Alle inzendingen over actualiteit

ik zag je met gedachten spelen waarvan de kleuren als ballonnen werden voort geblazen door de lucht niet lukraak want ook de wind had smaak pushte de zachte velletjes die veel intiemer met elkaar omgingen dan de snelle stuiters die opvallend hard hun laatste adem kleur bekennend uit bliezen onder struiken in de meest luwe…

de vingers van je hand speelden gedachteloos met het warme zand terwijl je dromerig in de verte keek je blik niets opnam van alles wat je zag en jij alleen maar intens van het strand gebeuren genoot nooit zo bloot en los van aarde was en toch een met de plaats waar jij dromen weeft de tijd neemt om je luchtkastelen in…

Heeft zij als een Pandora het deksel opgelicht van het oude Avondland de ondergang belicht Waar de geest van homo sapiens op nieuwe leest geschoeid werd herontdekt opnieuw in kaart gebracht, verlicht? Kleiner werd de oude wereld van mare nostrum een terra incognita lag sluimerend te wachten In gouden tijden zilvervloten…

ik had je getekend met potlood kleur en papier maar in de schetsen verdwaalde jij ik voelde jou niet hier later accenten gehaald van het kleurenpalet je kwam inderdaad toen veel beter tot jouw recht maar je ziel heb ik niet kunnen raken ben toen gaan lopen zag hoe zon bloemen met licht en warmte doopte zo dat zij hart…

Kijk eens hoe diep een voetbalcoach kan zinken Als hij voor tips hoe je een strafschop stopt Leergierig op de deur van Murphy klopt, En dat hij met die man gaat koffiedrinken. Bij mij is er van jongs af ingepompt Dat je met Murphy op de koffie komt.…

op ieder denkbaar antwoord volgen steeds nieuw raadsels met schampere lach gebracht nooit wordt er meer opgelicht dan de tip van de echte sluier gevraagd of ongevraagd advies zelfs de meest dringende zaken verdwijnen tussen wal en schip waar leiderschap gewenst wordt stuurt handelen in verlegenheid al dringt ook spoed nog zo aan zit…

ik heb je gezien waar mist en nevel elkaar flitsend beglinsteren met licht uit jouw ogen waarbij wenkbrauwen dropen met stukjes die jij opende in warme beelden uit een helder spiegelend innerlijk…

ergens weet iemand alles maar hij of zij zegt t niet omdat we het niet mogen weten om het raadsel in stand te houden het geheim te bewaren en ons te laten zweten omdat we het niet mogen weten om ons met onze kop in t zand de gevolgen van ons onbenul te laten ervaren alsof er nix verdwijnt wat wij niet zien en we jaren later…

ik hoorde je al in het klepperen van de deur zag je in het tochten van de gordijnen merkte de smaakmakende geur op van het nieuwe buiten die ook langs de hond gleed hem deed ontwaken en alert maken uit zijn coma na het slapen helaas bracht de regen een licht vertragen we moesten jassen dragen die onze vrijheid in het gaan…

wij dachten het maar waren niet gelijk juist het onderscheid in alle subtiliteit bleek de kern van de strijd door zijn geslotenheid waar enige opmerkzaamheid juist ruimte geeft in het ontdekken van nieuwe vertes is het ook een gevoelige manier de ander licht te grieven door middel van elkaar niet zo goed te verstaan en…

ik hoorde in het geroezemoes de testosteronen omhoog komen wist aan de tonen wie er binnen was zag de ogen blinken en in het rood van de gezichten las je al het broedsel van nieuwe gedichten ze animeerde het positieve op ieder gebied had altijd vertrouwen in cultuur en avant-garde muziek zij bezat de lach die beweging bracht…

Hoe zalig kan internet zijn voor kleingeestige troostzoekende zieledwalers een streling stroopomdemondziederijen van woorden Muziekfestivals prinsengrachtconcertante van op tv gebrachte pianoakkoorden En dan op de koop toe gratis lunchconcert in laag beetsterzwaag het elfstedenkwartet en middenbeemster trio met klarinet…

zacht zong jouw warme adem de rust van slaap in gezegende stilte tot de haren van een blonde lok jouw neus kriebelde en jij bewoog naar meer comfort en minder irritatie op het speciale moment van wakker worden lachte je toch nog op de rand van ontwaken ging verder slapen onder onverstaanbaar gemompel ik wist werd even…

langzaam liet ik de emoties los die versnellend krulden naar het einde van het leren stuk van de zweep zij knalde gaten in de lucht door een vlucht die te snel was voor het blote oog het foeteren veranderde in snelle drift met de vloek als lokaal taalgebruik waarbij het tempo van de slagen stevig werd opgevoerd in een exercitie…

u lacht eng hard betreffende uw collega's maar vertrouwen doe ik u zeker niet u beschuldigd hen voor alles u haalt voordeel uit andermans zorgen en verdriet gaandeweg even terug naar de jaren 1930 mensen zonder werk nog perspectief toen zagen ook de opstokers hun kans waren zeer vals zij leken zo meegaand innemend…

haar blik straalde lichte schrik in ogen die in herkenning de opschik van fantasie als basis weerkaatste die ik beschreef met de eerste woorden waarbij openbaarheid het gegeven van ons samen leven in bestaan tussen twee werelden een onmogelijke opgave is zonder echt schizoïde te zijn of dat dreigen te worden onder een…

zij wisten van de goot maar waren ook diep devoot in het beleven van emoties waar de essenties liggen in het nog dieper voelen dan mogelijk in eerst nog even de hel dan het opgieten van pure liefde na het eerste sissen van de lage lust voor het extraheren om iets van het goddelijk zichtbaar te maken uit het intens hemelse…

De duurste kaarten zijn zelfs uitverkocht Alle plaatsen zullen dan ook bezet worden voor Die eenmalige jaarlijkse opvoering van de Troonrede Deze krijgt eindelijk de plek die het verdient in De Hollandse Schouwburg, op het Toneel Een stuk met één akte, op- en afgang Maar zonder applaus, wel een driewerf hoera Met in de hoofd- en bijrollen…

ik heb jou talenten zien ontdekken in mensen die daar zelf geen weet van hadden waarbij jij in ontmoeten voor het eerst samen op pad voorzichtig de lichten aandeed in een nieuwe kijk op handen materiaal vorm en kleur die gestuurd werd door alles te delen en de omgeving natuur en mensen te omarmen als eigen en elkaars…

ik zag jouw ogen dicht maar in het klein bewegen volgde jij toch het licht waarmee de dromen opengingen jij schaduwde tot de cirkel was gelopen en je herinnering en fantasie terugdraaiend naar een volgende scene gingen in de mimiek van je gelaat kon je de emoties zien waarmee alles gepaard ging in spannen en loslaten…

och, wat een weldaad voor de armen om zich aan het vuur te verwarmen om niet te verkleumen zonder een partner om tegenaan te leunen gaskraan gesloten en nieuwe vuile boten houtemmer en kolenhok zo leeg als de portemonnee armoede in Nederland? aub. nee nee! waar is dit schip gestrand in eertijds welvaart Nederland?…

Het is dus uit met de improvisator, De seks wordt strikt gechoreografeerd Door eentje die daarvoor heeft doorgeleerd, Door een intimiteitscoördinator. Diens taak is naar tevredenheid volbracht Als op de set respectvol wordt verkracht.…

ik zag in het donker van je blik angst en pijn vooral heftige schrik voor het onverwacht stilstaan na gestaag vooruitgaan ook volumineus geluid na iel hoge tonen contrast in alles of niets een draai zonder gepaai met geluk dat maakt je kleine kans nog eerder stuk…

zij schreef onder haar handen bloeiden letters tot woorden met de warmrode inkt van het leven zij krulde de rechte delen tot een harmonische dans verdiepte met kleur iedere kant tot een emotioneel expressief in uiterst gevoelig liggende tendensen van zinnen in warme analogen die in alle bestaan naar de uithoeken van misverstand…

ik dacht dat schaduw onze harde kant verzachtte maar ervaarde de scherpte in contrasten niet de ideale binnenkomers juist de concentratie van meer donker gaf minder licht dan wat er nog aan mogelijkheden waren zonder kleur dwingen contra’s minder blijft stemming gelijk en heeft een positieve uitwerking op het totaalplaatje…

in mijn gedachten bereik jij niet met jouw zelfonderstreepte bijbelteksten het beloofde land daar ontmoet jij dan de geliefde ware Schepper regelt alles naar Zijn hand de broodnodige soldaat moest zijn prachtige strepen inleveren anders geaarden niet geliefd bij het verlaten zelfs gekweld deze gekte een sekte hieraan u…

ik zag hoe jij in flitsjes licht het donker voorzichtig wilde pakken hoe het langzaam bleef plakken aan de stukjes hemel boven jou die zich vulden met pastellen kleuren in de nog open plekjes blauw en met de warmte van een kloppend hart dat liefde en interesse had voor een wereld die leven bezat nooit heb jij de leegte…

het is of een voetballer/zanger hooggeleerd docent oh ja het lijkt echt een enorm fatsoenlijke vent let op kinderen zijn engeltjes dat niemand de vleugeltjes beschadigd WAAK het gebeurt heden nog erbarmelijk vaak zij kunnen vreselijk liegen menig kind ziet tegen hen op het bittere eind van dit drama dat velen…

Een compilatie van titels van 15 netgedichten van de afgelopen week _______________________________ Als stilte zonder woorden valt In een blij makend licht Is bij een schemersterrengala Een tweeling, hier en u Jong en oud is er, ik neem Een kiekje in joyeuze pas En maak een foto van geluk Als een deskundoloog Maar London Bridge is…

zij pakte de woorden waarin zij de open lach herkende die samen in zinnen een melodie gingen vinden die mensen raakte die hen in eerdere periodes glans en grandeur gaf ook als het juist slecht met ze ging dan liftte de stad in kunst en cultuur trad ieder even buiten zijn schoenen in joyeuze pas…