Alle inzendingen van claire

Het tengere lichaam van vroeger is nu aan de mollige kant. De mooie ogen twinkelen nog altijd, maar hebben nu iets ondeugend. De mooie witte tanden zijn gefraudeerd, maar nog even verzorgd. Het haar is nog altijd zwart, maar de verfkwast is langs geweest. Alleen het verstand verbetert, heeft eerst leren nadenken, om dan pas uit te…

Hij zat in zijn rolstoel zijn blik was koel. Ik kwam voorbij en riep zijn naam, hij reageerde niet en keek doelloos door het raam. Naar iets, of naar niets. Ik nam zijn hand, dat schept een band. Zijn ogen keken me aan, het begin van een glimlach, kwam er langzaam aan.…

Breed uitgesmeerd, ongegeneerd, met de voeten bewerkt, met de handjes versterkt, met de mond gebrabbeld, tandloos geknabbeld. Gegiechel en luidruchtig gesmak, op zijn dooie gemak. al spelend zijn chocoladeschoen opgesmuld, in een bruine smurrie gehuld, lachend en brullend van genot. Och, ik word nog zot!…

Je rijdt in laaghangende wolken, Je ogen priemen, maar geraken er niet door. Net melkglas zonder één korreltje klaarheid. Behouden moet je blijven, maar hoe? Het vraagt inspanning en je wordt moe. De rand van de baan merk je niet alleen je handen op het stuur. Waar is die omgeving van voordien, zij was zo helder en puur? Nu heb je schrik…

Het geluid is verstomd, de stilte is ingetreden. De stem heeft plaats gemaakt, voor een stilzwijgen. De stralende ogen, zijn dof en kijken in het ijle. De woorden zijn geen zinnen, alleen onverstaanbaar gebrabbel. Geen emotioneel moment meer alleen agressie tegen …. niets. Ik zou bij haar willen zijn, in haar wereld zonder begrip.…

Neerbuigend in de ochtend hun blaadjes nog nat van de dauw, kijken ze uit naar de warmte, de zon en het hemelsblauw. Hun kopjes kijken omhoog, in alle kleuren van de regenboog. Ze zullen weer fier staan, met hun steeltjes recht, ze zijn zo lieflijk echt.…

Het uur van de waarheid. Wanneer, waar, waarom? Dat is de veelgestelde onbeantwoorde vraag. Wanneer brengt taal klaarheid? En niet woorden zoals waarom, met het ontwijkende antwoord, daarom. Wanneer is liefde, geluk en blijheid en niet in strijd met de werkelijkheid, omdat wij het aaneen breien, door de onduidelijkheid van onze taal.…

De laatste zonnestralen likken de wijzerplaten van de kerktoren in een onbestaand gouden kleur. De tijd tikt voorbij, de mooi uitgekerfde wijzers blijven verguld in het opkomend rood van de dalende zon. De spits van de toren tekent zich af tegen het gedoofde licht. Nog enkele seconden en ook de wijzers zal ik niet meer zien, die de…

Weemoedig kijk ik voor mij uit, naar de druppels regen tegen de ruit. Ik staar zonder te verpinken, waarom weet ik niet, ik voel me net een schip, dat begint te zinken. Niet dat ik iets tegen mij heb, neen, maar het is allemaal teveel, mijn energie is weggeëbd. Mijn lach verdrongen, mijn hart verwrongen. Het is nog week, en toch zo…

Zoals het geel van deze achtergrond, Krijg je morgen goud in de mond. Ze voorspellen mooi weer maar het is mis, keer op keer. Ik zou de zon willen plukken maar het wil me niet lukken. Ze kwam vandaag even langs om een voorproefje te geven. Die warme zonnestralen, zijn nodig voor ons leven. Lachende gezichten oppeppende berichten. Zaterdag…

Zij kende de diepgang van haar eigen niet meer. Het ging bergaf, altijd maar dieper…. De standvastigheid onder haar voeten, had plaats gemaakt voor een diepe kuil, waar ze niet meer uit kon. De zoete voorsmaak van het begin, was weg en de bittere nasmaak bleef bijten op haar tong. De woorden van vroeger, waren nog alleen stille klanken.…

Een moeder heeft een hart voor haar kind dat kind wordt door haar bemind niemand kan haar evenaren zelfs niet het mooiste instrument de viool met haar snaren. Zij streelt het hoofd van het kind het kind dat zij bemint. Zij droogt de tranen van haar kind het kind dat zij bemint. Zij zoent de pijn weg van de wonde op zijn knie. Moeder…

Je ligt zo stil in je wiegje Ik kijk met vertederde blik op jou neer. Mijn engel tranen lopen over mijn warme wangen, ik weet het niet meer. Je kwam op de wereld, zo klein, zo zacht, maar je schreeuw kwam te laat. De zuurstof naar je hoofdje had gefaald. Je leeft als een teer plantje maar je bent hier bij mij, mijn kind Je leeft…

Gezicht in de zon, uitkijkend over een bron, omsluierd door gewelven van steen grijnst hij om zich geen. Zijn ogen nors Zijn neus glimt Zijn wangen fors Zijn mond wijd open alsof hij alles in zijn geheugen prent. Hij aarzelt niet en braakt liters water, terwijl iedereen het ziet spuit hij onverminderd voort, de sater.…

De zon is eindelijk terug van weggeweest, wel een beetje bedeesd kijkt ze naar de zaden op de grond, ze voedt ze met haar stralende mond. Ze neemt hen, in haar warme armen ze bloost en zoent hun knopjes, die worden bloemenkopjes strijdvaardig als ze is gaat ze de aarde verwarmen.…

In de stille mijmering, aan de oever van het tranendal, vind ik mijn herinnering aan de dagen vóór het verval. De geestelijke gewaarwording, op een uitzichtloze vlakte, met de dagelijkse beslommering, waarmee ik in het niet zakte.…

Hij ligt er moerassig bij, slijk, water een vuile brei. De jeugd lijkt uit zijn lijf verdwenen, de hemel is zelfs aan het wenen. Moeder, waarom doe je mij dan aan. van jou komt toch mijn bestaan. Laat me weer even bloeien, laat bloemen op mij groeien. Ik word vruchtbaar door het zaad, van duizenden gewassen, gans mijn lijf is nu doorweekt…

Een kind met gebloemde jurk en dito hoedje Op het puntje van haar neus een sproetje Ze dartelt over het grind, dat blije kind Zwaait met haar hand, naar de mensen aan de kant Ze heeft van hierboven een hartje van goud gekregen Haar glimlach is als een zonnetje en verdringt de regen Ze kent een tijdloos bestaan, van geluk en vrede…

Vandalen hebben geen ziel of hart want ze deden baldadigheden, die elke verbeelding tart. Ze rukten zerken uit de grond, maakten putten, waar een kruisbeeld stond. De graven werden beklad, de bloemstukken gejat. Struiken werden uitgetrokken, en voor zij vertrokken, zijn ze nog een kapelletje binnengedrongen, om de sarcofaag te onteren.…

De zon schijnt volop vandaag, al staat ze nog heel laag. ze speelt met de warmte en het licht, prikt in je ogen en kriebelt op je gezicht. Begroet je door een openstaand raam, ze geniet van haar roem… en faam. Door haar ligt de lente op de loer, en knoppen houden zich stoer. Met een beetje warmte op hun hoofd, is een mooi bloemenspel beloofd…

Camelia met je mooie bloembladen en vele goudgele meeldraden. Je grijpt je vast aan de stralen van de zon, aan het lichtspel van druppels in een regenton. Je leven is een streling voor het oog Klim je tegen een wand of over een boog, je speelt het altijd klaar om gelijk waar, je mantel van bloemen te spreiden, om iedereen met je wasachtige…

Lachen is gezond, het is een gewaarwording van vrolijkheid, het uitdrukken van opgewektheid. Een uiting van heimelijke tevredenheid, met een geest van oprechtheid. De lach op iemands gezicht kan wonderen doen, je weet waaraan je te houden, het is een doordringend bericht. Je ervaart het bij elk contact, over de telefoon of gewoon abstract…

Lieve krokus, je bent de voorjaarsstempel in mijn tuin, met kleurige kelken in je kruin. Je vervangt de wintertinten, in levendige slierten en linten. Een palet van lichtblauw en fel geel in de ochtenddauw. Je nestelt je tussen de ontwakende planten, met een lachend en stralend gezicht, langs alle kanten.…

Bloemen zie ik alleen op het behang, kan er alleen van dromen, de winter duurt te lang. Het stilleven op de muur kan niet tippen aan de natuur. Geen bloem die past in kleur, geen neusprikkelende geur. Ze staan mij aan te staren maar de passie is er niet. Alleen kan ik ze schilderen in mijn geheugen, met hun blaadjes zo zacht, en de…

Mijn rozenboog, bijna twee meter hoog, met het dode hout op zijn lijf, snakt naar de nieuwe bloemen, want hij weet met het ongemak geen blijf. Hij tuurt naar de zon, tussen de wolken, zoekt naar warmte, maar het zijn regendruppels, die de lucht bevolken.…

Overal bonkt hetzelfde hart, het ene van liefde, het andere van ellende en smart. Ongeloof, maakt plaats voor haat, haat draait uit op geweld, daar worden mensen in hun innerlijke door geveld. Laten we hopen, dat er een betere tijd komt, want zoals het nu gaat, is het een bom, met een brandende lont.…

Acht is één meer dan zeven, zeven en één is acht, tien min twee is acht, acht en acht maakt zestien. Acht mooie mannen, acht dagen van de week, een vakantie van acht dagen, in een discotheek.…

Klein knuffelbeest zacht en onbevangen, blijf je in mijn armen hangen. Ik koester je als geen een alsjeblieft blijf bij mij voor eeuwig, dan voel ik mij nooit alleen.…

Verleidelijk maar ondoorgrondelijk. Mooi ogend zonder tastbaarheid. Verblindend zonder feeling, Eenzijdig, maar verdeeld onderling. Samenhangend zonder verbintenis, een struikelblok, in plaats van een hindernis. Toelaatbaar zonder meer, maar ongenaakbaar steeds weer. Verdoemd in ergernis, een leugen zonder betekenis.…

Haar blik staart oeverloos, zonder begin of eind. De ogen zijn dof en glansloos, zodat de geest wegkwijnt. Snakkend naar lucht, van uitputting verstijft. Niet één kleine zucht, die haar verder drijft. Het loodzware juk moet ze zelf dragen, ze durft het aan niemand vragen. De wangen bleek en aderloos, het gezicht als steen zo broos,…