Alle inzendingen van eddy

Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan. Afspreken in cafés op de sluitingsdag. Aan de verkeerde zijde van bruggen staan. Tussen duim en wijsvinger, als brandende as, het fout begrepen telefoonnummer. Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver. Liefde als een veelvoud van vergissingen. Onbeholpen woorden als zo-even op zak en zoveel…

De kustlijn verandert niet voor de visser die dagelijks zijn netten uitgooit en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt Het land was steeds land voor de boer die over haaienkerkhoven heen zijn wiede afstapt Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer voor het kind dat metershoge tot kiezels afgesleten rotsen over het wateroppervlak…

Ik wilde uit haar lichaam zijn, weg van haar omhullende warme vocht, bevrijd huilen en zuurstof zuigen, een geheugen starten, hijgen, worstelen met schuim op de lippen, kop in kas. Buiten graag: het volle leven, het vermoeden van grote liefdes, schoonheid als het even kon. En sneeuw. Ik haperde te lang, aarzelde om te komen, bracht bijna…

Dood. Heb geen angst. Talm niet voor mijn deur. Kom binnen. Lees mijn boeken. In negen van de tien kom je voor. Je bent geen onbekende. Hou mij niet voor de gek met kwalen waarvan niemand de namen durft te noemen. Leg mij niet in een bed tussen kwijlende kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen. Klop mij geen geld uit de zak voor…

Liefst hoor ik het geritsel van kleren als zij opnieuw de vorm aannemen waaruit liefde hen gedurende uren verdreef. En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt, de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen. Liefst hoor ik het geritsel van kleren, als de slaap zich langzaam aan onze ogen onttrekt en de glazen toekijken hoe het licht zich…

De slaapwagen was de einder. Een gunst van de nacht. Tot en met de tekening in het fluweel had Gropius bedacht. Leder, geslepen spiegels en de luxe hierin een zinsnede te verbeelden. Hij hoort zich nog zeggen: Daarna reizen wij af naar Virginia of Californië. Tijd genoeg. Zolang straten en pleinen de namen van schilders en schrijvers dragen.…

Wetende en toch steeds weer verbaasd dat het vertrek van de trein die naast je staat je stilstaand rijden doet. Dat uit het fototoestel dat de vader achterliet, hoe hard de grimas ook een lach betracht, geen vogeltje vliegt. Dat het verwijderen van een tegel, jaren geleden in de tuin gelegd, toont hoeveel leven zich aan het oog onttrekt.…

Wij gingen uit stelen en begonnen meteen met de dag. Van zonsopgang tot een handvol peperdure minuten na middernacht. Wij verzamelden geneeskrachtige kruiden zoals de zangerige lus van de bergweg, de speeltuinen en de boomgaard waarin het boerse linnen te bleken lag. Wij droogden wat we met honderd listigheden verworven hadden en stampten…

Toen geld en hebzucht de trottoirs gingen beheersen - door commercie en verleiding aangestuurd - ontstond ook elders twijfel aan het streven naar geluk 't was niet zozeer de zekerheid van sterven zoals de kunstenaar het voelt nee - 't is het inzicht dat gelukkig zijn voldoende kansen krijgt wanneer de grens aan wat gewenst wordt uit tevredenheid…

Ik wil alleen nog schaamtevol dit kindekind vermelden nee wacht natuurlijk ook de moeder zo kortgeleden nog dezelfde ademtocht nu dan opnieuw verbonden door de zoog zoog zonder zog moeder-kind als bitter kleur- tableau van magerte neergezogen voor verdorring tussen wijs- en middelvinger zie een verdroogde onvrucht toegang tot de melkeloze…

Zo er iets mis mocht lopen - maar dit zal wel niet - krijgt u het voorschot op de wieg terug de drukkosten van 'wij melden met vreugde' blijven echter verschuldigd- toen zij hijgde met een tong witter dan mijn gelegenheidsjas en haar ogen rolden waar een orgasme ze nooit gekregen had stond het aantal chromosomen onherroepelijk vast…

Liefst hoor ik het geritsel van kleren als zij opnieuw de vorm aannemen waaruit liefde hen gedurende uren verdreef. En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt, de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen. Liefst hoor ik het geritsel van kleren, als de slaap zich langzaam aan onze ogen onttrekt en de glazen toekijken hoe het licht zich…

knielend in het nu koester ik de stilte mijn adem fluistert ritmisch in het voetspoor bij iedere onverdeelde stap de kunst na de marathon is verschuiven wat gewoon is…

Het is al weer zo lang geleden Dat ik van jullie afscheid moest nemen Mijn Ouders Ze zijn er al zo lang niet meer En toch zie ik jullie steeds weer In mijn dromen en herinneringen Dan voel ik weer mijn verdriet En dan een glimlach Want ik zie jullie blijde lach Dan weet ik dat jullie dicht bij mij zijn En dan zeg ik heel stilletjes…

Sta op een brug En hang over de reling En kijk in het water onder mij En dan zie ik mijzelf Alweer een paar jaar ouder En mijn leven gaat in gedachten voorbij Het is alweer zo lang geleden Dat mijn hart werd geweven En dat ik begon met mijn leven En nu is het aan mij Om alles te geven Voor een goed en gelukkig leven…

Ik kijk om me heen Zie een ziekte zo gemeen Hij doet je vergeten Hoe je heette Je weet niet eens je naam Mijn god waar kom ik verdaan Mijn hemel wat heb ik gedaan Sorry,maar alzheimer is mijn naam Ik doe je alles vergeten Wat zei je? Alzheimer is mijn naam…

5 dagen verder Ik begrijp het nog steeds niet Ben nog steeds sprakeloos Al die doden zo nutteloos Vraag me waarom Zij hadden toch niets te maken Met die rebellen of soldaten En toch moesten zij het leven laten En zoveel dierbaren achterlaten Al die pijn en verdriet Dat is wat de wereld nu ziet…

Loop buiten diep in de nacht Voel de stilte en de rust van de nacht Dat is wat m'n leed verzacht Geen mensen om me heen Die zijn koud en gemeen De rust en de liefde van de nacht Dat is waar ik naar smacht…

Loop door het leven Met heel veel gevoel Maar soms zonder doel Volg mijn pad Niet wetend waar heen Waar ik ga,het is mijn lot Ik leg me er bij neer U beslist, mijn Heer…

Mijn stappen door het leven Het kan jou misschien niets schelen Maar het zijn mijn stappen Over het lange pad van het leven En niemand weet waar dit pad eindigen zou En mocht ik aan het einde van dit levenspad zijn Dan hoop ik dat ik thuis zal zijn…

Iedereen weet het beter Zij vertellen hoe je je leven moet beteren Zelf heb je niets te vertellen Want een ander zal het jou wel vertellen Jóuw fouten onthullen En hun eigen fouten verhullen Ik trek er me er niets van aan Want ik leef mijn leven En dat gaat niemand wat aan…

Als je de fouten van jezelf begrijpt Dan begrijp je de fouten van een ander Als je het verdriet begrijpt van jezelf Dan begrijp je het verdriet van een ander Als je goed ben voor jezelf Dan ben je goed voor een ander Want wat jezelf geef Zal je ontvangen van een ander…

Soms voel ik me alleen En dan kijk ik naar de maan En heel stilletjes fluister ik jouw naam Omdat ik je heel erg mis Mijn liefste waar ging het mis Waarom is het mis gegaan We hadden toch niets misdaan Dus mij liefste, als ik je mis Dan kijk ik naar de maan En fluister stilletjes jouw naam…

Vlucht niet voor je verleden Wees niet bang voor je schaduw Ze horen bij jouw leven Je hebt jezelf gestalte gegeven Hoe ook iemand over je denkt Het leven is jouw geschenk En doe ermee hoe jij er over denkt Al is het niet naar ieders wil Dit is jouw leven en doe er mee wat jij wil…

Ik wil alleen maar zeggen dat ik het niet weet. Dat ik het allemaal niet zo duidelijk zag, zoals gebleken achteraf. Het tuinhek diende plotseling gesmeerd. De lege plekken op de muur bedekt en vlug vlug de geur van scheerzeep weg. De kalende die Homerus declameerde. De maïsvretende. De charmante die uit Frankrijk parfum meebracht. Hadden…

kloppend hart gekluisterd aan het nu hoor de stilte van muziek waarop we morgen dansen we zijn de nacht voorbij als alle kaarsen branden…

Je ogen spreken met liefde en haat. Ik zie het als je met me praat. Woorden zijn niet nodig Als je met me praat.…

Het dagboek van je leven Elke stap die je doet Hoort al bij het verleden En wordt in je dagboek bijgeschreven Want zo gaat het In het dagboek van je leven Alles wat je doet goed of slecht En je komt er niet onder uit Want in je dagboek komt alles uit En als de tijd daar is dat je je ogen sluit Dan zal ook het dagboek van je leven sluiten…

Ik hou van je Maar ik weet dat het niet kan Ik weet dat het niet mag ik hou van je Maar ik mag niet met je knuffelen Mag je niet lief hebben Je niet in me armen houden Ik hou van je maar ik kan niet mijn leven delen met jou Zal je nooit kunnen kussen Want er zit iets tussen Ik hou van je En nu moet ik toezien…

soms voel ik me alleen verraden en bedrogen door iedereen voor mij geen wie goed doet, goed ontmoet alleen het gevoel dat je het nooit goed doet al doe je nog zo je best dan krijg je niets terug ja, een mes in je rug als je vraagt om wat liefde en respect dan wordt je alleen maar afgebekt en men weet je te raken met beledigen en af…