Gedichten

gedicht (nr. 5.386):

Diep stil water.

Ik wilde uit haar lichaam zijn,
weg van haar omhullende warme vocht,
bevrijd huilen en zuurstof zuigen,
een geheugen starten, hijgen, worstelen

met schuim op de lippen, kop in kas.
Buiten graag: het volle leven,
het vermoeden van grote liefdes, schoonheid
als het even kon. En sneeuw.

Ik haperde te lang, aarzelde om te komen,
bracht bijna alle leven tot stilstand.
Ik ademde toch. Het haperen bleef.
Voorgoed. Als het heimwee naar diep stil water.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
uit: 'Het werd tijd - Gedichten over een moeder, vrouw en dochter' Uitgeverij EPO 2022.