Alle inzendingen van fp.tuinder

Mijn neef Roland drinkt nogal veel en dan met name van vrijdag op zaterdag. Tante Ans maakt zich zorgen. Ze vindt neef met regelmaat op zondag ergens onvolkomen: doet dan het raam open. Laat lucht binnen en wijst haar angst in gedachten de deur. Stop toch! waait ze haar armen ten hemel. Neef ontkent, schaamt, verstopt en belooft iets…

Mijn neef Roland had een nicht, Maxime. Een talentloze kwek die op een boze dag uitglee in bad en haar nek brak (en dat is echt waar). Op weg naar de uitvaart gniffelden we wat. Roland vond dat ongepast. Niemand was er. Maxime liet niets na dan treurigheid en niemand die de treurigheid ontkennen kon. Ze was een jaar of 50. Neef…

Mijn neef Roland zong graag en dan met name het levenslied. Qua niveau vonden wij hem sub-top, net iets onder Hazes, zeg maar. Eergister kreeg hij slecht nieuws, prostaat K (en dat is echt waar). Tante Ans griende bij het idee dat neef bij haar uitvaart niet meer zingen zou. Hij was pas twee- en dertig…

Mijn neef Roland had al dagen dat liedje in zijn hoofd. Margootje, Margootje, u weet wel, van Sonneveld, met dat Renaultje. Eergsister werd hij per guillotine onthoofd (en dat is echt waar). De droomangst des morgens maakte plaats voor een feestelijke gedachte: Neef werd die dag twee- en dertig.…

Mijn neef Roland werd geboren met maar één oog. En met een donkere huid vanwege een slipper van tante Ans op de Antillen. Eergister werd de alcohol hem fataal (en dat is echt waar). Van pech weet je maar weinig tot het je bij je kladden pakt. Neef was pas twee- en dertig.…

Mijn neef Roland hield zielsveel van het voor- jaar in Portugal. Hij zat er op terras, dronk er wijn en keek er naar de meisjes. Eergister stortte zijn vlucht naar Lissabon neer (en dat is echt waar). Of ze boven zijn kist bidden of dansen zal neef worst wezen. Hij heeft niets te willen nu het zonder hem lente is en altijd zijn zal.…

Mijn neef Roland haalde als kind al het bloed onder je nagels vandaan. Een klein etter noemden we hem bij ons thuis. Eergister werd hij in zijn zwembad geliquideerd (en dat is echt waar). Een vrouw, een minnares of wat, een teckel en een slordige 80 miljoen liet hij na. Hij was pas twee- en dertig.…

Over mijn neef Roland zeggen wij intern dat hij in de schaduw leeft. Nooit eens op de voor- grond, nergens eens een volle zaal. Eergister ging zijn licht voor altijd uit (en dat is echt waar). Tante Ans weent sindsdien zacht, in haar schemer. Als 2 druppels zijn zij. Waren zij. Hij was pas twee- en dertig…

Mijn neef Roland was zo somber dat hij eruit stappen wou. Nachten tobde hij over de zin die tante Ans verscheuren zou tot: Eergister zijn hart plots stopte (en dat is echt waar). Eenmaal in de hemel, in dat milde licht, kijkt hij met de anderen neer op de ironie van zijn casus. Hij is pas twee- en dertig.…

Mijn neef Roland wist zoveel van auto's dat het zijn werk werd. Hij wist de weg onder welke motorkap dan ook tot hij eergister door een Audi rs6 werd geschept (en dat is echt waar). Uren deed men erover zijn rouwrandjes weg te poetsen Hij was pas twee-en dertig.…

Mijn neef Roland werd zo verliefd op Latifa dat hij zich bekeerde. Hij bad de sunnah, werkte in ooms slachterij en droomde van kinderen. Eergister werd hij in de koelcel gevonden (en dat is echt waar). Latifa ontroostbaar en vol ongeloof: waarom Heer, waarom heeft u de deur van zijn leven dichtgedaan? Hij was pas twee- en dertig…

Mijn neef Roland kon zo goed biljarten dat hij kampioen werd. Op het wk te Ankara liet hij alles en ieder ver achter. Eergister kukelde hij van de keukentrap (en dat is echt waar). Morgen bij de begrafenis zal de biljarttop opgelucht verdrietig zijn. Hij werd maar twee-en dertig.…

Mijn neef Roland kon zo goed koken dat het zijn werk werd. Hij bakte zwezerik zweette ui en zijn bavarois werd alom geprezen. Eergister is hij door zijn vrouw vermoord (en dat is echt waar). Bij haar arrest schreeuwde ze: hij kan dan sterren hebben mij sloeg hij dag en nacht. Hij werd maar twee- en dertig.…

Mijn neef Roland wist zoveel van vogels dat het zijn werk werd. Hij gidste langs blauwborst graspieper en brandgans. Eergister is hij in een cracker gestikt. (en dat is echt waar) Zijn moeder tante Ans krijste haar verdriet de kamer rond: waarom Heer, waarom? Hij was pas twee- en dertig.…

Achter mijn gesloten ogen maakt de duisternis geen geluid. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

Wat ik van het donker weet (veel is het niet) is dat het donker donker is. Net als dat ik van de wind weet dat ze waait. Zo weet ik van treinen, van regen en van een muggenbeet en van de herfst in de bomen. Het is wat het is. Zo weet ik van je ogen dat het je ogen zijn en dat ze me nacht na nacht aanstaren. In het donker tot…

Wat je niet hoort is dat ruisen, we zijn nu eenmaal binnen Bomen zijn zenuwachtig als de ruitenwissers van al die auto's van al die mensen die nu toch snel op huis aan willen gaan. Mogelijk heeft de vrouw snert gemaakt. Misschien heeft ze je eindelijk en voorgoed verlaten. Herfst. Het heeft lang geduurd er naar te verlangen.…

Ik slaap weer bijna niet en jij snurkt maar en als ik je aanraak, draai je en slaaplach je me toe. Wat ik met je moet ruilt met de vertrouwde angst wat ik zonder je zou. (niets)…

Een ochtend als alle ochtenden een boterham met kaas gemaakt en na een sense-ootje de fiets uit de schuur gehaald. Ik geloof dat er geen ergere dood is dan te sterven onder de tram vanwege al dat volk dat om je heen komt staan. Ze zullen je zo wel bellen en vertellen dat ik onder lijn 25 ben geraakt. Vergat je te kussen toen we…

Heb je vandaag niet aangeraakt weer je adem niet langs mijn lippen weer je stem niet in mijn oor. Moest dingen doen op kantoor. Mailen en bellen en zo en je zeggen dat het later werd. De herfst buiten. Jij klein in ons bed. Als verlaten nog geen woord zou zijn had ik het nu voor je gemaakt.…

Welja. Het is er herfst voor. De boom en het raam ervoor. De boom die eerst alleen van uitbundigheid wilde weten (toch stil) en almaar vogeltjes toeliet en bladeren vouwde, als wilde hij tot in de hemel komen, waarvan ik al wist: in de hemel komt men niet zomaar, niet op een doordeweekse dag, tenminste is nu als ik ben, achter het raam…

De krant weet zoveel maar aan weten heb ik niets meer nu ik alleen wil zijn. Met mijn verdriet kan de NRC zoveel niet nu ik een raam ben met een boom ervoor. Ik ben de herfst en lente. Ik ben de klok en de zucht naar vroeger en op goede dagen de adem naar morgen. Ik zal het buitenland wel missen. En de kookrubriek. En de ingezonden…

Zoveel om mij heen heb ik niet: een raam en een boom ervoor die me vertelt wanneer het herfst wordt en wanneer lente. Een vrouw die mij thee brengt en de krant voorlas. Nu is zij telkens haar bril kwijt en als zij leest, leest zij keer op keer haar boodschappenlijst voor. En halen: ho maar.…

Eindelijk is de regen gestopt. We hebben de tent uitgeveegd. Jij nu op weg naar broodjes. Neem de krant mee riep ik je na. Hoe lang gelee is het nu dat ik even alleen ben? Een natte eeuwigheid. Ik tel mijn knopen. Zoveel te doen. Ik trek al mijn kleren uit. Ik doe je kleinste slip aan en wring me in je zomerjurk. Hoe lang gelee dat ik jou…

Het raam met de zon erop. Ons luie waken. Lijn 3 ergens in de verte. Je naam. Het rommelig zoeken naar je onderbroek. Het missen dat met je weggaan komt.…

Ik herinner me dat ik me vorig jaar voorjaar verbaasde over de knoppen in de takken in de bomen in mijn straat. Dit jaar is het weinig anders. De knoppen lijken dezelfde knoppen maar moeten wel andere knoppen zijn want die van vorig voorjaar, heb ik gezien zijn van knop naar blad gegaan, van groen naar oker en toen een voor een…

Lief, ik mors de tijd al de hele dag en het regent maar. Ik heb vuilniszakken met een koordje handig ingebouwd. Ik wacht aan het raam je weet wel, dan zet ik ze buiten. Alledrie.…

Ik weet maar weinig woorden mooier. Niet vanwege bomen die zich uitkleden in de wind en zo, of hongerige meeuwen in natgrijs beweeglijke wolken die je naam krijsen. Dat is het niet. Gewoon als woord weet ik geen mooier of jij moet een woord zijn en herfst zijn.…

Mijn stad heeft ooit in brand gestaan. Een vage haat aan moffen heb ik er van meegekregen en verhalen die inmiddels van anderen zijn. Duizenden tegels in de stoep met licht erin als bommetjes bewaken de herinnering. Je kunt ze uit de weg gaan erop hinkelen kun je als een kind dat van niets weet zoals mijn vader toen.…

Als ik je dan eindelijk weet te verleiden tot een dagje aan het strand waait het veel te hard en valt je oortje telkens uit. Maar Twente verliest, zo bevestigen ook de buren. Dan is er al dat verdomde zand en zijn er honden overal en is het kindergejank niet te harden. En als ik me aan je koude witte voeten zet en je van mijn liefde…