Alle inzendingen van edward^van der stoel

Gedachtegoed Geordend Muzikanten in een rij de vlaggen waaien uit Bevrijdingsdag 5 mei 2003 naar toen een dag uit het verleden Zo oud, zo pril Gezicht met vele kanten Voorbij gegleden In de geest Naar buiten toe Zo stil Zo veel verdriet Voor hen die bleven Bevrijdingsdag Dag van het licht Al weer zo lang geleden Herdenking…

Gestoken Met vergif In heel het lijf Tiranniseerde deze vrouw Ze hield haar poten stijf Het koekbedrijf Want zoete koek werd er nog nooit gebakken Tot op een dag Antoine verscheen Met krullen en een blos Zo jong zo pril Ze veranderde meteen In ’t lijf scheurde al haar ketens los In deze vrouw van steen Vanaf die tijd bakt zij slechts…

Achter de struiken van ’t geluk ligt De weg naar dromenland Daar zijn geen zorgen meer Daar zet men zorgen aan de kant Daar vliegen vogels op hun kop en draaien hoge torens voor het uitzicht netjes in het rond Daar gebeuren echt de vreemdste dingen Je staat er bij en kijkt er naar met open mond De vissen vliegen door de lucht Een kudde…

Als straks de bomen weer gaan bloeien en er twijgen komen aan de stam dan bloeit er hoop in menig hart gekweld door smart die plotseling kwam Dan durft men weer te denken aan de tijd die komt en aan het leven dat soms zo onberekenbaar en vreemd wreed neemt Maar ook kan schenken en kan geven…

gloeiend heet de roodgebrande punt vooruitgestoken in de mond niks lezen van de tekst met “doodsgevaar en ongezond” het is de steunpilaar voor hem en haar de gloeidraad van de zenuwen de vlam er in en klaar de rust komt weer en inhaleer en blaas weer uit je ziet het ritme van de opengaande twee de longen die zich vullen en toch is…

De wens is Zegt de mens De vader van de gedachte We willen met heel velen De kerstgedachte memoreren Aan ’t einde van het jaar Maar zijn we ook bij machte? Dat nog te kunnen leren Dat mooie wensen Dan alleen worden vervuld Met moed en kracht En menig hindernis die wacht Die ieder op zijn levenspad ontmoet Die hij moet leren overwinnen…

Het is ongelooflijk Het is bizar En niet voor ons goed te begrijpen De mensen raken er van in de war ’t Is gewoon een wonder ondanks al dat jaarlijkse gedonder wordt het toch weer kerst en denkt de mensheid te begrijpen dat haar wijsheid nog zal rijpen en dan krijg ik van de hoogste kerkelijke baas te horen dat de mensheid is verloren…

Je moet in droefheid ook eens denken aan momenten van geluk die je toch nog samen hebt gedeeld al is je beeld nu somber en je uitzicht stuk Zolang je leeft is hij of zij en al dat dierbaar is geborgen in je hart Daar koester je de liefde nog en is dus ook nog licht te vinden te midden van het zwart…

Je bent een 3e generatie Marrokaanse Een volbloed echte Turk Zij is een echte Hollandse, waar kom jij dan vandaan? Ben je een Indiër omdat je daar geboren bent of ben je toch een Engelsman omdat je pa de juiste mensen kent? Hij is een afrikaan van afkomst Frans Zijn moeder is een Duitse Ze woonden in Amerika Zelf woont hij nu in Panama…

U kunt niet zomaar een museum in we houden hier zo van de Nederlandse deugdelijkheid streng toezicht maar wel een babbeltje en koffie op zijn tijd Niet zeuren lui Misschien heeft u geluk Breekt u nog onopgemerkt een ruitje stuk Of ramt u keurig door een pui van voren zonder dat wij daarvan ook maar een rinkeltje hebben kunnen horen Maar…

Ik speelde vroeger wel eens spelletjes Met van die steeds maar kleiner in elkaar verborgen vreemde houten poppen gekleurde omhulsels zonder verdere knoppen Tot ma mij dan uiteindelijk riep en zei ”nou is het welletjes!”; waarmee ze dan bedoelde mij te zeggen dat ik er ophouden mee moest en ’t zooitje snel weer in de juiste volgorde neer…

Hij is een trouwe kameraad Gewoonweg onafscheidelijk, Is altijd aan mijn zij Verlaat mij nooit Of ik nou droevig ben Of uitgesproken blij Hij blijft bij mij Parkinson weet van geen wijken Ineens was hij mijn metgezel En merkte ik zijn aanwezigheid Hij kwam bij armen en bij rijken Zo ook bij mij en was nog onbaatzuchtig Ik deed nog erg…

Als ‘t leven is begonnen dan eist direct de tijd haar deel en brokkelt stuk na stuk van het totaal een beetje af Het lijkt niet veel Er is nog lang te gaan We leven door We blijven bij zo’n brokstukje niet even staan Soms gaat het mis en worden het plots brokken die langs ons komen en realiseert een mens zich pas dat hij voor elk stuk…

Als bloemen konden huilen Dan zijn mijn bloemen blauw Dan ruik ik niet de fijne geuren Dan voel ik slechts de kou Gegrepen door vertwijfeling Lijken zij van steen Mijn bloemen zijn bevroren Mij gaat verdriet door merg en been Mijn lief die ik moet missen Mijn dierbaarheid Mijn steun Van wie ik hou De kleuren zijn verloren mijn bloemen…

Je niet meer voelen hoe je was De beschamende vernedering van Het niet meer ophouden van je plas De pijn die overal van binnen tiert De uitzichtloosheid die vertwijfeld in je geest rond giert Je ouderdom Je mankementen De hulpeloosheid van de dag Je wilde dat men dat niet geloofde en niet zag Geen dokter die je pijn begrijpt Je voelt…

Ik liep op weg naar schoonmama in zuid in Amsterdam in een bekende straat Een beetje in gedachten zoals dat gaat toen ik de man zag staan; een rijzige gestalte met een witte baard En ook de naast hem wandelende man was mij niet onbekend Het was een donker type Een keurig in het pak gestoken vent Je ziet ze daar wel meer die chique geklede…

Mijn dag begint al bij de buitendeur Ik ben een drammer, een dreiner en een ouwe zeur Ik hou van frisse lucht en blaak van energie en ondernemingslust doordat ik veel conditie heb en heel veel uren rust Ik ben een opgewekte jongen Voor dag en dauw wil ik op pad De vogels hebben nog niet eens gezongen Ik ruik de wereld van de grond en haat…

Als plotseling een deurtje opengaat dat al die tijd gesloten was Als je met iemand praat die altijd zo dicht bij je staat maar niet was te bereiken Dan merk je pas dat leven alle kant op gaat en ook bij situaties zonder hoop die wendingen kan maken waardoor het kluwen wordt ontward en je een zucht kunt slaken Dan slaan de ramen van je…

Ik word weer ziek En niet zo een beetje ook Van dat gedoe Die kliek De landelijke politiek doodziek Mijn maag draait om Mijn tenen staan niet recht maar trekken krom Mijn hoofd bonst van die knoeipartij Zij hebben al hun tijd gehad Zij zijn voorbij Gefit en veel gezemel Krakeel en grote smoel vergeten was het mooi geformuleerde…

Een echte clown is meestal een wat trieste man Die in de droefheid van zijn geest De mensen beelden tonen kan Die leedvermaak opwekken bij het publiek En dingen oplicht uit het ongerijmde Ze lachen dan Een clown is niet zo’n lachebek Hij is een serieuze ziel Die uit zijn innerlijk de draak steekt Met zichzelf en met het leven Die voelt…

Zo ’s morgens in de mist Een sluier van zacht wit Daar kijk ik naar en denk Aan wat er was en wat er komen gaat Wat er nou in verborgen zit Soms schemert het Soms waait het hard Dan regent het weer dat het giet Dan is er iets van onrust bij de mensen Een heldere dag Een openstaand vizier Begrip en medeleven Zonder geweld Als dat eens…

(Kras reizen) “Fantastisch, Geweldig, Formidabel”. Hij doet kond En alle superlatieven rollen al brabbelend stromend uit zijn mond Ze zweven als vogels door de lucht “Superbe, Schitterend, Uniek”. Zegt hij nog met een diepe zucht “Wat een kwaliteit Voor zulk een fraai gebeuren Die grandeur, Alles is fantaaa…stisch En dat voor…

Ach als ik opeens kabouter was Dan wist ik wat ik deed Ik schudde alle lasten van mijn schouders af En maakte nergens van een punt Behalve van mijn muts Waarna ik in de badkuip gleed Vanaf een grote hoge trap Dat lijkt me echt een stunt Ik luierde de hele dag En lunchte wel 3 keer Waarna ik dan een tukje deed Verscholen in een grote struik…

Ineens Welt het gevoel in ‘t lichaam op Het is weer tijd Je moet het kwijt de sanitaire stop die je bevrijdt Er is geen onderscheid in Hoog of Laag voor Rood of Groen Gewoon of kouwe kak Ze leiden allemaal aan de zelfde plaag Ze moeten het allemaal doen Op het gemak De rangen en de standen vallen weg Als “het” moet worden uitgevoerd…

Hij kwam men zag hij overwon en nu op deze dag lijkt het een munt die ‘t leven alleen maar duurder maken mag Een puur product van Europese politiek Bedacht door hen die eenheid wensen Maar de gewone man die hem gebruikt wordt ziek wordt er steeds droever van Een dwingeland voor alle prijzen Die alsmaar stijgen tot groot verdriet…

Wensen Kleine dromen Kleine mensen Mensen mensenwensen grote wensen toekomstwensen mensen wenen niet vervulde wensen nare dromen natte tranen vallen in het donker neer op de maat van hoop en het verdriet en al het zeer daar loop je niet voor weg maar ook niet mee te koop…

De niet-flexibele mens beziet de wereld toch wat anders wel zo ongeveer als wij maar dan door een andere lens niet in de kern maar van opzij Hij denkt zoals de rails van een spoor die gaan opdat de trein kan blijven rijden rustig voort tot aan het vastgestelde oord zo leeft hij zijn bestaan Maar omdat ze toch vaak komen waar ze moeten…

U was natuurlijk zo gewend aan een toch ietwat norse man die doodviel op een cent Die altijd zo belerend praten kon De wijze staatsman met de welbekende stem Die alles zo versomberde Nooit scheen de zon De man met de ervaring Hij kreeg uw stem U bouwde steeds op hem U had er toch vertrouwen in Hij had zo’n goed begin En dan ineens…

aandachtorgels bij vergaderingen ze hadden dus direct alweer het hoogste woord en waren ze niet door de wet beschermd dan hadden we ze vermoord de kukelekuus sans tête gaan altijd maar weer door zoals een ongeremde kar met lood die van een berg afrijdt en het ravijn in glijdt zouden zij oh Heer in het vervolg gaan zwijgen al is ’t een…

Nu 1 jaar later Zit ik in de tuin september in de zon en denk aan wat er toen gebeurde waarvan niemand dacht dat zoiets kon Zij die achterbleven moeten leven met begrippen als “aanvaarden” En “de tijd heelt alle wonden” Wat betekent nog het woord geluk Voor hen zijn het bizarre waarden 11 september ging hun leven stuk ik hoor ze dapper…