het carillon
Ik zag de mensen in de straten,
hun armoe en hun grauw gezicht, -
toen streek er over de gelaten
een luisteren, een vleug van licht.
Want boven in de klokkentoren
na ’t donker-bronzen urenslaan
ving, over heel de stad te horen,
de beiaardier te spelen aan.
Valerius : - een statig zingen
waarin de zware klok bewoog,
doorstrooid van lichter sprankelingen,
‘Wij slaan het oog tot U omhoog.’
En één tussen de naamloos velen,
gedrongen aan de huizenkant
stond ik te luistr’ren naar dit spelen
dat zong van mijn geschonden land.
Dit sprakeloze samenkomen
en Hollands licht over de stad –
Nooit heb ik wat ons werd ontnomen
zo bitter, bitter liefgehad.
Oorlogsjaar 1941
Inzender: NJT, 21 februari 2004
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: oorlog
oorlog 4.3 met 20 stemmen 
12.353
12.353
Geef je reactie op deze inzending:
In de oorlog was Ida Gerhard lerares aan het gymnasium in Kampen.
Ik woonde net als BM de Haan in Kampen maar dan aan de Burgwal.
Op school leerden wij dat het Carillon door Ida Gerhard speciaal voor de Kampenaren is gemaakt.
Ik ben het nooit vergeten.
Prachtig.
Ooit uitgeknipt uit het kerkblad en het raakt me nog altijd.
Mooi beschreven, zoals alleen Ida Gerhardt zó kan.
Ik ga alvorens met haar licht te gaan, nog éven
in haar schaduw staan!