46 resultaten.
Anish Kapoor
gedicht
3.0 met 2 stemmen
402 Ik ben in een echt bloedmoment
rood is altijd in het middelpunt geweest
hoewel ik veel treurige dingen heb gedaan
toch was er rood en vreugdevol
rood is lichamelijk, maar het gaat
naar zwart diep naar binnen
rood is een afdaling naar de hel
de onbekende eeuwige herhaling
rood gaat ook naar geel
waar het licht is, het leven
rood gaat…
Bewegen
gedicht
3.0 met 2 stemmen
1.120 Leven op aarde was niet het doel
we beklimmen bijvoorbeeld de Obergabelhorn
langs de zuidkant de kale rotsen
stijgijzers aan in de sneeuw boven
pikhouweel kruipen touwen
er is geen recht weg
over de scherpe kant de richel
er is geen doel we zijn
opgenomen in de beweging
afgestemd op het heelal
landschap waarin we niet thuis zijn
tussen overdadige…
Herdenking
gedicht
3.0 met 1 stemmen
515 Ben ik hier om licht te zien
of het duister, bij de kolom
die opzij staat, in de stad waar uit
op ijzeren wegen.
Ben ik hier om gedachten
mee te geven, woorden?
Woorden voor terreinen en gruis?
Zoals uit de zwart geslagen boom
met afgescheurde tak toch weer
het groen bloedt en straks de bladeren
komen, zo wil ik hier mijn woorden
laten…
Nature morte
gedicht
4.0 met 1 stemmen
423 Stil leven is niet dood
de vruchten blijven altijd
kleuren en gloeien in het licht
druiven willen steeds geplukt
appels vragen om een beet
citroenen om een mes
maar de schedels om contemplatie
we zetten de tijd niet stil
het brood wordt gegeten
we zien de perzik bederven
of uitgezogen worden door een wesp
de dode wijfjesvink ligt op haar…
Eerste Woord
gedicht
3.0 met 15 stemmen
5.240 Mijn eerste woordd was r aa m
Het hing in de eerste klas
vlak onder het raam
Later zag ik ook d eu r.
Je kon naar buiten
dan waren de woorden weg
maar hun beeld zweefde
nog in mijn hoofd.
Ik leerde dat de letters
van het woord vrij
konden fladderen
maar deze bleven samen.
Tot ik een naam
gaf aan bijna alle
dingen in…
Handicap
gedicht
3.0 met 25 stemmen
4.611 Hij schrijft "grilig"
en als ik wijs op de l en zeg
dat er één bij mag
antwoordt hij blij:
"Geeft niet, ik ben dyslectisch."
"O", zeg ik, "sgreif
dan maar wad je wild"
---------------------------------
uit: 'Vreemd lezen', 2004.…
Een wereld
gedicht
2.0 met 1 stemmen
274 Tot leven komen bewerken en monteren
een wereld van het begin hard en mistig
veel later een oude beschaving monumenten
niet als herinnering maar als buiging
naar een tijd zelf de onmeetbare tijd
niet gericht zoeken maar dwalen
om de rivieren planten bergen dieren
heen draaien vliegen wandelen
halt houden op een plek landschap
laten woekeren…
Weg
gedicht
3.0 met 14 stemmen
856 Wat een naam heeft, bestaat
ook als zij dood is of weg
naar een vreemd land.
Of helemaal niet weg
maar onzichtbaar
in een gesloten ruimte.…
Vivaldi III
gedicht
3.0 met 3 stemmen
2.338 Nu is het wel duidelijk, nooit
ben je bereikbaar, zit je gesloten
in je Ospedale della Pietà
en je kijkt over het wisselende
water van de lagune, in de ruimte
van de Riva degli Schiavoni je hoort
de klanken van de viola d’amore
en de stemmen van de meisjes
die je laat zingen over de vruchten
van hun schoot: nooit jouw zonen
die je niet…
Vivaldi II
gedicht
2.0 met 1 stemmen
270 Je kunt zonen hebben of niet
luisteren naar muziek of Kreon:
‘Want daarom toch wenst een man
zonen te telen in zijn huis’.
Je psalm spreekt over vruchten
van de schoot die een oud man
beschermen in zijn huis, het huis
dat je niet, nooit eeuwig houdt.
Driftig, astmatisch, onsterfelijk
door de muziek die je neerschrijft
om de zonen die je…
Vivaldi I
gedicht
1.0 met 2 stemmen
237 Hij legt de toppen van zijn vingers
midden op zijn borst en werpt dan
zijn handen naar voren, schenkt
Venetië, de wereld, zijn muziek.
O, een dochter te hebben als Elektra
die hem trouw blijft, voor hem danst
bij zijn graf gaat zitten, de onverschillige
wereld laat zien wat een zoon betekent.
Hij slaat de maat met zijn strijkstok
oefent…
Statie
gedicht
4.0 met 1 stemmen
273 Hoe zij verstilt
tot glanzend water
tussen randen groen
na de reis onder de bomen.
Dood als persoonlijke
vijand, vrouw als rivaal.
Wat gaat hem de lente aan
bij het lied van de aarde?
Hij gaat neer in de ring
nadat hij voor haar zong.
Nu klinkt de stilte.
Spiegel omfloerste trom.…
Leven
gedicht
3.0 met 3 stemmen
639 Alle mensen die hebben bestaan
zijn vergeten op enkele na.
Ik vraag me af waarom
ze hebben geleefd en of het van belang
was voor henzelf dat ze hebben geleefd
maar dan toch om het leven zelf
voort te duwen tot meer bewustzijn.
Er zijn plaatsen op de wereld
waar de namen van de gestorvenen
zijn gegraveerd, in steen gehakt
om ze te kunnen…
Schrijven
gedicht
3.0 met 2 stemmen
291 Ik moet wel schrijven zoals jij leest
een ontleding van wat ik ingewikkeld voel
wat ik samengebald zie: een oude man
op een fiets die naar huis verlangt
en kijk - jij ziet hem oud
en op een fiets en dan pas
dat hij naar huis, ja en verlangt.…
De vleugelnootboom spreekt
gedicht
3.0 met 3 stemmen
2.041 Loop naar mijn kurkstam, onder mijn takken.
Ik sta hier alleen, al zou ik met soortgenoten
een indrukkwekkende laan kunnen maken.
Zie mijn hoogte, trots reik ik
naar de daken van het Rijksmuseum.
Loop naar rechts.
Hoewel ik hier wortel, kom ik van ver:
Armenië of de Kaukasus.
Hollandse winters deren mij niet:
Sneeuw op mijn takken.
In de…
DOOD
gedicht
3.0 met 4 stemmen
3.202 Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht
van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als de dood mij leegdroomt
en tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
het oog dat nu leest, zag
nooit de hand die nu schrijft.…
Pasen
gedicht
3.0 met 15 stemmen
6.249 Terwijl het zo lang duurt
gaat het toch steeds voorbij
als passie-muziek, die herhaald
stroomt en stroomt tot het stil is.
De dag begint, de klok tikt
postzegels worden gestempeld
de brief bezorgd en je woont
al niet meer bij het water.
Zoals je hangt in de lucht
gesprongen, aan de parachute
razend snel nader je de aarde.
Kerstmis…
Poolhaas
gedicht
5.0 met 3 stemmen
623 Hij zit, zeer wit, tussen de scherpe stenen
van de eindmorene, zijn oren gespitst
vangen de stilte, het geluidloos zwerven
van de poolvos boven hem op de gletsjer
het zweven van de sneeuwuil in de schemer.
Dit is zijn wereld, hij is tevreden met zijn vacht.
Zijn sterke achterpoten trommelen bij gevaar.
Voor de ijsbeer duikt hij weg in spleten…
Hoe je verder moet
gedicht
3.0 met 104 stemmen
73.943 Stap opgewekt voort
al weet je niet zeker
waar naar toe. Vooruit
over het glimmende asfalt
tussen de kale bomen
hoofd scheef, wuivend
naar het huis dat al in de mist
is verdwenen en straks vergeten.
Je zet een voet vooruit
en dan een andere.
Je kijkt niet naar de spiegeling
in de plassen, het beeld
van de takken waar je
tussen hangt…
Brieven aan N. 9 t/m 16
gedicht
3.0 met 2 stemmen
6.538 9.
Je bouwt zorgvuldig aan een grote woede
terwijl hij het huis laat bouwen
je antwoordt alleen nog maar op vragen
over hoe een deur een venster
je gaat naar de dokter en vertelt
kort hoe onzeker hij was over je pijn
je zit bij de tandarts te wachten
tot je geholpen wordt aan zichtbaar bederf
je wijst hem af als hij je wil strelen
omdat…
Brieven aan N.
gedicht
4.0 met 4 stemmen
1.978 1.
Er zijn gedichten die niet mogen
omdat ze te naakt zeggen waar het op staat
zo zou ik je willen schrijven maar
ik durf niet, lieve N., zou ik willen
schrijven, ik denk soms aan je
hoe je daar woont in dat kleine vervallen huis
met je kind dat je kind niet is
maar dat moeke zegt en aandacht vraagt
met de man die wel jouw man is
die geen…
Ademnood
gedicht
4.0 met 1 stemmen
1.966 Onze Vader zo ver
of wat ons gemaakt heeft
geef ons heden en morgen
en vergeef ons onze schuld
zoals ook wij
wij ook.
Wij zullen begrijpen
proberen te begrijpen.
Hoezeer verminkt wij
voortmodderen en kruipen
en bijna stikken
van woede
al om het kleine:
waar is de viool van papa?
Ingepikt
het land, koffieplantages
zelfvoorziening…
The hard problem
gedicht
4.0 met 4 stemmen
2.615 De geest zit niet in het lichaam
niet in het brein niet in de neuronen
niet in de moleculen of atomen
de geest is buiten
waar buiten? daar buiten!
ons lichaam is een ontvanger
van bewustzijn van daarbuiten
als ons lichaam kapot gaat
sterft ontvangt het niet meer
andere lichamen ontvangen nog wel
alle op hun eigen manier
als eekhoorn…
Wending
gedicht
1.0 met 3 stemmen
3.144 De stilte voor de storm, vlak voor
de omslag, waar de veerkracht
is afgenomen, waar je snakt
naar verandering, nu of nooit.
Keer mij om, woel mijn grond los
met je kouter aan de voorkant
van je ploegboom, snij met je schaar
de zode van onderen los en keer
met gebogen ijzeren ritser mijn zode.
Laat mij vruchtbaar zijn, muze
zodat mijn woorden…
Sjaal van Henriette Roland Holst
gedicht
4.0 met 3 stemmen
2.444 De oude sjaal die al zo lang
dienst deed, maar de hals open.
Zo koud is het niet in de kamer.
En toch de sjaal die ze niet meer
ziet, die ze onnadenkend pakt
's morgens na het wassen.
De sjaal die meegedragen wordt
die alle vergaderingen heeft overleefd
de reizen naar Londen en Moskou.
De sjaal is nu altijd thuis
rustend op haar nek…
Hoe het begint
gedicht
3.0 met 3 stemmen
3.363 Hoe het begint en hoe het eindigt
de rode lucht en daarvóór in zwart
de lijnen van zijn hand: het probeert
een tekening te maken van zijn
werkelijkheid, die de onze wordt
maar die we maar niet kunnen
begrijpen in het licht van de dag.
Het is de schilder van brekende kleuren
en wij zijn zijn ogen, sprakeloos
zien wij alles groeien en verdwijnen…
Weg
gedicht
3.0 met 2 stemmen
2.775 Als ik stilsta van binnen
of heel langzaam beweeg
en per dagdeel de vaas met tulpen
waarneem, zie ik ze uit
elkaar gaan, zie ik hoe de bloemen
opengaan, het bloemblad vallen
in doorschijnende kleur langs de vaas
zoals jij van me wegdrijft
naar een vreemde wereld
die ik niet ken.…
Hemellichaam
gedicht
3.0 met 3 stemmen
3.432 Je schreeuwt zonder stem
terwijl je naar me glimlacht
en je zuigt me naar je toe
als en gat vol licht.
Suis heen, laat me gaan.
Nee, blijf staan, ik wil
luisteren naar je stilte
zien hoe het uitdooft.…
Het juiste moment
gedicht
3.0 met 7 stemmen
4.881 Als een massa zwaar lijkt, zegt Verlinde
komt dat doordat het universum zich verzet
tegen het optillen ervan. Toch wordt de tafel
opgetild, meer leeg dan vol en komt weer
op zijn pootjes terecht, licht wankelend.
Wat is het probleem als iets altijd heeft bestaan?
Drijven de sterren als schuim op de golven
van een donkere zee? Zijn wij gekomen…
Herdenking
gedicht
3.0 met 3 stemmen
4.239 Ben ik hier om licht te zien
of het duister, bij de kolom
die opzij staat, in de stad waar uit
op ijzeren wegen
Ben ik hier om gedachten
mee te geven, woorden?
Woorden voor terreinen en gruis?
Zoals uit de zwart geslagen boom
met afgescheurde tak toch weer
het groen bloedt en straks de bladeren
komen, zo wil ik hier mijn woorden
laten…