Parkinson

Hij is een trouwe kameraad
Gewoonweg onafscheidelijk,
Is altijd aan mijn zij
Verlaat mij nooit
Of ik nou droevig ben
Of uitgesproken blij
Hij blijft bij mij
Parkinson weet van geen wijken


Ineens was hij mijn metgezel
En merkte ik zijn aanwezigheid
Hij kwam bij armen en bij rijken
Zo ook bij mij en was nog onbaatzuchtig
Ik deed nog erg luchtig

Pas later raakte ik toch voor het eerst
Wat dingen kwijt
Een beetje concentratie, wat sneller moe
Een tikje van ‘t normaal gevoel
Van wat ik altijd doe
Zo hier en daar een krampscheut in de benen
Terwijl je net zo lekker zat in een of andere stoel
Wat trillerig aan een van beide handen
’t werd allemaal wat minder
Verdorie nog aan toe
’t werd toch een hinder

Nu wordt hij soms opdringerig
Heel levendig en springerig
Ik maan hem met de medicijnen
Tot redelijk gedrag
Zodat ik nog niet klagen mag

Ik red het wel en voel me helder
en hou de geest voorlopig in de fles
Maar hoe lang zal hij het nog dulden
En leest hij mij de les?

Schrijver: Edward van der Stoel, 3 december 2002

vd.stoelhccnet.nl

parkinson ziekte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 24 stemmen 4.883