Alle inzendingen van eLiZe augustinus

door me plotseling te realiseren dat we hoogstwaarschijnlijk de ergste corona perikelen overwonnen hebben vervult dankbaarheid mijn hart met de zon hoog aan de hemel lik ik genotvol de slagroom van mijn ijsje vanuit een nieuw verworven stukje vrijheid vervult dankbaarheid mijn hart…

ik ben met raadsels omgeven waar verschool zich al die lange jaren lang de andere helft van mijn foto ? vandaag kwam ze terug langs een smal pad in ‘t wonderbaar licht wie knipte mijn foto doormidden en maakte mijn ogen dof zonder tranen? triest is ‘t niet weten wellicht weten jullie het wel?…

o stille avond met tedere bloemenkransen omhult door angst en huivering bevangen op afstand van elkaar het verleden gedenken maar wat zal de toekomst ons schenken?…

langzamerhand worden de dagen langer rondom ons de roze en witte bloesem zichtbaar in de bomen ik onthoud de kleur en houd hem vast bij de herinnering aan koude winterdagen de wereldse plagen van dreiging en geweld schommelen als ijs klompen in de ziel ik open de deur naar de vrijheid met een gevlochten ketting van robijn…

zie je dan niet hoe de vork in de steel bij al wat ik deel de zon voor de achterkamer een onverkoopbaar product met nauwelijks communicatie al gauw uit de gratie als gebeeldhouwd schilder ik onder de kale takken van de eigengerechtigde boom een spijker links een spijker rechts 't gebroken glas ertussen in vervlogen…

ondanks virussen en oorlogen uit 't verleden en de tegenwoordige tijd met tegenstrijdige gedachten in duistere nachten is er liefdevolle menselijkheid onder de zon in dat ene grote wereldbrein der volkeren met of zonder geloof en voor talrijke religieën ligt een taak voor eenieder van ons hij knielt bij de muur en zij bij de…

bloemen dragen de kleuren van de regenboog hoe zoet het gemoed in ochtendblauw o schone parels van dauw troost die 't leven voedt in hartepijn en bij 't verlaten zijn er is een leed dat mensen elkaar aandoen zo hoog als de Mount Everest en er is een liefde zo groot als voor de dienstknecht van een zekere hoofdman over…

het is weer als vanouds ze spelen hun spel weer over ruggen onder één hoedje de enige saamhorigheid dat nog bindt de poppen zitten met hoge gesteven boorden om hun hals te wachten tot ze worden opgewonden de sleutel omgedraaid ze praten en lopen over de planken een lieve lust toonbeeld van vermaak voor het decadent publiek…

we zijn gevangen in wereld belangen leven in een tijd van virussen treurwilgen plassen tranen wat zou ons nog kunnen verbazen?…

het dorp lag stil in 't zonlicht boven haar de schapen in de weiden ter linker en ter rechterzijde met middenin een hoge boom een zilverpopulier met haar kornuiten de vogels ik luisterde en hoorde ze buiten uit volle borst de bloedhond weg fluiten…

serafijnen dalen af met 't licht van de ochtendzon klokken kleuren hun zilveren spel de kaars omhult zich met gezang wakkert aan de vlam wakkert aan de vlam…

de wereld machtig en sterk en dan komt daar ineens zo'n vleermuis zo'n vlerk vernietigd in één dag het mensenwerk werk…

Wij zijn in oorlog met een gevaarlijke vijand we noemen hem Corona of Covid 19 naar 't ons belieft, hij die ons heeft gegrieft door ons land aan te vallen, talrijke slachtoffers zijn er al gevallen De overheid heeft ons in bescherming genomen veiligheid maatregelen genomen om de vijand op afstand te houden Wij zijn in quarantaine…

serafijnen dalen af met de milde ochtendzon klokken kleuren hun zilveren spel de kaars omhult zich met het gezang wakkert aan de vlam…

we moeten versoepelen maar morgen nog niet zeker weten we zijn er nog niet het heeft geen zin het te ontkennen beter is het om er maar gewoon aan te wennen…

rondom witte muren staat een engelen wacht steriele mondkapjes in vriendelijke gezichten met in hun handen glinsterend metaal zuurstof maskers het barmhartige verhaal doet ons denken aan hemelse geschenken zoete druiven trossen van de wijnstok liefde vormen die niet wijken maar als torens prijken…

Welluidend buigt zij haar hoofd in het gloeiend aangezicht haar mond gedrenkt met weelde als een lichtje dat uit 't donker treedt met haar gids dat lichtgloed geeft en leven, de ruimte blauwt in overvloed het glas en lood in zonnegloed mijn ziel wiekt bij 't schoon wonder lied naar de muziekkamer hierboven…

behoedzaam glijden we naar mei een koude maand voorbij het diepe dal van een onpeilbaar heelal omgeven door nieuwe kracht voor onze vertwijfeling een lichtstraal van de ochtendzon glijdt verder als maar verder hier en overal 't licht der wereld door 't blauw heelal raakt de boomschors en verlicht…

het is nauwelijks te verwerken als mensen hun eigen visie niet meer mogen neerpennen wanneer systemen boven mensen uit dreigen te groeien dat veelal voorzichtig begint met een hint in een door angst verzwakte maatschappij en dat we dan ondanks het onrecht voortkomende uit de maatschappij strijdbaar mogen zijn om proberen het goede…

weemoed daalt met de zon vreet aan mijn huid kleurt de luchten rood wandelend langs het water broos en blauw besnaard muziek van klaprozen eenzaam in een bos vol met vlinders roep ik je naam zie je niet waar politci de aarde dragen de slaven van aardse macht, mijn liefste lief ja ja zo... is de antipode penseel met engelen haar in Zijn hand…

soms overvalt het ons, wordt het ons teveel in de quarantaine van eenzaamheid met het laatste corona nieuws tussen de oren willen we niet meer denken aan de duistere boom met de ruwe schors binnenin het hol van de vleermuis die steeds heen en weer fladdert vanuit 't hol dodelijke tochten rondom de aarde met de lood zwarte…

De dood vermenigvuldigd Groeit uit van hand tot hand Leven redders worden gehuldigd Een volk verbijsterd, niet verslagen 't Zwaard; de anderhalve meter afstand Om eensgezind met elkaar Corona te verjagen Och de prevelende lippen, och hoe gênant Eenzaam in 't heengaan geslagen Door de Covid negentien plagen De dode ogen 't grijze…

stom zwijgen de klokken van de tijd misschien kunnen we beter sterven als een zwaan aan het water de blauwe oever de Jordaan waar we leerde vliegen om weer op te staan…

boven het rijk van Silicon Valley hangt een wolk met gevaarlijke ziektekiemen, de waanzin nabij is hij, nog even dan zal hij ook hier verschijnen scheert als de wind langs het hok met de kippen zonder kop…

toch was het goed de intelligente lockdown strenge regels waarschuwing cimbalen voor de dood met een roos die open bloeit in de onsterfelijke harten vasthouden tot de avond ochtend wordt…

Een fragiel klein grijs vrouwtje op een veel te lang wit bed Met de dood voor ogen kijkt ze door de ruit van 't zuurstofmasker dat haar redt De hoop nog niet verloren alles wordt in touw gezet Wij mensen krijgen wel verdriet als we onze familie en vrienden die bij ons horen Wekenlang niet zien maar 't besmettingsgevaar is groot daarom…

Doch Petrus stond op en liep naar het graf zich bukkende zag hij dat alleen de linnendoek er nog lag Toen de discipelen er met elkaar over spraken bevreesd voor een geest toonde hij het vlees dat spande over zijn kaken Zij werden blij en konden het niet geloven dit alles ging hun verstand te boven Toen opende hij hun verstand zodat…

Op vleugels van ongelijk stort ik neder, op vleugels gezalfd met olie stijg ik weer op kom naar je toe met een veer in het Woord leg ik mijn hand in het Woord is het goede stroomt de liefde de barmhartigheid maar ook de pijn van het vervolgde volk mijn broeders en mijn zusters de haat die ons verwondt om het breken en delen…

De hemel boven al, en overal op aarde de grens voor ieder mens, om niet te overschrijden De kinderen van China horen van patenten en van grote mensen centen, het financieel gewin, leren hoe ze moeten vaccineren De waaierende dood, uit de schoot van Wuhan troost weerspiegelt de hemel in 't uur van de dood Een krans met bloemen…

Deze tijd speelt in een sfeer van angst de zon maakt ruim baan virussen komen en gaan niets is nieuw onder de zon angst verdooft het brein wat niet zou mogen zijn in een democratie waar vrijheid en mensenrechten op een hoog vaandel staan; tot hoe ver wordt onze privacy gegarandeerd? waar is het begin, maar wat meer is waar gaat dit eindigen?…