Alle inzendingen van de hertog

Bij honger naar liefde zwemen gedachten van vleugen van zoet van zout, van bitter en zelfs van het zuur. Het smaakt steeds weer anders, soms proeft het naar passie danweer meer naar een vlam van vuur. Benevelende lippen onvermengd zuiver als een karaktervolle wijn zo rondborstig zacht krachtig rood proeven louter naar de een smaak…

Blauwe lucht, het groene groen kristalhelder water Bloeiende bloem, stralende zon morgen is later.…

Cumulus humulus Golven strelen het strand, deinen als het gezicht van de storm steeds gericht op het land. De schuimbekkende vloedlijn wordt door de draaiende wind als wolkjes gegrepen. Grillig vervliegen zij over land over water als mist in de zon. Met het water tot aan de lippen overspoeld door het moment, omhelst zij mijn voeten,…

golven strelen, nee schurken het strand deinen mee op het zicht van de storm schuimbekkende vloedlijn, onstuimige zee onheilspellend de wind het zilte schuim als wolken gegrepen grillig rollend over het strand naar het land Zij lossen slechts op als mist in de zon. Met het water aan de lippen omhelst ze mijn voeten, ze kust…

Als de boomgaard slaapt is de dans voor ons. Dans met me, dans met me en luister zacht naar de zoete stilte van deze nacht. Ik wil je verleiden als nooit voorheen Ik wil jouw tango dansen van top tot teen. Ik wil je fruit proeven als toast en wijn weer licht ontvlammen als wij samen zijn. Ik wil je liefde, ons geluk…

Meetkundige precies spreekt het hart van het oog de boekdelen van een leven zonder dialoog Het kijkt en spreekt van non-verbaal de taal van tijd als een innerlijk signaal En soms fonkelt onder een warme zon de parel van toen zoals het begon.…

De gestaalde slurven braken bulkend beton, hokjesgeesten tekenen voor het heersende echelon, Die kostprijs van het groen versus de opbrengst van grijs, alsof zij slechts stuivertje wisselen alleen voor de allerlaagste prijs? Adepten strak met stropdas in het kleurloos donkerblauw marchanderen zich rijk met dat ideaal van bouw…

De gestaalde slurven braken bulkend beton hokjesgeesten tekenen voor het heersende echelon die kostprijs van het groen versus de opbrengst van grijs, alsof zij slechts stuivertje wisselen voor de allerlaagste prijs? Velen van hen dragen kleurloos donkerblauw adepten met een stropdas, marchanderend over het ideaal van de economische bouw.…

Als ik later groot ben trouw ik met een prins op een groot wit paard Maar vandaag speel ik nog even op mijn blote voeten in de tuin onder de zon van opa en oma samen met mijn broertjes en we eten taart!…

Ze bakt de taarten van zand, Zij bakt de beste taarten van het hele land blootsvoets rennend, springend, bevlogen met een zonnige lach Haar zanderige snottebel spatte uiteen met puntige pieken van loodrecht blond haar vlak daaromheen ook sporen van verf markeren haar dag. Fris uit de winter, jong als de lente, deze parel…

Hun goudomrande bolide schreeuwt om onze aandacht en de statuur van hun ruimte. Maar daarbinnen schuilt een wegwuivend gebaar van hoogdravend blond. Zij hebben geen tijd, want tijd is geld en dat is wat bijt. Achterblijven slechts schichtige sporen van een onzichtbaar onwelriekend geluid....…

Met de handen in de aarde de wind in de haren, de beide voeten aan de grond Met de zon aan de hemel de vogels aan het front Met de geur van groei, de smaak van het frisse prikkelend in de mond Met op z'n tijd het natje, een droogje als een pleister op de wond Dat is dan geluk, dat lijnt de cirkel rond.…

Hij geeft zich bloot bij zijn inzet op rood, deze stoere speler puur sang leeft voor de spanning van het snelle geld, neemt het geluk op de korrel, verkwanselend, puur en alleen voor eigen belang.…

De droom van het eens iets zullen worden, iets nieuws te gaan doen, me te onderscheiden, het verschil uit te gaan maken; de droom als drijfveer, de ambitie als onuitputtelijke bron van levenskracht, als anker, kapstok waar de tegenslag van onderweg geparkeerd kan worden, die droom als baken, als hersenspinsel handreikend naar een betere…

Met de handen in de aarde de wind in mijn haren en beide voeten aan de grond Met de zon hoog aan de hemel de fluitende vogels aan het front Met de geur van groen gras de smaak van frisse lucht die prikkelt in de mond Met een hapje om te eten en een pleister op de wond Dan voel ik me een gelukkig mens en is mijn cirkel rond.…

De winterse rebellie ten spijt, de dag is van het donker bevrijd onbekommerd dringt het licht zich weer op, doch schrijdend langzaam zonder bloem in de knop Maar toch, het lengende licht doet al goed, nog maar even wachten op die bloeiende vloed!…

De goudomrande bolide schreeuwt om meer ruimte Diep daarbinnen schuilt een wegwuivend gebaar van het hoogdravende blond Achterlatend slechts schichtige sporen, onzichtbaar riekend.…

De tulpen in de vaas hangen parmant over de rand, haar lonkende lenterse tinten geuren verleidelijk in dit barwinters land. Zij fleuren het dagelijkse leven op als een geneeskrachtig kruid dat is opgewassen tegen de crisis, tegen de soberheid van dat geluid. En dat bloemetje krijgt telkens weer mondjesmaat wat water, het hart blijft…

Terwijl de storm raast, besluipt me binnenshuis een rust, ik ben geaard.…

Ze bliezen het stuk bos weg alsof dat zomaar mocht De bomen liggen nu in een rij klaar om plank te worden daar even om de bocht…

De tulpen in de vaas bloeien vrolijk en parmant brengen lenterse vreugde in dit bar-winters land Crisis, regen of natte sneeuw het maakt helemaal niets uit we gaan toch door het leven met deze kleurrijke buit. En dat bloemetje krijgt van ons mondjesmaat zijn water, zo blijven wij een beetje warm in dit koude theater.…

Mokkend wandelde hij mee met de hond gaf zo blijk dat zijn hoofd er niet toe stond Liever zat hij droog te internetten hangend over een stoel vooral om met zijn vrienden te chatten…

Die tergende blik snijdt door het ijs is scherp als een scheermes op weg naar die prijs Geen tijd om te zeuren dit is de strijd nu moet het gebeuren in een fractie van tijd In lange diepe slagen dwars door de pijngrens hier heersen geen wetten hier heers jij, op handen van de fans Met het zicht op de finish nog alles uit de kast…

Buikgriep kwam langs als een duveltje uit een doosje lag een hele dag in bed ik sliep als een roosje…

“Allah is groot, ik heb een bom” riep hij verward in de trein, het was een schreeuw om hulp voor zijn psychotisch venijn maar het trotse blauw zag in hem een terrorist op deze lijn compleet met gewaad van zijn Islamitische zijn. “Fuck Bin Laden, I love Holland,” riep hij berouwvol op het perron, en stak vriendelijk zijn hand uit, maar ging toch…

De reis om het ultieme te bedenken in woorden zint naar een rijm als echo van oorden. Het boeit onderweg dit labyrint van taal wordt het een gedicht of toch een verhaal? Hoe diep kan men graven, hoe ver moet men gaan, om woorden te vinden wat bezielt dit bestaan? Het is knus en gezellig hier dichters tezamen of hangt het naar…

Laat me je lezen, niet als een boek maar als zachte poëzie, waarin het allermooiste van jouw luister, in woorden is opgeschilderd, waarin opgetekende metaforen de kleurige bloesem dragen, die zo bij jou past. Laat me je lezen in ondoorgrondelijke woorden die spreken, over jou, jouw schoonheid jouw jij, over jou in jouw bloei.…

De kou kruipt omhoog van mijn teen naar mijn voet schijnbaar ontembaar als barwinterse vloed die zich comfortabel nestelt rondom de broze botten. Zo venijnig en kil; met deze vorst valt nauwelijks nog te spotten.…

Het geluk lacht ons toe tjonge, maar da’s hard werken.…

Toen het ijs brak was de voet koud nat en doorweekt. Hoe dom van me! Maar een fractie van dat moment was ik weer even een kinderlijk ondeugend. Dat voelde goed! Niemand die het zag.…