Alle inzendingen van cornelis van zwaanshoek

Weet niet precies hoe je moet dichten Het is zeker iets van de hersenen Begrijp tot nu toe van hersenen niet veel delen mijn hersenen mij mee terwijl ze zoeken naar poëzie Je kijkt naar de rimpeling over het water,het water huivert door de wind maar ook door je blik dus schrijf dat dan maar op terwijl de pont naar de overkant…

ik leg het wel eens uit heim is een oud woord voor thuis, lijkt op home wee is een woord voor pijn dus we zeggen ik heb thuispijn waar men in het Engels zegt ik ben thuisziek zoveel heimwee heb ik maar dat heeft niet iedereen en dat begrijp ik ook wel zoals ik mezelf niet begrijp waarom zou ik heimwee hebben het is eerder…

de sneeuw viel langs het licht van de lantarenpalen op het asfalt was dan weer weg elke vlok zagen we vallen we hadden het over het warrelen van al die vlokken hier ging het snel verderop langzaam dat moest de wind zijn tussen de huizen die steeds anders is dus vallen de vlokken maar hun val bepalen ze niet zelf dat is…

zoveel filosofie gelezen maar weet niet wat het heeft gebracht waarom die vraag de filosofie is er gewoon net als de meeuwen op de brugleuning die naar voedsel zoeken zoekt de filosofie terwijl de muziek speelt en je hoort zoiets als ik denk dus ik ben en anders niet maar als je niet denkt en niet bent dan dans je…

dit moet mijn dochter niet lezen want zij wil mij niet dood dus alles wat je zegt daarover wil zij niet horen we zeggen er niets over terwijl we uitkijken over de oranje daken en het plein natte sneeuw die valt mensen onder paraplu's wij zo prettig binnen terwijl zij zwanger is ben helemaal niet van plan trouwens om dood…

je loopt een beetje en je denkt wat in je hoofd bijvoorbeeld dat zij zo leuk is misschien moet je haar bellen intussen zie je wat krokussen bloeien volgens de media maar dat zie je zelf niet en denk je niet aan als je al iets ziet is het haar gezicht haar haar, haar ogen, haar lach en haar stem die je altijd hoort al zo lang in het…

dan denk je aan haar en je luistert naar de radio just hold me now stay here all night tegen de ruiten klettert de regen of nee het is inmiddels sneeuw kijk hoe zacht de sneeuw neerdaalt op jou en mij hou van jou altijd…

We dachten aan God toen schreven we het op als God dacht aan ons vergeten waren we dat wij eerst aan God dachten en God niet aan ons al zo lang geleden eigenlijk voor het goddelijke schrift zaten we rond vuren tegen de kou toen al hadden we het over die dingen terwijl de leeuwen rondwaarden en wij in een grot onder de sterren…

het regent en het waait en ik verlang naar sneeuw die kleine vlokjes die hopelijk binnenkort op de neus terecht komen van mijn kleindochter voor het eerst sneeuwvlokken op je neus en ik die wat aanmodder niet eens de sneeuwvlokken voel op m'n eigen neus maar sneeuw val !! op de neus van m'n kleindochter ondertussen de meeuwen…

We zagen een film Richard en ik in de bioscoop het was warm genoeg en het was een Chinese film een soort crimi in de winter met een plot en een afloop maar wat we vooral zagen zeiden we later, met biertje en Cola was China zoals het is op z'n alledaags en vol hoewel we maar weinig mensen zagen maar wel een vrouw die vol was…

je moet een goed mens zijn en je afvragen over het geloof ik help iemand over straat een aardige vrouw die mij bedankt en ik denk aan God en Allah dat zijn woorden voor een eindeloos heelal en voor een gebed God Allah help mij ben hopeloos verloren in deze straat in dit leven God Allah help mij ik hou van dit leven in deze…

alle glazen zijn leeg buiten waait een storm over het bewoonde boerenland snelle auto's over de provinciale weg denk ik aan haar altijd haar, ze is er niet we roken een paar sigaretten terwijl de storm raast en raast denk ik aan mijn liefste…

een verhaal is het bijna niet als je het terugleest zo kort een paar regels ergens in Bethlehem wordt een kind geboren en ligt in een kribbe terwijl Wijzen uit het Oosten een ster boven die stal zien en er op af gaan met cadeaus en er ook nog herders in de velden liggen ze liggen moe en engelen horen ze zingen hoe heb…

Eibergen wie heeft ooit die plaats Eibergen genoemd in de Achterhoek wie dacht ooit voor het eerst en hoe kon het blijven: Eibergen in de Achterhoek ooit achteloos zeg je eens iets dat is er iemand van de bakker hij is van achter de dijk en zij woonde bij dat ven en diep door het veen van Drenthe liepen de vaarten en liepen…

Ik hou van poezie maar begreep op school nooit iets van metrum en van ritme van jambes en hexameters maar terwijl ik het niet snapte hield ik van poezie voor altijd…

Het voornemen elke dag een gedicht te maken verdwijnt in een nevel van sigarettenrook ja,ja,elke dag Aalscholvers zijn zwarte regels in een blauwe lucht elke dag waarschijnlijk aalscholverzinnen echter zitten beklemd tussen boodschappen doen belastingaangifte en vermoeide ogen van al het kijken en zien, noem het geen…

wat er gaat komen weten we wel we gaan een keer dood terwijl we vierend op het plein staan of vuurpijlen afsteken in een vergeten Achterhoek weten we dat we zelf al vergeten zijn en eigenlijk zelf ook een vuurpijl en dan maar hopen op 'oh' en 'ah' mischien is er ook wel echt iemand die iets roept over ons meest natuurlijke…

ik stond vandaag op de pont naar Noord het stormde en de pont wiebelde ik keek om me heen en in de verte zag ik een ver verleden al die boten die hier lagen al die mannen die hier waren aan het roer en in de masten uitkijkend over het IJ dachten ze aan hun moeder aan hun lief en aan hun dochter wisten ze al dat ze nooit terug…

Zou ik een kinderboek voor vijfjarigen schrijven, zou ik het over olifanten doen. Ik heb ze gezien in het echt. Op you tube zie je dat een jong olifantje achterop raakt,terwijl de kudde gek is van de dorst en maar doorloopt. Keert z'n moeder terug naar het verzwakkende olifantenjong en ze geeft hem een paar schoppen. Staat…

het lezen begon waarschijnlijk bij wat vogelsporen van een waterkoet in de sneeuw wist je dat die er niet was wel was geweest en hoe lang niet kon je waarschijnlijk ook zien de mate van een verleden tijd we lazen allang voor we konden schrijven het schrijven begon met wat krassen op een mosselschelp hebben we gevonden…

de taal hapert op elk moment is er een kleine fout een verkeerde spelling een paar letters die er gewoon niet zijn maar de taal is niet eens spelling het is iets anders niet eens grammatica alle werkwoorden zijn onregelmatig althans uit ons diepe verleden ver voor de regel -de en -te het kofschip is jong en mooi maar mist alles…

alle liedjes die we horen je hoort ze en ze zijn weer weg later hoor je ze weer eens terug maar wat zijn ze vergeleken met een tafel en een bed terwijl je aan tafel zit of in je bed ligt en naar liedjes luistert…

je hangt nu boven mijn tafel in de vorm van een traan maar vol gaatjes in het koper en zilver denk ik aan al het kloppen van die gaatjes in Cairo op koper en zilver en wij die daar wat liepen zoveel later een lamp boven je tafel daarvandaan en het licht nu op mijn muren…

zoveel jaren is echter eigenlijk niks vergeleken met het heelal dus dat is een punt afgezien van de felicitaties je weet dat je niets voorstelt en tegelijkertijd ben je alles dus wat ? hou dat laatste toch maar aan denk niet dat je niets voorstelt want dan vernietig je net zo makkelijk iedereen evengoed ben ik nu zestig…

Ik herinner me dat we luisterden naar Whispering Pines van The Band op een zomeravond tegenover ons gingen families aan tafel om de Ramadan te vieren want de schemer viel in en wij luisterden naar Whispering Pines en naar de geluiden aan de overkant wie weet waren ze gelukkiger maar dat is niet waar het om gaat als je hoort…

ze is naast me gaan zitten ze heeft iets geschreven en ik moet dat corrigeren ze kijkt me aan en ik haar ik corrigeer het werkwoord zeg iets over verleden tijd en stam plus dee of tee maar dat vroeger alles onregelmatig was eigenlijk nog steeds als ze wegloopt kijkt ze nog even om en ik doe alsof ik dat niet zie ze is…

je bent mijn hartslag je bent waar ik aan denk je bent het riet in de wind je bent de vogels die vliegen je bent al dat lachen van jou je bent hier en daar en hier je bent die ik altijd mis als je er niet bent: jij…

zal allemaal wel aalscholvers vliegen in de mist over het IJ aalscholver vlieg in mijn armen terwijl de wolken steeds lager komen en ik op de pont sta en nadenk…

de taal zegt iets je kunt zeggen 'ik zeg dit' maar weet je wel dat dit Nederlands is besef je dat wel ? en geen Japans of Chicoureyo terwijl alle klanken elkaar opvolgen denk je aan volken in hoge en koude bergen zeker ook aan dieren die dampende dieren in koude gebergten elke keer dat ik het zie wil ik daar zijn…

Je zag haar lopen langs het terras in een jurkje het was nog zomer maar bijna niet meer ze had ook nog een kind bij zich wie weet op weg naar de vuilniscontainer liep ze daar als de schattige moeder en wij hielden van haar in de laatste zon uren zoals ze daar voorbijliep wisten we niets van haar een pigmentvlek op…