Hartenkreten

hartenkreet (nr. 52.906):

Wij willen niet met een kluitje in het riet gestuurd worden

Een fragiel klein grijs vrouwtje
op een veel te lang wit bed

Met de dood voor ogen kijkt ze door de ruit van 't
zuurstofmasker dat haar redt

De hoop nog niet verloren
alles wordt in touw gezet

Wij mensen krijgen wel verdriet
als we onze familie en vrienden die bij ons horen

Wekenlang niet zien maar 't besmettingsgevaar is groot
daarom mag 't niet;
maar zij die willen overleven pogen sterk te zijn

Wij zitten allemaal in het zelfde schuitje
schommelend op onzekerheid en pijn

Maar 't is de bootsman die ons niet weg stuurt met een kluitje
in 't riet tussen hoop en verwachten, is hij in nacht en ontij ons nabij

Terwijl wij trachten met een vaccin, en nog zoveel meer
met elkaar het coronavirus te bestrijden