jou omarm ik met alles wat me lief is jij mag zeker niet gaan zolang het in mijn mogelijkheden ligt…

wat we soms vergeten is dat we niet meer zijn dan een optelsom misschien van boeven of andere proleten zo gezegd klinkt dat wel stom misschien zelfs wel van profeten een gedachtegang toch niet zo krom maar vertel me wie kan het weten wat zich in ons ver verleden ooit onoverkomelijk eens ontspon ach bedenk ik van denken moe wat doet het…

een haiku is een hengelaar die hengelt naar een lieve glimlach ~~~~ Hollandse nieuwe : die eerste verse haiku glimmend van de lach ~~~~ vet van de glimlach presenteert hij zijn haiku de letters glimmen…

in ieders belang hebben ze gestreden ook zij waren bang toch hebben ze de strijd niet gemeden samen met een ‘vriend‘ die hun vriendschap niet had verdiend een broedermoord dichtbij het heilige land nadat ze samen een valse godin Isis vloerden waren ze weer in oude verhalen beland en het was voor het laatst dat er duiven koerden…

hoe vrij zijn wij ach zelfs water is gebonden aan stroming en getij bergen blijven staan waar ze stonden nooit verkassen zij planeten en manen verslingert aan banen de zon op haar vaste plaats van waarde met haar warmte voedt ze moeder aarde wij gebonden aan werk relaties aan huis wanneer zij we vrij diepzinnige teksten veronderstelde dichterij…

('haiku's') een Turkse tortel een kleine vredesduif is onderweg – te laat ~~~~ de tortel vliegt met zijn wijd gespreide vleugels bezweert de vrede? ~~~~ de tortel schrikt vliegt op redt een leven door het zijne te geven…

de heide zo paars verenigt rood met blauw en hemel met aarde * ~~~~ de paarse heide natuurlijk magisch kleed van liefde en vrede *rood de kleur van aarde - blauw van de hemel paars zelf o.a. van inkeer, vrede, liefde, mystiek…

ik heb de oorlog niet gekend kan ze alleen nog lezen in gebroken oude ogen en van jong getekende verweerde gezichten en slechts raden wie je was en nu bent op die manier kom ik het te weten ik las hun in muren gekerfde berichten wat oorlog nu werkelijk is uit verslagen en nagelaten gedichten al hun vragen waarom ging het mis uit foto’s…

vogeltje op muur geboeid door een in bloei staand bosje vogelmuur…

ik was erbij …….. toen we met ‘het boek’ in de hand het overal gingen stichten moord en brand ik was erbij ik was erbij …….. toen we mensen vingen verhandelen gingen zelfs nu nog is er slavernij ik was erbij ik was erbij …….. toen we de wereld gingen overbevolken en uit noodzaak creëerden we zelf onze eigen giftige wolken ik was…

wolken die drijven aan een lucht zo blauw de wind hult zich in zwijgen waar ze aarzelde of ze spreken zou de zon die zo vroeg begon verjaagt enigszins de kou deed haar best al wat ze kon maar toch klamp ik me vast warm me intens gelukkig alleen aan jou ik ben jouw aapie en jij die van mij we zij elkaars ballast en toch ook elkaars slaapie…

wat als het gewoon niet waar is wat als je zover bent en blijkt dat het hiermee helemaal klaar is wat dan? wat als je dat wat er dan is kunt bestempelen tot het grote niets is dat echt zo tragisch of heeft dat juist wel terdege iets voor sommigen valt dit niet te geloven is het bijna niet te bevatten dat dan de lichten definitief doven…

van hoe het begon kan slechts eentje getuigen heel verlicht …… de zon…

(tanka) bomen hebben veel verhalen te vertellen door te luisteren naar het ruisen van de wind hoor ze toch eens fluisteren…

gevangen en in de put zuivert de zeelt* het water als uitvlucht *vroeger hield men in de waterput soms een mûdhûn of zeelt die het regenwater vrij van ongedierte hield en dus zuiverde.…

ZON de goedlachse zon ziet het van de lichte kant wou dat elk dat kon MAAN de maan leert ons hoe je in bescheidenheid er toch mooi bij kunt staan STER ster hoog gestegen knipoogt voorzichtig naar ons ietsjes verlegen…

mijn blik wordt verblind door alle leugens die de computer verzint ~~~~ de computer knap uitgevonden maakt de mens vrij en gebonden ~~~~ al is haar ware nog zo soft onze vrijheid komt steeds meer op de tocht ~~~~ het is een wonder mailde hij ik kan er echt geen dag meer zonder…

ik voel me zo vrij: een vogel ……… afhankelijk van het jaargetij…

diep onder de deken laat ik alles varen mag ik alles even vergeten een plek zonder gevaren hier hoef ik niets te weten hier voel ik me zo beschermd weet ik mij als toen omarmd hier is alles helder en klaar hier voel ik wat zich over mij ontfermd hier klopt een moederhart die mij ervaart als waardevolste baar hier voel ik nog geen zorgen…

zoals dat in ieder groot dorp of klein stadje gaat heeft elk z’n onontkoombare eigen winkelstraat ze staan mogelijk op rij keurig in gelid te wachten de Aldi Zeeman Scapino Kruidvat Albert Heijn Bruna Bakker Bart en Jumbo een eettent en de worst van de Hema het pleintje met die eenzame beschonken vent gezeten op zijn vaste bankje die…

een luchtige wolk meen echt dat hij mij uitlacht of ben ik het zelf * *soms zie je onbewust in een wolk wat het onderbewuste je diep van binnen wil vertellen – een vorm van spiegelen? Misschien zoiets als de Rorschachtest die gebruikt wordt in de psychologie? Wat jij in die vlekken van de Rorschachtest ziet zou mogelijk iets over…